124
esa o‘lpon deb atar edilar. Temur ham Xitoy elchilari bilan
shunga yarasha munosabatda bo‘ldi.
Klavixo
ning ma’lumot-
lariga qaraganda,
1404-yil
da Samarqandga kelgan Xitoy
imperatorining elchilarini boshqa mamlakat elchilaridan
yuqo
riga o‘tqazib qo‘yilgan ekan. Yuqoridagi
aytilganlardan
kelib chiqib Amir Temur buyrug‘iga ko‘ra ular ham boshqa
mamlakat elchilari qatoridan o‘ziga yarasha joyga o‘tqazilgan.
Xalqaro siyosiy vaziyat.
Sohibqiron Amir Temur jahon
siyo siy hayotiga ham ta’sir ko‘rsatdi. Ma’lumki, bu davrda, bir
tomondan, Sulton Boyazidning Bolqon
yarimoroli davlatlariga
nisbatan tazyiqi kuchayib, butun Yevropaga xavf solayotgan
edi. Ikkinchi tomondan, Boyazidning o‘zi G‘arbga tomon
shiddat bilan siljib borayotgan xavfli raqib – Amir Temurning
kuchli tazyiqiga duchor bo‘lgan edi. Bunday
siyosiy vaziyatda
Boyazidga qarshi kuchlarning ma’lum darajada birlashuvi
tabiiy edi.
Avvalambor Boyaziddan yengilib, o‘z yer va mulklaridan
mahrum bo‘lgan Kichik Osiyo mamlakatlarining hukmdorlari
Amir Temurdan madad istab, uning Qorabog‘dagi o‘rdagohiga
borib, qaror topadilar. Hatto Vizantiya va G‘alatadagi
Genuya
hokimining noibi, Fransiya qiroli hamda Sultoniya shahrining
katolik missionerlari yordam so‘rab Amir Temurga murojaat
qiladilar. Buning evaziga ular
harbiy yurish vaqtida unga
yordam berish hamda Konstantinopol va Peraning Boyazidga
to‘lab kelgan bojini bundan buyon Amir Temurga to‘lashga
va’da qiladilar. Bunday taklif Amir Temurga ma’qul tushadi.
Chunki Turkiyani dengiz sohilidagi tayanchidan ajratish uchun
unga dengizdan madad zarur edi.
Shunday qilib, XIV asr oxiri
va XV asr boshlarida sulton Boyazidga zarba berish uchun
qulay siyosiy vaziyat vujudga keladi. Bu
vaziyatdan Amir
Temur ustalik bilan foydalanadi.
Dostları ilə paylaş: 
