O’zbekistonda tabiatni muhofaza qilish amaliyoti yutuq va kamchiliklari
Yüklə 51,78 Kb.
|
|
Ekologiyaning predmeti – muayyan bir ekologik tizim (ekotizim)dagi
organizmlar o‘zaro va ularning atrof tabiiy muhiti bilan bo‘ladigan noevolyusion ko‘rinishdagi munosabatlar. Bu erda ham evolyusion tarzdagi munosabatlar boshqa noekologik fanlar predmetiga kiradi. 1866 yilda E.Gekkel tomonidan fanga olib kirilgan «Ekologiya»ning aynan XIX asr o‘rtalarida Markaziy Evropada yuzaga kelishi ham bejiz bo‘lmasa kerak. CHunki o‘sha davrda sanoat rivojlangan Germaniyaning Sileziya va Rur havzalarida tabiat va jamiyat o‘rtasidagi muvozanatning keskin ravishda buzilishi noevolyusion tarzda rivojlanuvchi ekologik ob’ektlarni yuzaga keltirdi hamda noevolyusion ko‘rinishdagi ekologik munosabatlarni shakllantirdi 1 . Ekologiyaning ob’ekti va predmetiga izoh berishda alohida urg‘u berilgan «noevolyusion tarzdagi va ko‘rinishda»gi so‘zlarning qo‘llanishi aslo ilmiy tadqiqotlarni evolyusion tarzda, ya’ni tabiiy rivojlanish tarzdagi yoki ko‘rinishdagi joylar va undagi jarayonlarga ekologik nuqtai nazardan qarash kerak emas, degan fikrni ifodalamaydi. CHunki ekologik muammo bo‘lmagan joyda ham, uni yo‘qligini isbotlash yoki oldini olish maqsadida ekologik tadqiqotlarni o‘tkazish mumkin. Er kurrasida esa, XXI asrga kelib, ekologik muammolar etib bormagan na bir quruqlik va na bir suv havzasi qolmagan bo‘lsa kerak. Ekologik munosabat tabiiy, ijtimoiy, iqtisodiy, huquqiy, siyosiy, umumiy va shunga o‘xshash ko‘p qirrali xarakterga(ko‘rinishga) ega bo‘lishi mumkin. Ushbu xarakterlarga, ya’ni fan predmetiga qarab ekologiya turli fan tarmoqlariga bo‘linib ketadi. Masalan, tabiiy xarakterda–geoekologiya, bioekologiya, zooekologiya, ixtioekologiya, fitoekologiya va h.k. Ijtimoiy xarakterda–ijtimoiy ekologiya, inson ekologiyasi, rekreatsion ekologiya va h.k. Iqtisodiy xarakterda– amaliy ekologiya, sanoat ekologiyasi, resurslar ekologiyasi, agroekologiya va h.k. Huquqiy xarakterda–ekologiya huquqi, xalqaro ekologiya huquqi, tabiatni muhofaza qilish huquqi, tabiiy resurslardan foydalanish huquqi va h.k. Siyosiy xarakterda–politekologiya, xalqaro ekologiya va h.k. Umumiy xarakterda– umumiy ekologiya, regional ekologiya, kosmik ekologiya va h.k. YUqorida sanab o‘tilgan barcha ekologik fan tarmoqlari (2-rasmga qarang) ham o‘zining mustaqil o‘rganish ob’ekti, predmeti, manbalari, usullari, tadbiq qilish ob’ektlariga ega. Ularning mustaqil predmeti–muayyan ekologik tizimdagi noan’anaviy tarzda o‘zgaruvchan organizmlar va noan’anaviy tarzda o‘zgaruvchan atrof tabiiy muhit o‘rtasidagi aniq bir munosabat turidir. Masalan, ekologiya huquqining predmeti–ekologik huquqiy munosabat, ya’ni insonlar tomonidan tabiatni tiklash, sog‘lomlashtirish va muhofaza qilish hamda ulardan 1 Яблоков А.В., Юсуфов А.Г. Эволюционное учение (дарвинизм).-М.: Высшая школа, 1997. oqilona foydalanishda kelib chiqadigan shaxs-jamiyat-davlat o‘rtasidagi yuridik xarakterdagi munosabatdir. Lekin keyingi paytda olimlar tabiiy resurslardan oqilona foydalanishda yuzaga keladigan ijtimoiy munosabatlarni ekologiya huquqining predmeti emas, balki Suv, Er, O‘rmon huquqlari kabi fanlarning predmeti qilib ko‘rsatmoqdalar. Ammo tabiiy resurslardan kompleks foydalanish huquqini ma’lum bir huquq tarmog‘i bilan tartibga solinishi maqsadga muvofiq bo‘lmaydi. Undan tashqari, ekologik munosabat deganda biz faqatgina insonlarning tabiatni tiklashdagi ijobiy faoliyatlarini tushunmaymiz. Inson yashar ekan, u xohlaydimi yoki yo‘qmi, albatta ma’lum bir darajada tabiat ob’ektlaridan foydalanadi. Bunday foydalanish huquqshunoslikda tabiiy huquqlar toifasiga kiritiladi. Misol uchun, insonlarni atmosfera havosidan nafas olishi va nafas chiqarishi, suv ichishi va tabiat ne’matlarini iste’mol qilishi, erda yurishi, suvda cho‘milishi va h.k. qarangki, inson tug‘ilishi bilan paydo bo‘ladigan hamma huquqlar ma’lum darajada atrof tabiiy muhitni ifloslantiradi. SHuning uchun ham Ijtimoiy ekologiyada «tabiat sig‘imi», ya’ni Er kurrasida tabiiy resurs imkoniyatlariga ko‘ra, insonlarning sonini me’yorlash muammosi turadi. Undan tashqari, tabiiy resurslardan oqilona va o‘ta samaradorlik bilan ilmiy asoslangan tarzda foydalanish atrof tabiiy muhitni buzmasligini SHveysariya, YAponiya, Kanada, Finlyandiya kabi «ekologiyalashtirilgan mamlakatlar» tajribasida ko‘rish mumkin. Xullas, Ekologiya huquqining predmeti deganda, muayyan bir ekologik tizim(ekotizim)da atrof tabiiy muhitni muhofaza qilish, tabiiy resurslardan oqilona foydalanish va buzilgan tabiat komplekslarini qayta tiklashdagi ijtimoiy munosabatlarning huquqiy tomonlarini tushunish lozim. Atrof tabiiy muhitni «qayta tiklash», «sog‘lomlashtirish», «qayta ishlab chiqarish» kabi uchchala iboraning barchasini umumlashtirgan tarzda «muhofaza qilish» degan yagona ibora bilan ifoda etish xato bo‘lmaydi, deb o‘ylaymiz. Ekologiyaning mustaqil fan sifatida shakllanishining yana bir talabi o‘ziga Yüklə 51,78 Kb. Dostları ilə paylaş:
|