O’zbekistonda tabiatni muhofaza qilish amaliyoti yutuq va kamchiliklari
E K O L O G I K F A N L A R T I Z I M I
Yüklə 51,78 Kb.
|
|
E K O L O G I K F A N L A R T I Z I M I
Umumi y ekologi ya Geoeko logiya Bioekol ogiya Amaliy ekologi ya Iqtisodi y ekologi ya Huquqiy ekologiy a Ijtimoiy ekologiya Eksperime n-tal ekologiya Geografik qobiq ekologiyas Zooeko- ya Fitoeko- Auteko- Sanoat ekologiya si Ekologik menejment Ekologik marketing Ekologiya huquqi Xalqaro ekologiya Inson ekologiyasi Etnik ekologiya
ekologiya Infor- matsion ekologiya Analitik ekologiya Funk sional ekologiya Ekologik tizim va jarayonlar nimodellas htirish va .h.k i Land shaftlar ekologiyas i Global ekologiya Milliy ududlar ekologiyas i Regional ekologiya Mahalliy (lokal) ekologiya Tabiiy majmualar ekologiyas i Gidro ekologiya Ekzo ekologiya va h.k. ya Pedoekol ogiya Sineekol ogiya Populyas iyalar ekologiyas i Evolyusi on ekologiya Biomajm ualar ekologiyas i Mirkoorg anizmlar ekologiyasi Nanoeko- Organizm guruhlari ekologiyas i va h.k Agroeko- giya Kommu nal ekologiya Kosmos ekologiya si Transport ekologiya si Tibbiyot ekologiya si Qurilish ekologiya si Bioresurs lar ekologiya si Muxandi slik ekologiya va h.k. Ekologik audit Maqro iqtiso-diy ekologiya Mikroiqti sodiy ekologiya Iqti sodiy hududlar ekologiyas i Mintaqa lar ekologiyas i Erkin iыtisodiy hududlar ekologiyas i va h.k huquqi Tabiiy resurslardan foydalanish huquqi Tabiatni muhofaza qilish huquqi Milliy ekologik huquq Ekologik havfsizlikni ta’minlash huquqi va h.k. Oila ekologiyasi Mahalla ekologiyasi Sotsial guruhlar ekologiyasi Iste’mol ekologiyasi Urboekologi ya Tarixiy ekologiya Demoekologi ya Rekreatsiyav iy ekologiya Jamoat ekolo-giyasi va h.k. hodisalarni talqin qiladi. Atrof tabiiy muhit esa faqatgina tashqi omil sifatida qaraladi va bir tomonlama tadqiq qilinadi. Ularning morfologik, morfogenetik, morfometrik ko‘rsatgichlarini tabiatga bog‘lagan tarzda ochib berilishi ham mumkin. Lekin biologik fanlar bevosita, tadqiqot predmeti sifatida, organizm va atrof tabiiy muhitning bir-biriga «aks sadosi»ni, ya’ni ikki tomonlama o‘zaro ta’sirini bevosita o‘rganmaydi. Meditsina, sotsiologiya, ijtimoiy fanlar ham tirik organizmlardan bo‘lmish insonlarning o‘ziga xos xususiyatlari, rivojlanish va taraqqiyot bosqichlari, harakat qilish va uyushish qonuniyatlarini atrof tabiiy muhitga bog‘liq ravishda bir tomonlama o‘rganadi. Er haqidagi fanlar (geografiya, umumiy Er bilimi, tuproqshunoslik, geologiya, gidrologiya, klimatologiya kabilar) Er usti va er ostida organizmlarning kelib chiqishi, tarqalishi, rivojlanishi qonuniyatlarini atrof tabiiy muhit bilan bog‘liq holda bir tomonlama tadqiq qiladi. Iqtisod, informatika va matematikaga oid fanlar tabiat va jamiyat o‘rtasidagi munosabatlarni son va sifat jihatidan baholaydi, modellashtiradi. Fizika va kimyo fanlari ushbu jarayonlarning mazmun va mohiyatini aniq qonuniyatlar asosida ochib beradi. Umuman olganda, ekologiya fani yuzaga kelguniga qadar yuqorida nomlari tilga olingan fanlar tabiat va inson o‘rtasidagi barcha munosabatlarni ochib bergandek tuyuladi. SHuning uchun ham keng qamrovli fanlar orasida ekologiyaga o‘rin bormikan, degan o‘rinli savol tug‘iladi. Bizga ma’lumki, zamon taraqqiyoti (ayniqsa XX va XXI asrlarda) fanlarni tarmoqlashuvga olib kelmoqda. Aynan eng ommaviy tus olayotgan fan sohasi ikki yoki bir necha fanlar «chorrahasida unib chiqmoq»da. Bu tabiiy va ob’ektiv jarayondir. Fizika, matematika, kimyo, falsafa, geografiya, biologiya kabi «sof fanlar»ga amaliy ehtiyoj kamaya bormoqda. CHunki, bir tomondan, ular o‘z imkoniyatlarini kamaytirgan bo‘lsalar, ikkinchi tomondan, jamiyatda va, ayniqsa, tabiatda bir-biri bilan bog‘lanmagan, biri ikkinchisidan kelib chiqmaydigan hodisa va jarayonlar yo‘q. Hamma jarayon va hodisalar uzviy bog‘liqlikda va o‘zaro aloqadorlikdadir. Ekologiya esa inson va tabiatni har tomonlama, uzviy bog‘langan va aks sadoli, hodisa va jarayon sifatida o‘rganadi hamda ularga oid aniq bir amaliy tavsiyalar bera oladi. Har bir fan mustaqil ravishda «oyoqqa»turishi uchun uning mustaqil o‘rganish yoki tadqiq qilish ob’ekti, predmeti, o‘ziga xos usullari, manbalari va olingan natijalarni tadbiq qilish joylari bo‘lishi kerak. Aks holda bu fan, ayniqsa yangisi, mustaqil fan tarmog‘i sifatida e’tirof etilmaydi. Ekologiyaning ob’ekti – noevolyusion tarzda rivojlanuvchi tirik organizmlar va ularning atrof tabiiy muhiti. Agarda organizmlar va ularning atrof tabiiy muhiti evolyusion, ya’ni tabiiy tarzda rivojlanish jarayonini o‘tayotgan bo‘lsa, u holda ekologik muammolar yuzaga kelmaydi va shuning uchun ham ekologik tadqiqotlarga o‘rin qolmaydi. Mazkur ob’ektlar biologiya, geografiya, geologiya, gidrologiya, okeanografiya kabi fanlarning ob’ekti bo‘lib kelgan. Geografiyadan farqli Ekologik fanlar tizimiga kiruvchi Geoekologiya (Geografik ekologiya) uchun o‘rganish ob’eti bo‘lib geografik qobiq doirasidagi organizmlar va ularning atrof tabiiy muhiti. Biologiyadan farqli ravishda Bioekologiya uchun tadqiqot ob’ekti bo‘lib biosferadagi organizmlar va ularning atrof tabiiy muhiti chiqsa, Ijtimoiy ekologiyada-kishilar va ular yashaydigan Er yuzasidagi atrof muhit bo‘la oladi va h.k. Ekologiyaning ob’ekti doimo noevolyusion tarzda rivojlanuvchi, noan’anaviy o‘zgaruvchan bo‘ladi. Agarda u noan’anaviy o‘zgaruvchan bo‘lmasa ekologiya faniga hochat qolmagan bo‘lar edi. Nima uchun «noan’anaviy o‘zgaruvchan»? CHunki atrof tabiiy muhit noevolyusion tarzda o‘zgarmasa, organizmlar ham noan’anaviy tarzda o‘zgarmaydilar yoki biron-bir organizmning o‘zgarishi ikkinchi turdagi organizmning o‘zgarishiga sabab bo‘ladi. Bularning hammasi ekologik munosabatlarni yuzaga keltiradi. Noan’anaviy tarzda o‘zgarmaydigan muhitda esa ekologik munosabatlar o‘rnini tabiiy yoki antropogen munosabatlar egallaydi. Masalan, to‘rtlamchi davrning oxirini geologlar antropogen davr, deb ham ataydilar. Ushbu kichik geologik davrning o‘zidayoq katta atrof tabiiy muhit o‘zgarishlari sodir bo‘ldi. Iqlimning qurib borishi Er kurrasining shimoliy yarim pallasida doimiy muzliklarni chekinishiga olib keldi. YAshil o‘rmonlar o‘rnini dasht va cho‘llar egallay boshladi. Juda ko‘p biologik massa iste’mol qiladigan yirik hayvonlar (dinozavr, extiozavr kabilar) o‘rnini kamroq oziqlandigan maydaroq hayvonlar egallay boshladi. Insonlarning paydo bo‘lishi esa qulay iqlim sharoitlarida yashovchi barcha «nozik» tabiiy (muhitga itoatgo‘y) turdagi hayvon va o‘simliklarni yo‘q bo‘lib ketishiga sabab bo‘ldi. YOvvoyi turdagi hayvon va o‘simliklarning o‘rnini madaniylashgan turlari egalladi. Xullas, geologik nuqtai nazardan kichik bo‘lgan 1–5 million yillar mobaynida organizmlar noekologik, tabiiy- evolyusion tarzda o‘zgardi. XVIII-XX asrlarga kelib esa jamiyat va tabiatda haqiqiy revolyusion, ya’ni noevolyusion o‘zgarishlar sodir bo‘ldi (3-rasm). Bu holat albatta ilmiy texnika revolyusiyasining natijasi, deb olimlar tomonidan xulosalanmoqda. CHunki insoniyat bu davrda ilm va fan yutuqlarini, aksariyat hollarda, tabiat ustidan «hukmronligini o‘rnatish» uchun xizmat qildirdi. Tabiat va atrof muhitning hozirgi ekologik holati XXI asrda uning aksini qilishga, ya’ni inson tafakkuri yutuqlarini tabiiy ob’ektlarni tiklash, saqlash va muhofaza qilishga qaratmoqni taqazo qiladi. Bu esa ekologik munosabatlarni yuzaga kelishiga sabab bo‘ldi. Insonlarni o‘rab turgan atrof muhit holatini sog‘lomlashtirish davr talabidir. Aks holda tabiat, aks sado tariqasida, bizdan o‘chini olmasdan qo‘ymaydi. Insonlarning tabiatga nisbatan (xoh u ijobiy, xoh u salbiy bo‘lsin) barcha harakatlari yoki harakatsizliklari atrof muhitni tez o‘zgaruvchan qilib yubormoqda. Ana shu o‘zgaruvchanlik tabiiy xususiyati nafaqat tabiatda, balki tirik organizmlar, xususan insonlarda ham o‘z aksini topmoqda. Yüklə 51,78 Kb. Dostları ilə paylaş:
|