Əsil və sadələşdirilmiş məttılər "ÖNDƏr n ə Ş r iy y a t "

Ğ
Ğafil (ə.)
Ğafillə 
Ğaflllücə 
Ğaib  (ə.) 
Gayət(ə.) 
Ğazi (ə.)
Ğəza (ə.) 
Ğeyrət (ə.) 
Ğeyri (ə.) 
Ğəni (ə.)
Ğərim  (ə.) 
Ğızıldamaq 
Ğırım  (ə.)
Hacət (ə.)
Hacı  (ə.) 
Haqq  (ə.) 
Haqlamaq 
Halal  I 
Halal II  (ə.)
Haman (f.)
Hampa (f.)
-   Bir  şeyin  ferqinə  varmayan,  diqqətsiz, xəbərsiz;  Qafil 
olmaq.
-  X ebəri  olmadan,  xəbərsizcə,  fərqinə varmadan.
-   Məlumatı  olmayan,  xebərsiz.
-   M elum   olmayan,  görünməyən,  meydanda olmayan.
-  Çox;  neticədə.
-  Qazi.  Din  uğrunda  savaşan;  düşmənə hem lə edən, 
Islam  düşmeni  ilə döyüşən  müsolman.
Din yolunda vuruşma.
Qeyrət.
Qeyri,  başqa.
Allahın  adlarından biri,  bir kimseye  və ya bir şeye 
möhtac  olmayan,  zəngin;  Ğoni  Tanrı.
Rəqib,  qarşılıq.
Qıjıldamaq,  vıyıldamaq.
Rəqib;  Ğırım  qoymaq  -  meydan oxutmaq  üçün 
döyüşçü  seçmok;  öırım a yetmek -  düşmenlə 
qarşılaşmaq.
H
1.  Gorok,  ehtiyac,  2.  yerino  yetirilməsi  müqoddos  bir 
qüvvətdən  istənilən  dilek.
M əkkəni  ziyarət etmiş  müselmanlara verilon  ad. 
Allah.
Öhdəsindən  gəlmək;  cəzasmı  vermek.
Heyat yoldaşı  -  ər ve  arvad.
İslam  dininin  ehkamlarına görə  yeyilməsine, 
zişledilmesinə  ve  ya özünə  mal  edilmesine  icazə 
verücii;  Kebinli,  nikahlı;  Qanuni.
i . Göz önündə  olmayan  ve ya uzaqda olan  bir şeyi  və 
ya  şəxsi  göstermok üçün  işlədilən əvəzlik -  o,  özü.  2. 
Dərhal.
Yoldaş,  sirdaş,  silahdaş.

Haramzadə
Hecasınlayın 
Heybət (ə.) 
Heybətlü 
Həlal (ə.) 
Həlallaşmaq 
Həmail (ə.)
Həmən 
Hə  mi 
Həmlə  (ə.) 
Həmta (f.) 
Hənir 
Həp
Hərami  (ə.) 
H ərif (ə.)
Hərzə  (f.) 
Həsəd (ə.) 
Həsud (ə.) 
Həvala (ə.) 
Həzrət (ə.) 
Hiç
Himmət 
Hindu 
Hisar (ə.) 
Holə
Hotaz // xotaz 
Hu  (ə.)
-  (Ər.  həram və  f.  zadə)  fırıldaqçı,  keləkbaz, hiylebaz, 
bic, yaramaz.
- Heca, höccələmək.
- Heybət, qorxu.
-  Qorxunc, heybətli,  əeaib  görünüşlü.
- Halal;  haramın ziddi.
- Haqsızlıqlarmı bir-birinə bağışlamaq.
- Boyunbağı,  çiyindən asılan bağ;  qılınc  asqısı; Həmail 
quşanmaq -  qılıncın bağını  çiyindən  ataraq -  çarpaz 
taxmaq.
- Dərhal, həmin.
- Beləmi?  Deyilmi? Belə  deyilmi?
- Hücum,  döyüşde  düşmən üstünə tullanmaq.
-  Sirdaş,  yoldaş,  yaxm  dost,  yaşıd,  tay.
- Yavaş səs,  qulağa dəyən anlaşılmaz  səs.
- Tamam, bütün.
-  1.  Haram yeyən,  2.  quldur,  soyğunçu,  xırsız, yolkəsən.
- yoldaş;  ə s n a f,  işə yaramaz  adam, utanmaz, 
tekebbürlü,  özünü bəyənm iş,  kobud;  ortaq, yaxm 
yoldaş, düşmən,  müxalif, rəqib  (həqarət və nifrət 
etmə  menası  ilə) adam.
-  Boşboğazlıq,  əbəs, nahaq.
- Paxıllıq;  Həsəd  etmək -  qibte  etmək.
-  Qibtə edən,  paxıl;  Həsud kafır -  xəbis kafır.
-  Yönəlmə.
-  Cənab.
-  1.  Əsla,  qətiyyən,  kəskin olaraq,  2.  məgər?
-   Səy,  cəhd,  kömək, qeyrət.
-  Hindli, qulluqçu,  kölə,  qara rəngli  adam.
- Hasar,  bir yeri  qorumaq üçün çəkilən divar, barı, sədd.
-  Bir cismin çevrəsi;  ov yeri,  qoruq.
-  Qotaz.
- Aliaha (0 )  işarə  edən kəlmə.
X
Xaç
-  Xristianların,  həzrəti  İsanın  asılmış şəklini  təmsil 
etdiyine  inandıqları  əlamət,  büt.
Xalicə (xalıca)
-  kiçik xalı, kiçik türk xalısı,  m əbəd xalısı.
Xanlıq
-  Xanlıq.  Hakimiyyət,  dövlət.
Xanum
-  Xanım  (xitab:  ey xanım,  ey  mənim xanım).
Xarac (ə.)
-   (Bax:  xərac).
Xas  (ə.)
-  Adlı-sanlı,  seçilmiş,  seçilmiş və adı bəlli  adam;  Xas 
bəglər -  adlı-sanlı  bəylər.
Xatir (ə.)
-  Könül,  qəlb;  Xatiri  xoş  olmaq -  sevinmək.
Xatun
-  Qadın,  həyat yoldaşı,  arvad,  xanım,  Xanın  və ya 
hökmdarın qadını.
X əbərləşm ək
-  Xəbərləşmək.  1.  Sözləşmək,  2.  xəbər almaq,  3.  xəbər 
alıb  vermek,  4.  xitab etmək,  danışmaq,  söyləmək.
Xəlayiq  (ə.)
-   Xəlq  olunmuşlar,  xidmətçi  qadın;  cariyə,  kölə qadın.
Xələtləm ək
-  Hədiyyə  vermək,  xələt vermək;  Xələt geydirmək, 
hökmdarın  könlünü  xoş etmək.
Xəlvətcə
-  Diz-dizə,  baş-başa,  yalnızca.
Xərac (ə.)
-  J.  Müsəlman  olmayanlardan  alınan  vergi,  2.  güc  ilo 
alınan pul.
Xəsm
-  Qarşı  tərəf, düşmən.
Xıra
-  Kiçik,  zəif.
Xırancə
-   Bax:  xıra.
Xırlamaq
-   Uzə qabannaq, xorlamaq, donquldamaq,  mırıldanmaq.
Xırsız
-   Fırıldaqçı,  quldur.
Xırslı
-   Tamahkar,  xesis;  donuzu olan.
Xizm ətkar (ə.  f.) -  Xidmetçi.
Xoca  (f.  Xacə)
- Ağsaqqal,  yolgöstəren,  əfəndi.
Xorlamaq
-  Xor baxmaq,  təhqir etmək.
Xoyrad
-  Qaba,  tərbiyəsiz,  bedxasiyyət.
Xub  (f.)
-   Yaxşı.
Xud  (f.)
-  Özü.
Xuda (f.)
-   Tanrı.
Xurd (f.)
-  Xırda,  kıçık.
Xümrə  (f.)
-  Kiçik  küp.
Xürrəm
-  Şad.  Fərəhlənmə,  sevinmə,  şən  olma.
Xüsus (ə.)
-  Haqqında,  barəsində.

Ildırım  
-   İldırım.
Ildız 
- Ulduz.
Irmaq 
-  Axar su,  dənizə tökülən axar su,  çay.
Isırmaq 
- Dişləmək.
Ismarlamaq 
-  Əmanət vermək,  tapşırmaq.
Işıq // aşıq 
-  Dəmir başlıq.
İ
İbrət (ə.) 
-  1.  Öm ək sayılacaq  şey,  2.  ehtiyat ediləcək  şey,
3.  əcayib, qəribə  şey.
İbrişim 
- Burulmuş ipək tel,  incə  ipək bükməsi.
(f.  Əbrişim)
İcazət (ə.) 
-  İcazə vermə,  izin,  rüsxət.
İçərü 
-  İçəri.
İçət 
-  İçəcək şey,  içiləcək şey,  su.
İçin 
-  İçin-için (ağlamaq).
İçmə 
-  İçki,  içmə.
İçrə 
-  1.  Arasında, 2.  İçəri,  3.  içində.
İçün 
- Üçün.
İçürmək 
-  İçirmək,  sərxoş  etmək.
İdügi 
-  Olduğu.
İxtiyar  (ə.) 
-  1.  Bəyənmə,  seçmə,  üstünlük. 2.  qoca,  yaşlı, pirani.
İkindi 
-  Günün  yarısı,  günün  ikinci  yarısı,  günün  yarısından
sonrası.
İqrar (ə.) 
-  Açıqca söyləmə,  inkar etməmə; 
Etiraf,  qəbul.
İldən 
-  Eldən  öndə  (çadırını  eldən  öndə 
tikdi).
İldirmək 
-  Sancmaq,  dəlib keçirmək.
İləm 
-  Bax:  ilən.
İlən 
-   1.  ilə,  bərabər birlikdə,  2.  vasitəsi  ilə,  3.  də,  4.  habelə.
İləri 
- İrəli.
İlətm ək 
-  Yetirmək,  çatdırmaq.
İləyü 
-  Ön,  qarşı.
İlğar 
-  Basqın,  hücum.
İlğımaq 
-  Atla çapa-çapa hücum etmə.
İlxı 
// 
ılxı 
-   İlxı.
İlxıçı 
// 
ilqıçı 
-  İlxıçı,  ata baxan,  at otaran.
İlləllah 
-   “N ədir bu çəkdiyim”,  “yandım  əlindən”  mənasında
işlədilir.
İlmək 
-  İlm ək -   ipden halqa düzəltmək.
İltifat (ə.) 
- G ülər üz göstərmək, 
birinin  könlünü xoş etmək, 
incə
və  zərif davranmaq.
İmarət  (ə.) 
-  Xeyirli  iş,  yoxsullara kömək üçün qurulmuş yer,
kasıblara yemək verilən yer,  yoxsullar yeməkxanası; 
İmarətler yapmaq -  seadət evləri  tikmək.
İmdi 
-  İndi.  Artıq.
İmək 
- Köməkçi  fel.
İmirzə 
-  Bəy  oğlu, bəy uşağı, bəyzadə.
İmrənci 
- Arzu olunan  şəxs  ve ya əşya,  qibtə  edilən kimsə ve
ya əşya.
İmrənmək 
-   Ağzının  suyu  axmaq,  ağız  sulanmaq,  arzu  etmək,
arzulamaq,  şiddətle  arzu etmək.
İnaq 
-  Ən  yaxın  adam.
İnayət (ə.) 
-   1.  Bir kimseyə Allahın  iltifat etdiyi  lütf,  kerem,
yardım,  2.  Kərəm,  yaxşılıq,  iltifat, yardım.
İncinmək 
-  Könüldən yaralanmaq,  könlü  sındırılmaq.
İnramaq 
- İnləmək.
İnrəmək 
-  İnramaq; böyürmek,  içini  çəkmek.
İnşalfah 
- 1.  Allah dilərsə,  AHah  istərsə,  2.  qismət olsa.
İraq  // ıraq 
- Uzaq.
İrişmək // irmək -  Çatmaq, yetişmek.
İrgürmək 
- Yetirmek, çatdırmaq.
İrz (ə.) 
- İnsanın  namusu  və hörməti,  şerəfi.
İs 
-  Yiye,  sahib.
İsm i-əzəm  -   Haqqın bütün  adlarını  özündə  toplayan  ad,  Allah.
İsnamaq 
-  Həşərat.
İssüz 
-  Boş,  sahibsiz.
İstihsan  (ə.) 
-   Bəyənmə,  xoşa gəlmə,  yaxşı,  yaxud gözel  olduğunu
söyləme.
İşdə 
-  Daha,  artıq, budur (ədat).
İşrət (ə.) 
-   Yeyib  içmə,  serxoşluq  veren  hər hansı  bir içki.
İttifaq  (ə.) 
-   Birlik,  anlaşma,  qarşılıqlı  anlaşma, uyuşma.

İyə 
İyəgü 
İzzət (ə.)
İzzətlü
Kafir (ə.)
Kağıt (f.)
Kahil  (ə.)
Keçə
Kedi
Keyik
Kəbin
Kəlbücügəz (ə.)
K əlicə
Kəlid
Kəlisa
Kəndirik
Kəndi //  kəndü
Kəndözü
K əpənək
K ərəm   (ə.)
K ərrə  (ə.)
K ərtm ə
K ərtm ək
Kəsim
Kibi
Yiyə,  sahib.
Qabırğa.
1.  Dəyərli olma,  2.  az və  nadir olma,  3.  qüdrətli  olma,
4. şan və  şərəf,  5.  əzəmət,  qüdrət.
Etibarlı;  Hörməte  layiq,  çox  dəyərli,  çox bəyənilmiş.
K
1.  Allahın varlığma inanmayan,  imansız.
Kağız.
Tənbəl.
Keçə,  təpilmiş yun,  keçə.
Pişik.
Ceyran,  keyik.
İzdivac,  nikah;  Evlənmənin  qanuni  şəklə  salınması.
İt,  ov  iti.
Laqqırtı,  söz,  söhbət,  müsahibo,  mükalimə.
Qıfıl,  kilid.
Kilsə.
Dəri  süfrə.  1.  qadınlar təndir çöreyi  yaparkən xəmir 
taxtasının  altına  sərdikləri  dəridən  düzəldilən yayqı, 
xəmir açarkən  yerə  sərilen bez ve ya deriden 
düzəlmiş yayqı,  üzərinə un  ələm ək üçün  gön dəri,
2.  yerə  sərilen  vo  masa yerinə  işlədilən deri,
3.  dəridən  süfro.
Şəxsi,  özü.
Özü.
Yapmcı;  çobanların  qışda geydikləri  döymə  yundan 
keçə,  keçədən  tikilən  qolsuz çoban plaşı,  çoban 
yapıncısı.
Kərəm,  insaf.
Dəfə,  kərə,  səfər,  yol.
Çərtmə,  kəsmə.
Kesmək.
Qerarlaşma.
Kimi,  tək.
Kiçi 
-  Kiçik.
Kimsənə 
-   Bir kəs.
Kir 
-   Çirk,  murdarlıq,  pislik, 
pis,  kir.
Kiriş 
-  Kiriş, qırlanmtş  ip.
Kiş 
-   D əridən  ox  qabı.
Kişi 
-  Adam.
Koma 
-  Toyuqların qaldığı  yer,  toyuq  hini.
Kos 
-  Zərb  aləti; Nağaranın  bir növü;  İri  təbil.
Köb 
-  Köp,  çox.
Köçürmək 
-  Evləndirmək.
Kök 
-  1.  Soyun əsli, əsil, təməl.
Köməc 
-  Köke,  kömbə.
Kömlək 
-  Köynək.
Könlək 
-  Bax:  kömlək.
Köpri 
-  Körpü.
Köpür-köpür  -  Gumbur-gumbur.
Köşək 
-  Köşek;  altı  aylıq  dovənin  balası.
Köşk 
-  Köşk,  qosr.
Köymək 
-   Göynəınək.
Kuma 
-  Ərləri  ortaq  olan  qadınlar.
Kübə // küpə 
-   Sırğa.
Küçücük 
-  Kiçikco,  balaca.
Küfr (ə.) 
-  1.  İmanın oksi,  dinsizlik.
Külah  (f.) 
-  Başa  qoyulan  qalpaq,  baş gcyimi,  konusvari  formada
başlıq,  tatar başlığı.
Külük 
-  Tez,  çcvik,  cold.
Külüng 
-  Külüng,  düsor;  iki  ucu sivri  vo  kəskin,  daş  yonmaq
üçün  alot.
Küpəli 
-  Sırğalı,  küposi  olan.
Kür 
-  Docel,  narahat adam.
Kürsi  (ə.) 
-  1.  Göyün  səkkizinci  qatı,  2.  ərş,  3.  Allahın  səltonoti,
qüdrəti.
Kürüm 
-  Nəsil,  törəmə.
Küt-küt 
-   Yavaş-yavaş,  keyləşərok.
Küvlək 
-  Su qabı.
-''•s§»3341gS**—

Qaba 
-  Böyük,  kobud.
Qabaq 
-  Örtük.
Qabırğalu 
- Qabırğalı,  iməci bədəni bərkimiş.
Qaç 
- Nə  qədər,  neçə, neçə dəfə.
Qaçan 
-  Haçan, nə  vaxt.
Qada 
-  Qada,  bəla.
Qadir (ə.) 
-  1.  Allahm adlarından birı,  2.  güclü,  qüdrətli;  Qadir
verən.
Qadun 
-  Qadın.
Qaftan 
-  Geyim,  qaftan.
Qaftanlıq 
-  Qaftanlıq parça,  gəlinlik parça.
Qağan 
-  Kükrəmiş,  qəzəblənmiş.
Qağırmaq 
-  Çığırmaq.
Qaqnıaq 
-  Qızmaq,  qezəblənmək,  vurmaq.
Qaxınc 
-  1.  Danlaq,  qmama,  başa qaxma,  2.  zərbə.
Qaxışdın 
-  Danqıltı,  gurultu.
Qaim  I 
- Allahın  adlarından  biri.
Qaim  II 
- Qüvvətli,  sağlam, möhkəm,  uzunömürlü.
Qaqmc 
-  Qaxınc,  üzə vurma,  tənə  etmə.
Qaqmaq 
-  Vurmaq;  Göz vumıaq.
Qaquban 
- Qaxaraq;  qaxıb.
Qalaba 
- Qələbəlik,  çoxluq.
Qalabalıq 
- Çoxluq,  qarmaqarışıq hər hansı  bir 
kütlə.
Qalaq 
- Toy gecəsi  gəlinlərin başına geydirilən  bir növ
taxtadan olan  tac,  gəlin tacı.
Qalanısı 
-  Qalanı.  Digərləri,  özgələr,  geri  qalanlar.
Qaldırıcaq 
- Qaldırınca.
Qalqan 
- Qalxan.
Qalqmaq 
-  Qalxmaq,  ayağa qalxmaq.
Qalı 
-  Xalı,  gəbə,  xalça.
Qalıcaq 
-  Qalınca.
Qalın 
-  Qalm,  böyük;  toyun başlandığı  gün oğlan tərəfindən
qız terefinə göndərilen  hədiyyələr.
Qalmlıq 
-  Toyda verilən başlıq.
Qalmış 
-  Sınıq düşmüş.  aciz,  düşgün.
Qama
-   Qəm ə,  iki  ağızlı bıçaq,  kiçik xəncər.
Qamu
-  Hamı,  bütün, hər kes.
Qan // ğan
-   Xan.
Qancaru
-   Hara,  necə.
Qanda
-  Harada.
Qanı
-  Ham.
Qan  qaşınmaq -  Sidiyə qan getmek.
Qanğı
-  Hansı.
Qanlu
-  Qanlı.
Qap
-  Qaya.
Qapaq
-  Qapaq;  qapaq qaldurmaq -  gözünü açmaq.
Qaparmaq
-   Qabarmaq.
Qaplan
-   Isti  ölkələrdə olan dərisi  xallı yırtıcı heyvan,  qaplan, 
pələng.
Qapu
-   Qapı,  qala və  şəhər darvazası.
Qapuçı
-  Qapı  gözətçisi,  qapıda  keşik çəkən,  qoruyucu.
Qapurğa
-  Qabırğa.
Qapurğalı
-  Qabırğalı,  güclü.
Qara
-   Böyük.
Qaraquca
-   Ağsaqqal, hörmət sahibi  yaşlı  kişi,  ata;  baba.
Qaralıq
-   Eyib,  ləkə,  şərəfsizlik.
Qaralu
-  Talesiz,  yasda olan.
Qaraluca
-  Bax:  qaralu.
Qaranqu
-  Qaranlıq.
Qararmaq
-  Qaralmaq,  kədərlənmək.
Qaravaş
-   Qaravaş,  qul,  xidmetçi.
Qaravul
-  Qaravul,  gözətçi,  keşikçi.
Qardaş
-  “Qarındaş”  sözünün  fonetik  dəyişməyə  uğramış 
formasıdır.
Qardaşlu
-   Qardaşı  olan,  qardaşı  yanında  olan.
Qarğamaq
-  Qarğamaq,  lənətləmək.
Qarğaşa
-  Qarğaşa,  çətinlik.
Qarı
-  Qarı,  yaşlı,  qoca qadın.
Qarıcıq
-   Qarıcıq  (əzizləmə).
Qarımaq
-  Qocalmaq,  qarımaq.
Qarındaş
-  Bax:  Qardaş.
Qarğu
-  Qarğı,  qarğı-qamış.

Qaım alanıaq
Q arm a-bügəc
Qarşu
Qaru
Qarucıq
Qarvamaq
Qarvaşmaq
Qas-qas
Qaşanmaq
Qaşqa
Qat
Qatı
Qatır
Qatla
Qatlanmaq 
Qaurma 
Qavat 
(ə.  Kavvad) 
Qavğa  (f.) 
Qavğa basılmaq 
Qavramaq 
Qavşurmaq 
Qavum
Qavum -qardaş
Qavun
Q ayət (ə.)
Qayğulu
Qayıqmaq
Qayırı
Qayib
Qaymaq
Qaytaban
Qayurmaq
Qarmalamaq,  əllə bərk-bərk tutmaq.
Burma,  axta -  axtalanmış qoç.
Qarşı,  üz-üzə.
• Qolun bazu sümüyü.
■
  Qolbaq, bazubənd.
Yaxalamaq.
Tutaşmaq.
•  Qəhqəhə  ilə -  qas-qas gülmək.
Qorxudan  sidik buraxmaq.
Qaşqa -  atın alnında ağ xal.
Yan -  Qatmda:  yanında, qarşısında.
Sərt, möhkom.
Eşşəyin madyandan olan balası,  qatır.
Dəfə.
Dözmək.
Qovurma.
Oğraş,  pozğun.
Dalaşma, bağırtı,  döyüş.
Sona çatan döyüş, bitən gurultu.
Qucaqlamaq.
Birləşdirmok,  qovuşdurmaq.
Qohum-əqrəba;  qövm.
Qohum-qardaş.
Qovun.
Çox,  lap,  lap çox,  son dərəcə, noticədə.
Qəmli,  narahat,  qayğılı.
Yana çokilmək.
Qeyri.
Qeyb,  qeyb  olma,  yoxa çıxma,  gələcək.
Sapmaq,  çəkinmək.
Dəvə sürüsü,  dovə  qatarı;  dovə  saxlanan yer. 
Qayğılanmaq.  1.  əsirgomək,  gözləmək,  himayə 
etmək,  qorumaq;  2.  içinə dərd salmaq,  buradan 
narahat olmaq,  qəm  yemək,  qayğılanmaq,  fıkir etmok, 
qəm  çəkmək,  3.  maraqlanmaq,  muğayat olmaq,  məna 
vci-msk.
Qaz
-   Su  quşlarının bir növü,  qaz.
Qazlıq at
-  Qazlıq  dağında yetişən  cins at,  qaçağan,  güclü cins  at.
Qəbzə (ə.)
-  Qəbzə,  sap;  bir bıçağın və  ya qılıncın tutacaq yeri, 
dəstək,  sap, qulp.
Qədəm  (ə.)
-  Ayaq,  addım,  xoşbəxtlik,  uğur;  Qədəmi  qutsuz -  
ayağı  uğursuz,  gəldiyi  yerə uğursuzluq gətirən.
Qədər I
-   1.  Say,  2.  dərecə,  3.  ölçü.
Qədər II  (ə.)
-  Qəza  və  hökm yazısı,  bəxt,  tale.
Qədim
-  Xədim,  xidmətçi.
Qəhhar (ə.)
-  Qəhr edən.
Qələmçi
-   Katib,  yazan,  rəssam.
Qənarə
-   Heyvan  kəsilən yer;  heyvan asılan qarmaq.
Qərayib
-  Əcayib,  qəribəlik.
Qəza i  (ə.)
-  Cihad.
Qəza ii  (ə.)
-  Q əza-qədər.
Qəzab  (ə.)
-  Qəzob.
Qəzavat
-  Bax:  qəza  II.
Qəziyə
-  Hadiso,  qəziyyə.
(ə.  Kəziyyə)
Qıcırdı 
Qıl
Qılağuz 
Qılıc 
Qılmaq 
Qımız 
Qın
Qına 
Qınalı 
Qınlu 
Qınsuz 
Qır 
Qıran 
Qırğun 
Qırım 
Qınş
-  Qıcırtı.  Qıcır-qıcır etmo,  qıcıqlayan səs.
-  Tük.
-  Bolədçi,  yol  göstərən,  irəlidə  gedən.
-  Qılınc.
-  Etmok.
-  At  südündən  içki.
-  Qın,  qılınc, bıçaq  və  başqa kəsici  alətlorin qilafı,  silah 
qabı.
-  Həna.
-  Hənalı.
-  Qınlı.
-  Qını  olmayan.
-   Çöl,  tarla.
-   Böyük epidemiya.
-  Qırğm,  ölüm,  çox  sayda ölüm.
-   Müqabil.
-   M üharibə,  müharibədə  bir-birini  öldürmə,  vuruşma; 
qırış günü -  savaş günü.

Qıı-q 
- Qırx sayı, qırx.
Qırnaq 
- Xidmətçi,  nökər.
Qısır 
-  Qısır,  doğmayan, bətnində 
bala olmayan.
Qısnıaq 
-  Çəkib daraltmaq,  daraltmaq,  gərmək,  qısaltmaq,
qısmaq,  sıxışdırmaq,  sıxıb tutmaq.
Qısraq 
-  Qısır,  doğmayan dişi  at.
Qıvanmaq 
-  Güvənmək,  fəxr etmək.
Qıvırmaq 
-  Burmaq, qıvrım etmək.
Qıya 
-  Çəpəki.
Qıyı 
- Kənar,  sahil.
Qıyma 
-  Çəkik,  qıyılmış.
Qıynaq 
-  Caynaq.
Qızan 
- Qızmaq  felindən,  gənc,  dəliqanlı,  oğlan uşağı;  uşaq,
qız uşağı.
Qızğun 
-  Odla qızmış,  qızğın.
Qızıl 
- Qırmızı.
Qızılçıq 
- Zoğal ağa.
Qızlamaq 
- Xəlvəti  hərəkət etmək.
Qızmaq 
-  İsinmək,  qəzəblənmək,  coşmaq.
Qissə (ə.) 
- Hekayə,  vaqiə.
Qiyamət (ə.) 
-   Dünyanın, həyatın  sonu, ölülərin  qalxması,  ölülərin
qalxacağı  zaman.
Qoç 
-   1.  Axtalanmamış erkək qoyun.  2.  igid  adam,  cəsur;
Qoç yigit -  cəsur.
Qolan 
-  Atın yəhərini bərkidən  qayış.
Qolca 
-  Qolça;  (qolça qopuz).
Qomaq 
-  1.  Qoymaq,  2.  buraxmaq,  tərk etmək.
Qonaqlamaq 
-  1.  Qonaq etmək,  hörmət göstərmək,  2.  qonaq qəbul 
etmək,  ziyafət vermək.
Qondurmaq 
-  Məskun  etmək.
Qonmaq 
- 1.  Bir yerə,  bir şeyin üzərinə enmək, yerləşmək,  2.  bir
yerə enib oturmaq,  gecələmək,  3.  bir yerdə qonaq 
qalmaq,  4.  qonaq olmaq,  5.  ordu qurmaq.
Qonuq 
-  1.  Mehman,  müsafır,  qonaq.  2.  qonağa verilən
hediyyə  ve yeməklər, 3.  m əskən, yer.
Qonur 
- Qonur;  qəhvə rəngi.
Qopmaq 
- Ayağa qalxmaq;  meydana çıxmaq, zühur 
etmək.
Qopuz 
-  Ud  kimi,  fəqət yayla çalman üç  telli qədim  saz;  Leh.
ud  növündən yumru saz.
Qorı 
- Qoruq  (meşə və  s.).
Qoşlıq 
-  Xoşluq,  xoş  əhval.
Qoşmaq 
- Getmək.
Qoymaq 
- 1.  Buraxmaq,  gətirmək,  qoymaq,  2.  icazə vermək,
3.  soxmaq,  4.  yanına vermək,  Qoyu vermək -  
qoymaq, buraxmaq.
Qoyulmaq 
-  Basqın  etmək.
Qövl (ə.) 
-  Söz.
Qövm (ə.  Kavm) -  Camaat,  xalq,  qohum-əqraba.
Qucanmaq 
-  Tərpənmək,  qurcalanmaq.
Qudbə (2) 
-  Xütbə;  Xətibin minbərdən camaata xitabən söylədiyi
nəsihətamiz  sözler.
Quduz 
-  Quduz;  1.  qudurmuş  köpək,  azğın  köpək,
2.  qudurmuş  canavar,  yalquzaq.
Quğı 
-  Uzun  boyunlu gözəl  su  quşu,  qu  quşu.