Əsil və sadələşdirilmiş məttılər "ÖNDƏr n ə Ş r iy y a t "

Qul 
-  Kölə,  qul,  itaət edən.
Qulağız 
-  Bələdçi.
Qulan 
-  Vəhşi  at və vehşi  eşşək.
Qul-qaravaş 
-  Xidmətçi  və cariye.
Qulun 
-  Qulun;  atın balası.
Quluncıq 
-  Kiçik  dayça,  bala dayça.
Quma 
-  Koma.
Qumaş (ə.) 
-  İpək,  kətan,  pambıq ve  yun  toxuma.
Q u n   1 
-   Balaca sert dənelər şəklində  olan daş  qırıntısı,  qum.
Qun  II 
-  Qan  kəlmesile birlikdə “qanqun”  şəklinde
işlenmişdir,  bugünkü dildəki  qarşılığı  qan-mandır. 
Qunc 
-  Künc.  Heybənin,  xurcunun,  torbanın,  çəkmənin
boğazı.
Qunt 
-  Sağlam,  qüvvetli.
Qunt-qunt 
-  Düyün-düyün.
Qur 
-  Qurşaq,  kəmər.
Qurğuşmaq 
-   Uğraşmaq,  qoşulmaq,  qovuşmaq.
Qurımaq 
-  Qurumaq.
Qurqurma 
-  Başda saçın yuxarı  toplanması;  bəzəkli.
Qurma 
-   Hörük.

Qurt
Qurtlar-quşlar
Qurulu
Qurunısı
Quşaq
Quşaqlu
Quşanmaq
Quşqun
Quşlamaq 
Quşluq 
Qutlu  (ə.) 
Qutsuz 
Quv
Quvlamaq // 
quvalamaq 
Quymaq 
(quymaz) 
Qüdrət (ə.) 
Qütbə
-  Yırtıcı,  vəhşi  canavar, qurd,  yalquzaq.
-  Bütün yırtıcı heyvanlar, yerdəki  və  göydəki yırtıcılar.
-  Qurulmuş,  gərilmiş.
-  Qurum;  Qurum, bacada hasil olan qalın his.
-  Qurşaq.
-  Qurşaq bağlamış,  qurşağı olan.
-  1.  Geyinmək,  geyinib qurşanmaq,  2.  qılınc və  sairə 
taxmaq.
-  Y əhər və palanın arxasında olan və  quyruq  altından 
keçirilən qayış.
■ Quş  ovlamaq.
■ Səhər erkən.
■
  Mübarək, müqəddəs.
■
 Uğuruz.
■
  Şayiə,  qeybət,  iftira,  arxasmca danışma.
Söz gəzdirmək.  Şeytanlıq etmək.
Qorxmaq.
Güc,  qüvvət,  iqtidar, taqət.
Bax:  xütbə.
Laf (f.) 
-  Çiy  söz,  mənasız  iddia,  lovğalıq,  öyünmə;  Laf urmaq
-  öyünmək,  lovğalanmaq.
Leş (f.  Laşə) 
- Pis  və  qoxulu cəsəd,  düşmən və heyvan  ölüsü,  leş.
Ləhzə  (ə.) 
- Zaman,  vaxt,  dəm,  an.
Lənət (ə.) 
- Qovma,  rədd  etmə, tərk  etmə;  Lənət qılmaq -
qovmaq.
Ləşkər (f.) 
- 1.  Əsgər,  ordu,  2.  diişərgə,  qərargah.
Lütf (ə.) 
- Yaxşı  davranma, yumşaq  davranma;  lütf etmək.
M
Mahmuz 
-  Mahmız;  Atı  mahmızlamaq  üçün çəkmənin dabanına
taxılan şiş dişli  kiçicik  dəmir çarx.
Mahnııızı 
- Z ərif ipək parça.
Mahmuzlamaq
Mancılaq
Maya
Mavlamaq
Məbud  (ə.)
M ədəd  (ə.)
M əgər
Məğmun 
M əhbub  (ə.) 
M əhəl  (ə.) 
M əqbul  (ə.)
M əqsud  (ə.) 
M əlh əm   (ə.)
M əlik  (ə.) 
Məlul 
M əni  (ə.) 
M ənal  (ə.)
M ənləm ək
M ənlik 
M ənrətm ək 
M ərdan  (f.) 
M ərə 
M ərzə 
Məst  (f.) 
M əşrəb  (ə.) 
Mırlamaq 
Miskin  (ə.)
Mil
Miz
Molatmaq 
(mavlamaq) 
Möhüb  (ə.) 
M öhürləmək
-  At:  sürmək  üçiin  qamma vurmaq,  ata mahmız vurmaq.
-  Mancanaq  (daş  atmaq  üçün  qurğu).
-  Dişi  dəvə.
-  Mıyoldamaq,  həsrətini  çəkmək.
-  Sitayiş  edilən,  varlıq, Allah, Tanrı.
-  Yardım,  imdad.
-  1.  Amma,  fəqət,  lakin,  2.  bəlkə,  3.  ancaq,  yalnız,
4. bundan  başqa,  5.  olmaya,  bəs, yoxsa.
-  Aldanmış,  zərər çəkmiş,  uduzmuş.
-  Gözəl,  sevimli,  yaraşıqlı,  istəkli.
-  1.  Əsr,  2.  ara,  3.  sıra, 4.  zaman,  5.  fursət,  6.  diqqət.
-  Bəyənilən,  xoş,  mötəbər;  Məqbul  gəlmək -  xoşa 
gəlmək.
-  1.  Moqsəd,  2.  arzu,  dilək,  3.  məqsəd,  niyyət,  murad.
-  Məlhəm,  yara üzərinə  yaxılacaq yumşaq  dəva- 
dərman.
-  Hökmdar,  kral,  şah,  şahzadə.
-  Qəmli.
-  Məna,  məfhum,  anlayış;  Məzmun,  mahıyyət.
-  Əldə edilən,  yaxud  malik olunan hər hansı bir şey,
2. mal,  mülk,  sorvət.
-  Ağlayıb  inləmək,  sızlamaq;  (munlamaq)  məhzun 
olmaq.
-  Loyaqət,  mənlik,  qürur.
-  Bağırtmaq,  böyürtmək.
-  Kişilər,  mərdlər,  igidlər.
-  Hey!
-  Horzə-mərzo.
-  sərxoş,  kefli.
-  Içki  qabı.
-  Mırıldanmaq.
Heç bir şeyə  malik  olmayan,  2.  qəhrə  uğramış,  3.  zəif. 
Dağın  beli.
Biz (I  şəxs ovəzliyinin  cəm  forması).
Miyoldamaq,  pişiklərin  çıxardığı  səs;  Miyovultu.
Sevən,  aşiq,  vurulmuş.
Kilidləmək,  möhür vurmaq,  bağlamaq.

Mu 
- Bu  (işare əvezliyi).
Mudbaq  (ə.) 
- Mətbəx,  yemək  evi,  yemək bişirilən yer.
Munis (ə.) 
-  Ünsiyyətli,  istiqanlı,  mehriban.
Muştçı (f-t) 
- Müjdəçi.
Muştulamaq 
- Müştuluqlamaq.
Muştulayu 
- Muştuluqlayaraq,  müjdələyərək.
Muştuluq 
- Yaxşı xəbər gətirdiyinə görə verilən hədiyyə,  qarşılıq,
bəxşiş;  müjdə,  şad  xəbər.
Mübarək  (ə.)  - Mübarək.  1.  Əziz,  bərəkətli,  2.  xoşbəxt,  3.  m üqəddəs,
4. uğurlu.
Müdara (ə.) 
-  Davranış.  Yola getmə.
M üxənnət (ə.)  - Xainlik edən,  aldadan, namərd.
Müqabil  (ə.) 
-  Qarşı,  qarşı  təref.
M ürəvvət (ə.)  - Mürvət.  Adamlıq,  kişilik,  mərdlik, yaxşılıq.
M ürəssə  (ə.) 
- Bəzekli,  bəzenmiş,  qiymətli  daşlarla bəzedilmiş.
M ürüvvətlü 
- Mürvətli.  Yaxşılıq edən,  merd,  insaniyyətli.
Müsahib  (ə.) 
- Həmdəm, həmsöhbət, yoldaş,  dost.
M üshəf (ə.) 
-  Səhifələnmiş.  Səhifelərden meydana gəlen
şəridlenmiş kitab,  2.  Müshəfi-Şərif,  Quran.
Müstəcab  (ə.) 
- Qəbul olunmuş;  Dileyi,  isteyi yerine yetirilmiş.
Müşkil  (ə.) 
- Müşkül.  Çetin,  engəlli,  zor,  əngəl.
Müti (ə.) 
- Baş  əyən,  itaetli,  söz dinleyən,  tabe.
N
Nagah  (f.) 
-  Qəflətən,  birdən-birə.
Nagahi (f.) 
- Q efləten,  gözlənilmedən, birdən-birə.
Nağaraçu 
- Nağaraçı.
Naib (ə.) 
- Birinin yerini  tutan,  qəza başçısı,  vəkil;  Canişin.
Nakəs  (f.) 
- Alçaq,  deyərsiz,  çox simic, xəsis,  rezil, 
şərəfsiz,
yaramaz.
Nayib  (ə.) 
- Bax:  naib.
Necədəyin 
-  Nece  edek?
Neçün 
- Ne üçün,  niyə.
Nerə 
- Hara?
Nən 
- Neyine?
Nə  hallu 
-  Necə?  nə cür?
Nə idügin 
-  Necə  olduğunu,  nə  olduğunu.
Nəqaraçu 
-  Nağaraçı,  nağara çalan.
Nəmləmək 
-  H ədəfə vurmaq.
Nə 
-  Nəyine.
Nər (f.) 
-  Ner,  erkək dəvə.
Nərə (ə.) 
-  Hayqırış, hayqırma,  gurlama;  Nerə  urmaq -
hayqırmaq.
Nəsib (ə.) 
-  Hissə,  qismən, pay.
Nəsnə 
-  Hər hansı  bir şey,  filan,  birisi.
Nəstəin  (ə.) 
- Yardım  dilərik,  yardımına güvənərik.
Nəvalə  (ə.) 
-  Bağışlama, bəhrə, nəsib;  nəvə.
Nida (ə.) 
-  Avaz,  səs, çağırış;  nida eyləm ek -  səslənmək.
Nigah  (f.) 
-  Baxış.
Nigar (f.) 
-  Əllərə  və ayaqlara  xına  ilə  vurulmuş  şəkillər,
bəzəkler,  xına.
Nigarlı 
-  Xınalı,  xına yaxılmış.
Nikah  (ə.) 
-  Kobin.
Niqab (ə.) 
-  Rübənd,  örtü,  üz örtüsü;  Niqabını  sərpmək  -  üzünü
açmaq.
Niqablu 
-  Rübəndli,  örtülü.
Niza (ə.) 
-  Çokişmə,  laqqırtı  mübahisəsi,  ağız mübahisəsi.
Nola 
-  Nə  olur?  ne var?  no  çıxar?
Nolmaq 
-  No  olmaq.
Nolur 
-  Nəye  yarayar? ne üçün?
Nökər  (f.) 
-  Nökər, qul;  Ev xidmətçisi.
o
Obrılmaq 
-   Oyulmaq;  çökmek.
Oda 
-   Otaq.
Oğlancuq 
-  Kiçik  oğlan.
Oğlan-uşaq 
-   Çoluq-cocuq qeləbeliyi,  tünlüyü.
Oğramaq 
-   Atın  yavaş kişneməsi.
Oğrı 
-  Oğru.
Oğurlayın 
-  Gizlicə,  yavaşca.

Oğuznamə
-  Oğuz dastanı.
Oq
-  Ox.
Oqçı
-  Oxçu.
Oqçuğaz
-  Kiçik ox,  gözəl  ox.
Oqımaq
-  Oxumaq,  dua etmək, dua oxumaq.
Oxşamaq
-   Öymək, vəsf etmək.
Oxumaq
-  Çağırmaq.
OJ
-  O  (şəxs əvəzliyi).
Olanca
-  Bütün,  hər şey,  hamısı.
Omuz
-  Çiyin.
Onarmaq
-   İşi aşırmaq,  düzəltmək,  yaxşılaşdırmaq,  yoluna
qoymaq.
Onat
-  Doğru,  sağlam.
Onınaq
-  Yaxşılaşmaq.
Ordu
-  Camaat,  qərargah, yurd.
Orqan
-  Qalın  ip;  kəndir,  örken.
Orman
-  Meşə,  sıx ağaclıq.
Ortac
- Atanın yerini  tutacaq olan,  varis;  (irtaş)  şorik,
ortaq, bərabər, birlikdə.
Ortalıq
-  Yer üzü, meydan,  açıqlıq.
Otaq (otağ,  otax)  -  Otaq,  böyük çadır.
Ovatmaq
-  Bölük-bölük etmək, parçalamaq,  qırmaq.
Oyarmaq
-  Oyatmaq,  yuxudan oyatmaq,  oyandırmaq.
Oyluq
- Bud çuxuru.
Oyun
-  1.  Oyun,  rəqs,  2.  hiylə,  3.  məharət;  Oyununu
oynamaq -  döyüşmək, hünər göstərmək.
Ozan
-  Qopuz çalan və  şeir söyləyən adam,  aşıq.
O
-  Ön,  doğma.
Ögəc
-  Üçyaşar erkək  qoyun.
Ögmək
-  Öymək,  mədh  etmək,  tərif etmək.
Ögünmək
-  Öyünmək,  özünü  öymək,  özünü tərifləmək:
Lovğalanmaq.
Ögüt
-  Öyüt.
Ökcə 
-  Diz.
Oksüz 
-  Yetim,  anasız.
Öksüzlük 
-  Yetimlik,  anasızlıq.
Ökür-ökür 
-  Hönkür-hönkür,  bağıra-bağıra.
Ölümlü 
-  İçində  ölüm  olan,  fani,  keçici;  Ölürnlü  dünya -   fani
dünya.
Öncə 
-  Topuq,  topuq  arxası.
Önçələm ək 
-  Yorğalamaq,  yorğa getmok;  mohmizləmok.
Önəlmək 
-  Yaxşılaşmaq, şəfa tapmaq.
Öpmək 
-  Busə  almaq,  öpmək.
Örmə 
-  Hörük,  hörülmüş;  Örmə  saçlu -  hörülmüş  uzun  saçlı.
Ötə 
-  O torəf.
Ötəgi 
-  Əvvəlki,  başqa,  qeyrisi.
Ö tk ü n  
-  Güclü təsiri  olan,  sərt.
Ötri 
-  Örtü  (qoşma).
Övrət 
-  Arvad,  zövcə,  həyat yoldaşı,  qadın.
Öykə  (öykən)  -  Öfkə,  ağciyər.
Öylə 
- 1 . 0  cür,  elə,  2.  günorta.
Öynəcik 
- Yemok,  aşağı  normada,  kasıb  yemək.
Öyün 
-  Yemək  norması.
P
Panbuq 
-  Pambıq.
Parmaq 
-  Barmaq;  imana golmək.
Pas  (f.) 
-  Pas;  kin,  küdurot.
Paşa 
-  Paşa.  Rosmi  yüksok  titul;  Horbi  rütbo.
Payəndə  (f.) 
-  Daimi,  həmişolik.
Penir (f.) 
-  Pcndir.
Pəhlu  (f.) 
-  Yan,  böyür.
Pəncyek 
-  Bcşdo  bir.
Pər (f.) 
-  Por,  taxtadan,  dəmirdon  dilim,  qanad.
Pərçin  (f.) 
-  Barı,  hasar.
Pəri  (f.) 
-  Pori,  cinlərin  çox gözol  və cazibəli  qadın  şəklindo
tosovvür olunan  qismi.
Porlü 
-  Dilimli,  porli,  qanadlı.
Pəs  (f.) 
-  Bos;  bundan  başqa.

Pıçaq 
Pırlamaq 
Pişkeş  (f.) 
Pilon 
Pir (f.)
Pişürmək
Pul
Pusarıq
Pusu
Put (f.  Büt)
Puta (f.  Butə) 
Putxana // 
bütxana
Raslamaq 
Rəb (ə,  Rəbb)
Rəhim  (ə.)
Rəhman  (ə.)
Rəhm ət (ə.) 
Rəsul  (ə.)
Rəvan  (f.) 
Rikət (ə.) 
Rizq  (ə.)
Sadaq
Sağdıc
-  Bıçaq.
-  Fırlamaq, uçmaq.
-  Peşkəş,  hədiyyə.
- Keşiş  cübbəsi,  keşişlərin geydikləri  qara  cübbə.
-  Qoca, yaşlı;  Pir-qocalar -  yaşlı  böyüklər ixtiyar 
qocalar.
-  Bişirmək.
-  Misdən kəsilmiş  sikkə.
- Duman,  sis.  Tutqun hava.
-  Pusqu;  Pusu olmaq -  busquda durmaq.
-   Bütpərəstlərin öz əlləri  ilə düzəldib özlərinə Tanrı 
etdikleri  şəkil,  heykəl.
- Hədəf,  nişangah.
-  Bütlərə  ibadət olunan ev,  bütpərəstlərin  ibadətxanası.
R
- Nişan almaq,  hədefə  götürmək.
-  Varlığı,  aləmləri  yaradan, bəsləyib böyüdən,  maddi 
və mənevi  kamilliye aparan Allah.
- Dünyada iman edən və etməyən  her kəsi,  hər 
məxluqu himayə  edən,  onlara şefqət və  mərhemət 
göstəren demək olub,  Allahm  adlanndandır.
- Allahın  adlarından olub,  axirətdə  yalnız  iman edənləri 
qoruyan  deməkdir.
-  Qorumaq,  şəfqət eləmek.
- Elçi, peyğəmber;  Xəbər gətirən,  Tanrı  elçisi  (metndə 
M əhəmmədi  bildirir).
-  Axıcı,  axan,  gedən.
- Namazın  rükünlərindən biri.
- Pay,  yeyəcək.
s
Ox  qabı,  ox çantası,  tirkeş.
Sağdış;  Vəfadar dost.
Sağınc
-  Düşüncə,  ümid.
Sağış
-  Hesab;  məhşər.
Sağraq
-  Badə.
Sağrı
-  Sağrı,  paça.
Saq
-  Sağ  (salamat),  sağ tərəf.
Saqac
-  Üzərində  çörək bişirilən yuvarlaq sac.
Saqal
-  1.  Saqqal,  2.  keçinin çənesi  altında bitən tüklər.
Saqar
-  Qaşqa.
Saqın
-  Aman!  diqqet!  gözlə!  bax!  etmə!  Saqınmaq.
Saqlamaq
-  Saxlamaq.
Saqsağan
-  Sağsağan;  Qarğalar fəsiləsinden quş;  Qecələ.
Salam  (ə.)
-  Salam.  Salamat,  sağlamlıq.
Salavat (ə.)
- M əhəmməd peyğembər və  imamların  şəninə  oxunan 
dua.
Salxım
-  Salxım,  asqı.
Salındırmaq
-  Bir şeyi  sallamaq,  sallatmaq,  asmaq;  buraxmaq, 
endirmək.
Salınmaq
-  Dağılmaq,  düzülmek, yerləşdirmək.
Sah  vermək
- Nişan vermək.
Salqum-salqum-  Sərin-sərin.
Samur
-  Dərisindən  qiymətli  kürklər hazırlanan  xəzli  heyvan.
Sancaq
-  Bayraq,  sancaq,  tuğ.
Sapa
-  Sapmaq  felinin kökü;  Saparaq,  sapıb.
Sapan
-  Sapand.
Sara-sara
-  Sarıya-sarıya,  dolaya-dolaya.
Sararmaq
-  Saralmaq,  sarı  olmaq.
Sarmaq
-  Sarımaq,  ip  ilə  dövrəlemə  dolamaq.
Sarp  // sarb
-  Sərt,  dik.
Saru
-  Sarı;  Saru yalan  (müq.  et.:  ağ yalan).
Sarvan  (f.)
-  Dəvəçi,  dəvə otaran.
Sası
-  İyrənc.
Savaş
-  Döyüş,  cəng,  hərb,  müharibe.
Savaşmaq
-  Döyüşmək,  vuruşmaq.
Savmaq
-  Sovmaq,  ötüşmək,  kənar etmək.
Savrılmaq
-  Sovulmaq,  dağılmaq.
Savulmaq
-   Sovulmaq,  aradan çıxmaq.
Say
-  Düz.,  düzgün, cilalı.

Saymaq 
Sayramaq 
Sayru 
Sayvan 
(f.  Saveban) 
Saz
Seçiləcəkləyin 
Seyran  (ə.)
Səddəqna (ə.)
Səgirdiş 
Səgirdmək 
Səgirmək 
Səhabə  (ə.)
Səhih  (ə.)
Səxt  (f.)
Səlvi  (f.  Sərv)
Səmüz 
Sərib 
Sərhəd 
Sərhəng  (f.) 
Sərm ərm ək
Sərm üzə  (f.) 
S ərpə-sərpə 
Sərpm ək 
Sərvər  (f.) 
Səttar  (ə.)
Sığamaq
Sığın
Sığınu
Sığır
-  Saymaq,  hesablamaq.
-  Ötmək,  oxumaq (quş),  (sıramaq).
- Xəstə.
- Kölgəlik.
-  Qamışlıq.
-  Ayrılacaq kimi,  seçiləcək kimi.
-  Zövq almaq üçün at və  ya araba  iiə  gəzinti,  seyrə 
çıxma.
- Qurandan:  “Düz  olduğunu bildik,  düz olduğuna 
inandıq” .
-  Səyirtmə  (at  üçün).
-  Səyirtmək.
-  Sıçramaq.
-   1.  Yoldaş,  2.  Peyğəmbərimizin  yoldaşları,  yaxm 
ətrafı.
-  Doğru,  tam düzgün,  səhvsiz.
-  Pərtlik,  sərt.
-  Sərv;  Həmişə yaşıl,  hündür boylu  ağac;  Səlvi  boylu -  
boyu sərv kimi  olan,  uzunboylu gözəl.
- Kök.
-   Sərib-pırtmaq -  yerləşdirib əzmək.
-   Sərhəd boyu,  qonşuluqda olan yer.
-  Sərdar,  komandan.
-  Yuxudan birdən-birə  sıçrayaraq  oyanmaq, 
sayıqlayaraq oyanmaq.
-  Çəkmə  (ayaqqabı),  qaloş tipli  yapı.
Səpə-səpə.
Sıyırmaq;  səpmək.
Rəis,  hökmdar,  şah,  başçı,  yüksək  ali  şəxs.
Allahm  adlarmdan biri;  İnsanlarm  qusurlarmı, 
eyiblərini  örtüb gizləyən,  onları  bağışlayan  deməkdir; 
Səttar Tanrı -  eyibləri  örtən,  bağışlayan  Allah. 
Sığamaq,  sıxmaq.
Sığır,  dağ keçisi.
Sığmaraq,  sığmıb.
Sığır,  buğa,  öküz və  inək növündən  olan yetişmiş 
mal-qara.
-*•«§€3568^?*-
Sığırı 
-   M al-qara gönündən  tikilmiş  uzunboğaz  çəkmə.
Sığırtmac 
-  Sığır otaran, çoban.
Sığmaq 
-   Yerləşm ək,  uyuşmaq.
Sıqlamaq 
-  Sıtqamaq.
Sıqmaq 
-   1.  Sıxmaq, təzyiq  etmək,  2.  suyunu çıxarmaq.
Sımaq 
-   Sındırmaq,  qırmaq, parçalamaq;  məğlub  etmək,  məhv
olmaq,  qırılmaq,  məğlub  olmaq.
Sınamaq 
-   Smamaq,  (sinəmək);  təcrübə  etmək;  Sınayu gəlm ək -
sınamağa gəlmək.  smayaraq gəlmək.
Smdırmaq 
-  Bir kövrək şeyi  smdırmaq,  qırmaq,  alçaltmaq,
yenmək,  yox  etmək.
Sınırlı 
-   Kirişli.  Köşə  sarılmış,  köşə ilə  bərkidilmiş, 
möhkəm.
Sınmaq 
-  Smmaq,  qırılmaq.
Sınırlamaq 
-  Kirişləmək.
Sıravardı 
-  Sıra  ilə,  növbələşərək; bir cərgədə,  bir sırada,  bir-
birinin  ardmca.
Sırça 
- Şüşə.
Sırılmaq 
-  Sıyrılmaq.
Sırt 
-  Kürək.
Sicim 
-  Sicim,  bir neçə qat,  qəzildən  (keçi,  at tükündən)
toxunmuş  uzun ip.
Sidq  (ə.) 
-  Gerçək,  gerçəklik,  sədaqət,  səmimiyyət;  Sidqi  bitün -
tam  səmimiyyətli,  möhkəm inamlı.
Siddiq 
- Doğruçu;  Siddiq -  birinci xəlifə Əbubəkrin  ləqəbi.
Silcək 
- Silincə,  silən  kimi.
Sin-sin 
- İtlərin  ağlayırmış kimi  çıxardıqları 
səsin  təqlidi,
zingildəmə;  Sin-sin  sinləmə -  itin yanıqlı 
zingildəməsi.
Sinək 
- Milçək.
Sinləm ək 
-  Sızıldamaq;  zingildəmək.
Sipara 
-  Quranın bölündüyü  30  cüzdən  hər biri.
(f.  Siparə)
Sivri 
-  Kəskin uclu,  sivri,  şiş.
Soğuk 
- Soyuq.
Soğultmaq  i 
- Sorulmaq,  qurumaq.
Soğultmaq  ii 
-  Südün  çəkilməsi;  quruması.
Soqmaq 
- Sancmaq,  çalmaq.
-'•§İ&i357S§ef**-

Soqman 
-  Çəkmə -  ayaqqabı, yalın  ayağa geyilən,  dəri və  ya
tumacdan qısaboğaz çəkmə;  bir növ uzunboğaz 
çəkmə.
Sop 
- Nəsil mənsubiyyəti,  soy,  sülalə,  bir adamm əsli-nəsli.
Sovğılmaq 
-  Qurumaq,  kəsilmək (suya aiddir),  sovulmaq.
Sovulmaq 
-  Gücünü  ıtirmək,  sovuşmaq,  qurtarmaq,  keçmək.
(solmaq)
Soy 
-  Soy,  nəsil.
Soylama 
-   Söyləmə,  demə.
Soylamaq 
-  Söyləmək,  demək (dastan,  hekayət).
Sögmək 
-  Pis  söz söyləmək,  söymək.
Söyləşm ək 
-  1.  Döyüşmək,  qarşılaşmaq,  2.  damşmaq,  müzakirə 
etmək.
Suç 
-  Günah,  xəta,  qəbahət.
Suçu 
-  Su yolunun təmirçisi.
Sulb  (ə.) 
-  Bel,  kürək.
Sultan  (ə.) 
-   Sultan;  Xaqan,  xan, bəy.
Sultamm 
- Kişi  cinsindən olan hörmətli  adama xitab  kimi  işlənir.
Sum 
-  Dolu,  tamam,  içi  dolu,  bütün,  külçə;  Sum altun -  içi
və  xarici qızıl,  külçə qızıl.
Sunqur 
- Yırtıcı  quşdur (Bax:  ağ sunqur).
Sunmaq 
-  Vermək,  təqdim  etmək.
Surnaçı 
- Zumaçı.
Susanmaq 
-  Susamaq.
Subhanəhü  (ə.) -  Ona  (Allaha)  eşq olsun.
Sügilik 
-   Şiş;  süngü.
Sügsün 
-  Ənsə.
Sünici 
-  Nişanlanmış,  damğalı.
Sünmək 
- Nişanlamaq.  Uzanmaq.
Sünü 
- Süngü,  (süqü);  (süqü və  sünü); Süngü,  mizraq,  qarğı.
Sünücük 
-  Kiçik  süngü.
Sünük 
-  Sünük,  kəmik.
Sür 
- Sür cida;  Çoxillik qamışın yoğun gövdəsindən
hazırlanan  nizə.
Sürdürm ək 
-  Saqilik etdirmək,  şərab gəzdirmək.
Süri 
-   Sürü,  heyvan dəstəsi, toplusu.
Sürim ək 
-  Sürümək.
Sürmək
Sürücmək
Sürülmək
Sürülə-sürülə
Süsəgən
Süsəlmək 
Süsəşmək 
Süsilmək 
Süsmək 
Süvar (f.)
Şadman  (f.) 
Şahbaz (f.) 
Şahin
Şahi-mərdan
Şahınçibaşı
Şah yigit
Şaqımaq
Şaqır
Şamata
Şami
Şami günlük
Şaşmaq 
Şayəd  (f.) 
Şapqa 
Şeşmək 
Şəbçiraq
Şəfi (ə.) 
Ş əfqət (ə.)
-  1.  Çıxarmaq,  qovmaq.
-  Sürüşmək.
-   Davam  etmək,  sürüb  getmək.
-   Yerin  üstü ilə bir şeyi  çəkə-çəkə aparmaq,  sürüyə- 
sürüyə.
-   Buynuzlu.  1.  buynuzu  ilə vuran,  buynuzlayan,  2.  azğm 
sığır.
-   Batırılmaq,  dürtülmək,  saplanmaq.
-   Buynuzlaşmaq.
-   Sancılmaq.
-   Buynuzlamaq.
-   Süvari,  at minən,  atlı,  süvari.
Ş
-   Şən,  sevincli,  məmnun.
-   Şahin,  məc.  qoçaq.
-   Şahin.  Qaraguz cinsindən ov quşu,  əksərən  onunia 
duma ovlayırlar.
-   M ərdlərin şahı -  əsli:  Həzrət Əliyə  işarədir.
-   Ov quşlarına baxan xidmətçilərin başçısı.
-   Böyük bahadır, böyük qəhrəman.
-   Çaxmaq  (şimşək).
-  Şığıyan.
-  Hürmək.
Şam  şəhərinə  aid.
Şamda  (Suriyada) tikilən çadır növü.  Bu gün 
Pakistanda işlənməkdədir,  al  və  qara rənglidir. 
Çaşmaq.
Ola bilər ki, bəlkə,  ehtimal ki.
Papaq,  şapqa.
Açmaq.
Qaranlıqda parıltı  verən daş.  Bur.  gecə  çıraq  kimi 
yanan gövhər.
Şəfaət sahibi, köməkçi.
Şəfqət.
-«g§§359gg§»-