«Men yerda (odamni) xalifa qilmoqchiman».(Baqara, 30) Yer xalifasi Odam va uning zurriyoti borliq uchun ruh-jon maqomida turadi. Alloh
taolo yerdagi barcha narsani yana o‘ziga qaytarib olguniga qadar borliq inson bilan tirik
bo‘ladi. Bu holat inson vafot etguniga qadar ruhi bilan yerda yashaganiga o‘xshaydi.
Oqibat esa turlicha bo‘ladi. Kimdir yerdagi xalifalikni to‘g‘ri ado etgani uchun rohat-
farog‘atga erishadi. Yana kimdir noto‘g‘ri xatti-harakatlari bois azob-uqubatga duchor
qilinadi.
Ibrohim alayhissalom zamonigacha bashariyat o‘spirin bolalardek yengiltaklik va
quloqsizlik bilan yashadi. Ular pand-nasihatlarni tinglamadi, hikmatga e’tibor ham
bormadi. Natijada mana shu yengiltakliklari, quloqsizliklari tufayli ko‘plari Nuh
alayhissalom o‘z qavmi 950 yil hidoyatga da’vat qildilar. halok bo‘ldi.
’ÎoΤÎ)uρ
$yϑ¯=à2
öΝßγè?öθtãyŠ
tÏøótGÏ9
óΟßγs9
(#þθè=yèy_
÷ΛàιyèÎ6≈|¹r&
þ’Îû
öΝÍκÍΞ#sŒ#u™
(#öθt±øótGó™$#uρ
öΝåκu5$uŠÏO
(#ρ•|Àr&uρ
(#ρçy9õ3tFó™$#uρ
#Y‘$t6õ3ÏGó™$#
∩∠∪
«Darvoqe, har qachon men ularni Sening mag‘firatingga (sabab bo‘ladigan din
yo‘liga) da’vat qilsam, ular (mening so‘zlarimni eshitmaslik uchun) barmoqlarini quloqlariga tiqib (meni ko‘rmaslik uchun yuzu ko‘zlariga) oyoq tirab turdilar hamda (menga itoat etishdan bosh tortib) kibr-havo qildilar». (Nuh, 7) Nuh alayhissalom shu qadar uzoq muddatli da’vatdan so‘ng qavmining iymonga
kelishidan umid uzdilar va ularni duoibad qildilar. Zero, bu qavm yerda xalifalik ma’no-
mohiyatini to‘g‘ri ado etuvchi mo‘minlar uchun yaratilgan hayotga loyiq emas edi!
tΑ$s%uρ
ÓyθçΡ
Éb>§‘
Ÿω
ö‘x‹s?
’n?tã
ÇÚö‘F{$#
z⎯ÏΒ
t⎦⎪ÍÏ≈s3ø9$#
#·‘$−ƒyŠ
∩⊄∉∪
y7¨ΡÎ)
βÎ)
öΝèδö‘x‹s?
(#θ=ÅÒãƒ
š‚yŠ$t6Ïã
Ÿωuρ
(#ÿρà$Î#tƒ
ωÎ)
#\Å_$sù
#Y‘$¤Ÿ2
∩⊄∠∪