bu mazhabi mahalliy xalqlar o ’rtasida qadimdan mavjud bo’lgan diniy tasawur va urf-odatlami o’zlashtirgan. Lamaizmda buddaviylikka xos tasavvurlar bilan bir qatorda, Buddaviylikning yana qaytib kelishi va er yuzida adolatli hokimiyat o ’matishi to’g’risidagi bashoratga keng o ’rin berilgan. Lamaizmni ko’chmanchi xalq hayotiga moslashlashtirishga urinish mavjud. Undagi ibodat qilish tartibi ham ancha soddalashtirilgan. Buddaviylik ta’limotida olam uch bosqichli deb ta’riflanadi. Birinchi olam
eng yuqori olam bo’lib, unda mutlaqo osoyishtalik hukmron. Unda faqat sof ruhgina mavjud deyiladi. Bu olam ruhning makonidir. Buddaviylikning ta’lim berishicha, ilohiy ruhni mutlaqo bilib bo’lmaydi. Birinchi olamda ruh materiyadan tashkarida, u harakatsiz osuda yashaydi. Ikkinchi olam,
rivoyatlarga ko’ra, ruhiy mavjudotlar bilan to’la jannat bo’lib uni bodisatva deyiladi. Bu olamning hokimi Amitabadir. Amitaba olamida ruh gimohidan xalos bo’lgan, lekin eng oliy olamga, ya’ni nirvanaga - mutlaqo bo’shliq va osoyishtalik olamiga ko’tarilmagan avliyolar yashaydi. Buddalar kishilarga budda ta’limotini o ’rganish, yaxshi yo ’ldan boshlab borish uchun erga yuborilar ekan. Uchinchi olam
eng quyi olam bo’lib, unda odamlar va hayvonlar yashaydi. Bu olamdagi ruh qafasda yashaydi. U materiyaning changalida turadi va ozod bo’lish hamda yuqori olamga ko’tarilishga harakat qiladi. Ruhning yuqori olamga ko’tarilishi odamlar qiladigan savobli ishlarga bog’liq. Agar odam budda ta’limotiga e ’tiqod qilsa, yaxshilikka intilsa, uning joni qayta tug’ilishlardan so’ng jannatga va undan nirvanaga ko’tariladi. Yomonlikka mansub gunohkor kishilaming ruhi esa quyi dunyoda azoblanib, kafan ichida yuraveradi, yuqori olamga hech qachon
