sharqona odob, andisha bor. Lekin agressiv xulqning intihosi shundayki,
uzoq vaqt ichida saqlangan agressiya bir kun kutilmagan tarzda namoyish etilishi mumkin.
Ya’ni, bizda doimo ham bu urush, ochiq betga aytishlar tarzida emas, namoyishkorona ishning
teskarisini qilish (ayniqsa, o’smirlarda, oilada ko’proq kuzatiladi), yoki boshqa vaziyatda boshqa
insondan o’ch olish orqali kompensatsiya qilinadi (xotini bolasidan, rahbar xodimlaridan va
hokazo). O’smirlik davrida hadeb bolaning o’zini biror narsa tufayli o’zini namoyishkorona
ko’rsatishga intilishini ham aslida agressiv xulqqa moyillik, konfliktga asos bor, deb hisoblash
mumkin. Demak, bu o’sha nizoli vaziyatni inson o’zidagi “ichki, ruhiy fil’trdan” qanday
o’tkazilganiga bog’liq bo’ladi. Umumiy fikr shuki, biror narsaga agressiv munosabatning
shakllanishi bir yoki alohida olingan motiv tufayli emas, balki sabablar yoki motivlar tizimi
orqali sodir bo’lishini nazarda tutish va tarbiyaviy ishlarda bunga e’tibor berish kerak.
Ijtimoiy psixologiya bu hodisalarga insoniy munosabatlarning o’ziga xos ko’rinishi sifatida
qaraydi.
Agressiya va egressiya: sabab va oqibat- agressiya yoki kishilar o’rtasidagi kelishmovchilik
oqibatida kelib chiqadigan vajohat holati – bu shunday yo’nalishki, unga oid xulosalar nafaqat
psixologlarni, balki sotsiologlar, huquqshunoslar, pedagoglar, faylasuflar, ijtimoiy soha
xodimlar, turli bo’g’in rahbarlarining barchasini qiziqtiradi. Zero, inson tabiati va uning boshqa
insonlarga bog’liq jihatlarini o’rganish uchun xulqning aynan shu tomonini ham o’rganish, bilish
va boshqara olish kerak.
Amerikalik olimlar
Robert Beron va
Debora Richardson larning 2000 yilda Sankt-
Piterburgda rus tilida nashr etilgan “Agressiya” nomli kitoblarida ham agressiv xulqqa nisbatan
yangicha yondashuv bayon etilgan. Xususan, kitobda agressiv xulqqa taalluqli bo’lgan asosiy
nazariyalardagi (psixoanaliz, kognitiv nazariya, evolyutsion, frustratsion yondashuv va
boshqalar) fikrlar keltirilganki, mualliflar ularni xulosalab, bunday xulqning aynan biologikdan
ham ko’ra, ijtimoiy tabiati borligini tahkidlaganlar.
Freyd ning instinktlar to’g’risidagi
nazariyasida ta’kidlangan agressiyaning tug’ma, biologik tabiatga egaligi to’g’risidagi fikridan
farqli o’laroq, oxirgi yillarda o’tkazilayotgan tadqiqotlar uning aynan bir insonning boshqa
insonga munosabatidan, uning o’ziga nisbatan qarashlarining ongida aks ettirishi va o’zini turli
xavf-xatardan asrashning vositasi ekanligi fikrini isbotlamoqda. Aynan ijtimoiy ko’nikmalar
paydo bo’lish jarayoni doirasida qaralgan agressiyani boshqarish imkoniyati borligi amerikalik
olimlar xulosalari asosida yotadi.
Shu narsa alohida diqqatga molikki, agressiv xulq-atvorning kelib chiqishi va namoyon
bo’lishida oila va oilaviy o’zaro munosabatlar, tenqurlar guruhi hamda ommaviy axborot
vositarining roli katta ekanligi, ayniqsa, birinchi omil ta’sirchan ekanligi fikri yangi tadqiqotlarda
alohida o’rin tutadi. Odatda bolalar oilada ko’rgan-kechirganlari, ota-onasining o’rinli-noo’rin
tanbehlari, ba’zan ularning agressiv munosabatlarining “qurbonlari” sifatida vajohatli bo’lib
borishadi. Ya’ni, oilaviy hamjihatlik, to’g’ri tashkil etilgan o’zaro muomala, tarbiya uslublari va
boshqaruv usullari agressiv harakatlarning oldini oluvchi, bartaraf etuvchi muhim shartlardir.
O’tkazilgan tadqiqotlardan ma’lum bo’ldiki, ota-ona o’rtasida tez-tez nizolar, kelishmovchiliklar
chiqib turadigan, oiladagi bolalar o’rtasidagi (aka-uka, opa-singil va hokazo) nizolar odatiy
90
bo’lgan oilada tarbiyalangan bolada agressiyaga moyillik darajasi yuqori bo’ladi. Chunki,
ayniqsa kichik yoshli bola o’zgalar o’rtasida sodir bo’layotgan nizolar va janjallarga o’ta sezgir
va kuzatuvchan bo’ladi. Shuning uchun ham oiladagi muomala madaniyati, bola ongiga ilk
yoshlikdan singdiriladigan muloqatga oid qadriyatlar uning kelajakda o’zgalar bilan bo’ladigan
munosabatlarini ijobiylashtiradi.
Psixologiyada oxirgi yillarda yana bir tushuncha paydo bo’ldi, bu