1980-90 yillarda barqaror rivojlanish kontseptsiyasi ishlab chqildi va uni
hayotga tatbiq etish boshlandi. XX asr oxiriga kelib, Yer yuzida aholi soni 6 mlrd.
kishidan ortib, kuniga o‗rta hisobda 250 ming kishiga ko‗paishi kuzatildi.
XXI asrga kelib tabiat va jamiyat o‗rtasidagi ziddiyatlar kuchayib bormoqda.
Agar yaqin o‗n yilliklar ichida tegishli chora-tadbirlar ko‗rilmasa umumsayyoraviy
miqyosda ekologik halokat (bular haqida keying boblarda to‗xtalib o‗tamiz)
muqarrar bo‗lib qolishi mumkin.
Atrof-muhit muammolarini o‗rganish va hal qilish jarayonida ekologiyaning
tabiiy, aniq va ijtimoiy fanlar bilan
integratsiyasi (birlashishi) amalga oshdi.
Ekologiyaning o‗rganish predmeti kengayib, ―Tabiat va jamiyat o‗zaro
aloqadorligining umumiy qonuniyatlari to‗g‘risidagi fan‖ga aylanib bormoqda.
V.4. Antropogen o‗zgarishlar va ularning turlari. Inson va tabiiy muhit
o‗rtasidagi o‗zaro aloqalarni umumiy tarzda quyidagicha
(V.4.1-rasm) ko‗rsatish
mumkin.
Odatda, inson omilining tabiiy atrof-muhitga ta‘sirini antropogen omil deyiladi.
Bu ta‘sirning asosiy shakllari quyidagilardan iborat. 1. Sanoat, transport, qurilish va energetika tarmoqlarining tez sur‘atlar bilan rivojlanishi o‗ziga xos zaharli va zararli chiqindilarni paydo bo‗lishiga olib keldi. 2. Qishloq, xo‗jaligini kimyolashtirish, ya‘ni kimyoviy moddalardan keng foydalanish, yangi yerlarni o‗zlashtirish, yaylovlar va to‗qayzorlarni qisqartirish nafaqat tabiiy muhitga zarar keltirdi, balki yerlarni meliorativ holatini buzishga va mahsulot sifatini pasaytirishga olib keldi. 3. Dehqonchilikni rivojlantirish tufayli tabiiy o‗simliklar va ba‘zi bir hayvonot turlari keskin kamayib bordi. Masalan, yerlarni jadal haydash natijasida
chirindilar miqdori, haydalmagan yerlarga nisbatan 42% kam to‗planishi
aniqlangan. Yerlarni sug‘orilishi natijasida mikroiqlim o‗zgarishi yuz bermoqda.
Nisbiy namlik 8-10% dan 35-50% gacha ortishi mumkin. Bu esa ekinlar
hosildorligini kamaytiradi.