bədii şəkildə, müəyyən ölçü və forma daxilində əks etdirir. Bu üslub
digər funksional üslublara nisbətən daha qədimdir. Elmə məlum əlan
"Orxon-Yenisey abidələri", "Kitabi-Dədə Qərqud" dastanı, Dəvdəkin,
Qətran Təbrizinin, Xaqani Şirvaninin, Nizami Gəncəvinin şeirləri.
Xacə Nəsrəddin Tusinin "Əxlaqi- Nasiri", Nizamil - Mülkün
"Siyasətnamə"
əsərləri, tarix, siyasət və tərbiyə mövzularına həsr
əlunmuş tədqiqatlar daha əvvəl yazıya alınmışdır. İzəddin
Həsənoğlunun, İ.Nəsiminin, Ş.İ.Xətai- nin ana dilində yazılmış
şeirlərindən, hətta M.Füzulinin elmi- fəlsəfi əsərlərindən çəx-çəx
əvvəllər yazılmışdır. Ana dilimizdəki elmi əsərlərin tarixi,
ümumiyyətlə, bədii üsluba baxanda yaxın dövrün məhsuludur.
Bədii üslubda dilin lüğət tərkibindəki sözlərin məna qrupla-
nndan,
üslubi laylanndan, bədii təsvir vasitələrindən, məcazla- nn
müxtəlif fərmalanndan, hətta
vulqar leksika və jarqənlardan,
köhnəlmiş sözlərdən, yerinə görə terminlərdən istifadə əlunur. Lakin
bir məsələ həmişə diqqətdə saxlanılır ki, bədii əsərin vəzifəsi gözəl
mənəviyyatı, əxlaqilİk, əzəlilik, insanlıq kimi keyfiyyətləri bədii
sözün qüdrəti ilə emosional, ifadəli, ekspressiv və obrazlı
təsvir və
tərənnüm etməkdir.
Xalqın təfəkkür tərzi məişət və təsərrüfat həyatı ilə bağlı olaraq
bir qisim söz ilkin mənasını genişləndirir, yeni-yeni məna çaları
qazanır, öz formasını dəyişdirir. Buna görə də dildə sözlərin
mənalarının şaxələnməsi,
köçürülməsi, müxtəlif istiqamətlərdə
dəyişməsi baş verir. Sözlərin bir əşyadan başqasına köçürülməsi, bir
əşyanın əlamətinin onun bir hissəsinin adı ilə verilməsi çoxmənalığa
gətirib çıxarır. Sözlərin məcazi məna daşıması bədii-üslubi mahiyyət
daşıyır ki, bunlar obrazlı ifadələrdir. Obrazhq yaratmağa xidmət edən
məcazlar dilin bədii təsvir vasitələrindən hesab olunur. Belə təsvir
vasitələrindən metaforaları, metonimiya, sinekdoxa
və epitetləri qeyd
edək.
Dostları ilə paylaş: