Qosimjon sodiqov turkiy til tarixi



Yüklə 2,8 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə56/150
tarix13.12.2023
ölçüsü2,8 Kb.
#175579
1   ...   52   53   54   55   56   57   58   59   ...   150
Qosimjon.asosiy kitob

ula
- so‘zida bu qolipdagi yasalish yo‘q. Uning o‘zagi 

ul
. Qidimgi turkiyda 
ul
– “asos, tag-tug”; 
ula-

“asosini 
biriktir-, bog‘la-” degani.
Hozirgi o‘zbek tilidagi 
qutïl, qutqar
so‘zlarini morfemaga 
bo‘lish mumkin emas. Lekin tarixan ular morfemalarga 
bo‘linadi:
qut-ï-l, qut-qar
. Keyingi so‘zdagi 
-qar
fe’l yasovchi 
qo‘shimcha, masalan, 
bašqar
ham shu qolipda yasalgan. 
Qadimgi turkiyda 
qut
bir qancha ma’nolarda qo‘llangan. 
Shulardan biri “qut, baxt” ma’nosi. Masalan, Yusuf Xos Hojib 
dostonining oti “Qutadğu bilig” shundan olingan, “Qutga, 
baxtu saodatga yetkazuvchi bilim” degani. 
Qut
so‘zi “erk, 
ozodlik” ma’nosida ham qo‘llangan. Masalan, qadimgi turk 
eposi “O‘g‘uzxoqon” dostonida shunday jumla bor: 
Men seŋä 
bašïmnï qutumnï berä-men
(OD.22.6). Buni ruschaga “Я 
отдаю тебе свою голову, свою душу” deb o‘girganlar 
(DTS.471). Aslida, bu jumladagi 
qut
ni “jon” (“душа, 
жызненная сила, дух”) deb emas, “erk, ozodlik” deb 
anglamoq kerak. Matndagi 
bašïmnï qutumnï
juft holatda 
“erkimni” degan ma’noni beradi. Bu o‘rinda xonga bosh egish, 
taslim bo‘lish to‘g‘risida so‘z bormoqda. Shunga ko‘ra, matnni 
“Men senga erkimni beraman” deb o‘girgan ma’qul. Ana 
shunda “senga erkimni beraman; senga bo‘yunsinaman” degan 
ma’no kelib chiqadi. Hozirgi o‘zbek tilidagi 
qutïl, qutqar
ham 
o‘sha so‘zdan: 
qutïl

“ozod bo‘l-”, 
qutqar

“ozod qil-” 
degani. 
Qadimgi turklarning shunday maqoli bo‘lgan: 
Er qutï beliŋ, 
suw qutï teriŋ
(Arat 1991,274). Buni ruschaga “Достоинство 


133
мужа – в страхе, ценность воды – в глубине” deb tarjima 
qilganlar (DTS.94). Uyg‘urcha tarjimasida bu maqolni “Erning 
quti (baxti) qo‘rqmaslikda, suvning quti cho‘ngqurlikda” deb 
o‘girganlar. Ushbu qadimgi turk maqolida 
qut

“quvvat, kuch-
qudrat” ma’nosidadir. Shunga ko‘ra maqol “Erning (yigitning) 
jasurligi qutqu chog‘ida (to‘s-to‘palonda) bilinadi, suvning 
qudrati tubida (bilinadi)” degan ma’noni beradi.
So‘zning morfem tarkibi matn yaratilgan davr me’yorlariga 
tayanib belgilanadi. Tarixiy taraqqiyot, til me’yorlarining 
harakatlanishi 
oqibatida 
ba’zan 
o‘zak, 
ba’zan 
esa 
qo‘shimchalar qo‘llanmay qo‘yishi mumkin. Ba’zida ikkalovi 
unutilib, bir komponentga birikib ketadi. Natijada ularni 
ma’noli qismlarga bo‘lishning iloji qolmaydi. So‘zning bunday 
holatini tevarak-borliqdagi ayrim kristallarga mengzash o‘rinli. 
Tabiatdagi ayrim qattiq moddalar qachonlardir suyuq yoki 
yumshoq holatda bo‘lgan, hozir ular zaranglashib, bo‘linmas 
holga kelib qolgan. 
Tilda me’yoriy, odatiy holatlar bilan bir qatorda, tarixiy 
holatni ko‘rsatuvchi, lekin hozir harakat qilmaydigan relikt 
(qoldiq) hodisalar ham uchrab turadi. Bu hodisa so‘zning 
morfem tarkibiga ham aloqali. Xuddi shunday relikt holatlar 
hozirda “kristall” holiga kelib qolgan so‘zning o‘zagi, 
unutilgan qo‘shimchasi yoki har ikki komponenti bo‘luvi 
mumkin. 
Til tarixidagi bu hodisa lug‘at tarkibidagi katta bir 
qatlamning etimologiyasi, tarixiy ko‘rinishi, morfem qurilishini 
aniqlashga to‘sqinlik qiladi. Biz ularning qanday yasalgani
morfema deya chamalayotgan uzvning ma’nosini, hozirgi 
turishida 
qay 
bir 
tovush 
o‘zgarishiga 
uchraganini 
bilavermaymiz. Tekshiruvlar ulardan ayrimlarining ildizlarini 
ochishga imkon beradi, xolos.
Masalan, hozirgi 
qazaq
so‘zini olaylik. Olimlar uning kelib 
chiqishini turlicha izohlaydilar. Bizningcha, bu so‘z 
qazğaq
dan 
kelib chiqqan. Bu so‘zda “bo‘linish, ajralish” ma’nosi bor. 


134
Keyinchalik tovush tushish hodisasi yuz berib, hozirgi 
ko‘rinishiga kelib qolgan (boshdagi 
qazğaq
ning ham tub 
ma’nosi shunday). Qiyoslang: KTT.34 da: 
qazaq
– uysiz-joysiz. 
Yana qiyoslang, KTT.22da: 
qazğan
– Kitobda qayd etilishicha, 
buni 
qazan
shaklida ham talaffuz qilganlar. 
Yozma yodgorliklar grammatik jihatdan tahlil qilinganda 
so‘zlarni morfemalarga ajratishda zamonaviy me’yorlarga 
asoslanib (ya’ni hozirgi o‘zbek tili normalariga tayanib) emas, 
balki bitiglar yaratilgan davr tilining grammatik normalariga 
tayangan holda ish ko‘riladi.
Morfema tahlilida yasama so‘zning qay ma’nodan hosil 
bo‘layotganligini bilish ham muhim. Masalan, hozirgi 
küylä-
so‘zi ikki morfemaga ajratiladi (
küy-lä
). Biroq ushbu yasama 
so‘z “ohang” ma’nosidagi 
küy
dan yasalayotgani yo‘q. Buning 
isbotini yozma manbalar misolida ko‘rib chiqaylik. 
Alisher Navoiy 
“Muhokamatu-l-lug‘atayn”da hozirgi 
“ohang, kuy” ma’nosidagi 
küy
ni 
kök
shaklida keltirgan. 
Navoiy asarlari bo‘yicha tuzilgan “Abushqa” lug‘atida 
kök 
dan 
yasalgan 
köklä
- // 
köktä
- fe’liga keng izoh beriladi. Kitobda 
muallif 
köklä
- fe’lining ma’nosi to‘g‘risida shunday yozadi: 
Köklä
– kāflar kāf-i ’arabîdur. Amr edüp sāz čal 
ma’nāsïnadur
...
(DDT.369). 
Kitobda muallif ushbu fe’lning 
köktä
variantini ham 
bergan. Ayni so‘zga o‘rnak sifatida “G‘aroyibu-s-sig‘ar”dan 
bir bayt hamda Navoiyning “Muhokamatu-l-lug‘atayn”da 
kök
ning ma’nolari to‘g‘risida yozganlarini keltiradi (o‘sha kitob, 
369–370). 
Lug‘atda 
kök
so‘zi ham 
bu daxï sāz čalmaq ma’nāsïnadur
deb izohlanib, unga misollar berilgan (o‘sha kitob,369).
Mavlono Lutfiy qalamga solgan quyidagi tuyuqda ham 
ayni ma’no mujassam: 
Tüz, begim, bu damda suhbat kökini, 
Tut ayağ, kes dard-u ğamnïŋ kökini. 
İlgiŋdin gar kelsä bašqa tut ayaq, 


135
Közgä ilmän dunyānïŋ yer-kökini.
 
Birinchi misradagi 
kök
– “avj” ma’nosida (
suhbat köki
– 
“suhbatning yoqimlisi, dil tortuvchi suhbat”), ikkinchi 
misradagi 
kök
– ildiz, so‘nggi satrdagi 
kök
esa “osmon”dir. 
Mahmud Koshg‘ariyning “Devonu lug‘atit turk” asarida 
Navoiy qayd etgan “ohang” anglamidagi 
kök
so‘zi 
kög
(yoki 
küg
) shaklida, “osmon” ma’nosidagi so‘z esa 
kök
shaklida 
qo‘llangan. Bunday xulosa qilishimizning sababi quyidagicha: 
Mahmud Koshg‘ariy “she’rning vazni, o‘lchovi” ma’nosidagi 
kög
ni izohlar ekan, uning “yumshoq kof (ya’ni jarangli [g]) 
bilan” talaffuz etilganini ta’kidlaydi (MK.III.144). “Osmon, 
ko‘k” ma’nosidagi so‘zni esa “qattiq kof (ya’ni jarangsiz [k]) 
bilan” talaffuz qilingan (
kök
) deya qayd etadi (MK.III.146).
Muhimi shundaki, Mahmud Koshg‘ariy o‘z devonida 
kög
(~
küg
) so‘zini ikki ma’noda qo‘llaydi: 1) she’r, she’r turi, 
she’riy o‘lchov, nazm; 2) kuy, ohang. Asarda ushbu so‘zning 
har ikkala ma’nosiga misollar berilgan: 

Yüklə 2,8 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   52   53   54   55   56   57   58   59   ...   150




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2025
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin