Sərraf Şiruyə
32
Bəzən qəza doğru gəlir,
Sevincinə oğru gəlir,
Başa, cana ağrı gəlir,
Öz ömründən bezir insan.
Ay Şiruyə, susdun niyə?
Tamaşa et yerə, göyə.
“Dünya mənim” deyə-deyə,
Dünyadan əl üzür insan.
DEYƏRƏM
Məhəbbətlə keçən ömür, günümə,
Sevgi üzüyünün qaşı deyərəm,
Sevdasız ötüşən ömür, günümə,
Həsrət gözlərimin yaşı deyərəm.
Sevib sevgisinə uymayanlara,
Ömürdən nişanə qoymayanlara.
Könlümü anlayıb duymayanlara,
Əlbəttə, naşıdan naşı deyərəm.
Şiruyə, olmasın bağçalar gülsüz,
Boynunu bükməsin güllər bülbülsüz,
Bir ürək döyünsə vətənsiz, elsiz,
Mən ona çöllərin daşı deyərəm.
|
