Microsoft Word Hazir secilmis eserleri mir celal doc
Yüklə 2,54 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Altıncı fəsil
Nəhayət, gözlənilən vaxt gəlib çatdı. Gündüz saat ikidə məsul işçilərin, mütəxəssislərin, mətbuat nümayəndələrinin hüzurunda Verdiyev İslama söz verildi. Verdiyev əlində iş qovluğu kürsüyə çıxanda, dal cərgələrə göz gəzdirdi. Gəldiyevi görmədi. Ürəyinə bir qorxu düşdü ki: "Görəsən harda qaldı". Pəncərənin qabağında, apaşe geymiş Vahidi oturan görəndə təəccüb elədi: "O hara, bura hara? Onu kim çağırıb?". Vahidin orada olması Verdiyevin təşvişini daha da artırdı: kürsüyə keçən kimi bir udum su içdi. Nəzərini qabağına açdığı iş qovluğuna dikib dilləndi: - Görürsünüz bu geniş, asfaltlı, müntəzəm küçələri... Neçə vaxtdan bəri hazırladığı müqəddiməni bitirəndən sonra "partiyanın rəhbərliyi altında institutun tarixi qələbələrə doğru addımladığından" danışmağa, qrammofon kimi ötməyə başladı. Lakin gözlənilmədən verilən tutarlı suallar onu çaşdırdı. Verdiyevin zəhri yarıldı. Niyyəti, planı pozuldu. Soyuq tər vücudunu islatdı. Gözləri alacalandı, zala baxa bilmədi. Sədr onun üzünə ittihamnamə oxuyurınuş kimi bir az yaxın gəldi, səsini ucaltdı: 354 Yoxsa tələbələri, müəllim heyətini aldatmaq sizə asan gəlir? Həmin iştaha ilə də bizi, iclası aldatmaq istəyirsiniz?! - Verdiyev susur, sədr suallı nəzərlə heyran-heyran ona baxırdı. - Çox qəribədir! Qoy yoldaşlar danışsın, görək institutda nələr olur, bunun baisi kimdir, nədir!.. Vahidin, Muxtarın açıq, ətraflı və hərarətli danışığından sonra sədrin təklifi ilə bir qərar qəbul olundu ki, inşaat institutunda rəhbər işçilərə möhkəm əl gəzdirilsin. Verdiyev qan-tər içində dəhlizə çıxanda Muxtarın üzünə baxdı. Muxtar yan təbəssüm, yarı ciddi soruşdu: - Orden siyahısını neylədiniz? Verdiyev heç nə demədi. Yarım saat əvvəl quş kimi hoppanıb çıxdığı pilləkənləri indi qocalar kimi yavaş-yavaş, ehtiyatla enirdi; sanki arxada, iclas zalında nəsə qoyub gəlmiş, yaddan çıxarmışdı. Ancaq yaddan çıxan bir şey yox idi. Yalnız vidalaşmalı, burada qoyub getməli olduğu vəzifəsindən, şöhrətindən nigaran idi. Əlini qoltuq cibinə atdı, biletinin orada, yerində olduğunu duyub sevindi. Sanki onun da alınacağından qorxub addımını yeyinlətdi. Gəldiyevi evdə oturub onu gözləyən gördü. Verdiyev salam-kalam eləmədi, hirs ilə soruşdu: - Ədə, bəs harda qalmışdın? Nə qırdı-qaçdı imişsiniz ə! - Məni çağırmamışdılar. Elə bildim axşam olacaq. Suraxanıya məruzəyə getmişdim. - Adamı tək qoyub əkilirsiniz? Gördün köpəkoğlu başımıza nə oyun açdı? Bir balsatan bütün institutun rəhbərliyini iki quruşluq elədi! - Necə bəyəm? - Necəsini sənə çatdırarlar. - Bizə gələndə səni görən olmadı ki? - Yox! - Heç? - Heç kəs. Nə olub ki? - Elə-belə soruşdum. - Verdiyev bunu deyib papağını başına qoydu: - Dəyəsi yerim var, - deyə çıxdı. Gəldiyev də durdu: - Elə mən də gedirəm. Danış görüm, axı iclasda nə oldu? Ordendən- zaddan... 355 - Nəticəsi məlum deyil. Sən hayana gedirsən? - Elə-belə, şəhərə sarı. Verdiyev dayandı: - Aşağı, ya yuxarı? - Aşağı. - Mən yuxarı gedirəm, hələlik... Gəldiyev əl çəkmək istəmədi. - Söhbətim var, yavaş! Verdiyev götürüldü: - Tələsirəm, sonra, sonra danışarıq. Geldiyev onun dalınca baxa-baxa qaldı. * * * Axşamüstü süfrəyə oturanda Ağca xanım Gəldiyevə sevincli bir xəbər verdi: - Deyəsən, müsabiqədə udursan, gözün aydın! Proyektbyürodur, nədir, yoldaşların gəlmişdilər, əsərin üzünü verdim apardılar. Gəldiyevin boğazı qurudu, tikəsi əlində qaldı, gözü bərəldi. - Kimə verdin, ay arvad? Niyə verdin?.. - Deyir, sədr özü baxacaq. - Arvad, nə qayırmısan! Nə danışırsan? Durub yazı stolunun küncünə, lülə kağızların boş yerinə baxdı. Fəlakət görmüş kimi dizinə döydü. - Qazandım... Yaxşı qazandım... Gəldiyev köynəyinə od doldurulmuş kimi, evdə o yan-bu yana ha vurnuxdu, papağım başına qoyub çıxdı. Yenə qayıtdı. Nə getməyə yeri qalmışdı, nə oturmağa səbri. Quyruğu basılmış ilan kimi fısıldaya-fısıldaya o yan-bu yana keçib söyür, köksünü ötürür, dodağını gəmirirdi. Ağca xanım elədiyinə, dediyinə peşman olmuşdu. Ancaq ərinin həmişə bu dolaşıq işlər içində çapaladığını xatırlayıb, əlini tovladı: - Qurtarmaz, bu partlamışın cəncəl işləri qurtarmaz! Görəsən yenə nə fırıldağı var! Hava qaranlıqlaşanda Gəldiyev köhnə pencəklərindən birini geydi, yol papağını başına qoyub, evdən çıxdı. Nə Ağca xanım bir söz soruş- 356 du, nə də o bir cavab dedi. Ancaq ürəyində Verdiyevin sözlərini təkrar edirdi: - Gördün köpəkoğlu başımıza nə oyun açdı! Bir balsatan bütün institut rəhbərliyini iki quruşluq elədi. Yüklə 2,54 Mb. Dostları ilə paylaş:
|