yazır: “Mənim futbol topum köhnə corab lar -
dan düzəldilmişdi”. “Məndə başlıca həyati
təməl ata-anamın sevgi və etibarı, bir də evi -
miz dəki əmin-amanlıq” idi.
Bu ifadələr mənə kəndimizi, uşaqlığımı
xatırlatdı: eyni şərait, oxşar yaşam dünyası,
etik normalar.
Əhməd Zevaylın o vaxtkı Misir təhsili və
müəllim haqqında yazdıqları da maraqlıdır:
“Misirdə məktəb təhsili əla idi. Həmin
sistemdə həm sağlam rəqabət, həm də
kollektiv yanaşma elementləri yer almışdı.
Bundan əlavə, müəllimlər ən hörmətli
adamlar idi, müəllim və şagirdlər
arasındakı münasibətlər yüksək və
xeyirxah idi, ödənişli fərdi dərslərin
yaratdığı tamahkarlıqla korlan
ma
-
mışdı. Cəmiyyət təhsili dəyərləndirir
və ona hörmət bəsləyirdi – əgər
nailiyyətlərinlə fərqlənirdinsə, səni
gözdən qaçırmırdılar. Disuk sakinləri
bilirdilər ki, filankəs əlaçı şagirddir,
onu hər vasitə ilə həvəsləndirir və
ruhlandırırdılar”.
O da maraqlıdır ki, Əhməd Zevayl
hələ 10 yaşında olanda (1956-cı ildə)
Misirin ilk prezidenti Nasserə məktub
yazıb və sonunda qeyd edib ki, “Qoy
Allah Sizə və Misirə uğur bəxş etsin”.
Misirin ilk prezidenti 1956-cı il
yanvarın 11-də 10 yaşlı Əhməd
Zevayla cavab məktubu göndərib:
“Oğlum Əhməd, mən sənə ən
yaxşısını arzulayıram. Sənin güclü
hislərlə dolu məktubunu aldım və bu
məktub mənə dərin təsir göstərdi. Mən
Allaha dua edirəm ki, səni Misirin
işıqlı gələcəyi üçün saxlasın və
qorusun. Səndən bundan sonra da
əzmlə və səylə bilik toplamağını,
özünü layiqli aparmağını və böyük
Misirin gələcəyinin qurulmasında
iştirak etməyə hazırlaşmağını xahiş
edirəm”.
Əslində, bu məktublaşmanın iki vacib
aspektini qeyd etmək istərdim: birincisi
Əhməd Zevaylda genetik kodun yüksək
potensiallı olmasını və o vaxtkı Misirdə təlim
və tərbiyənin yüksək standartlara uyğun vəh -
dətdə inkişafını qeyd etmək vacibdir. İkincisi,
Misir kimi böyük bir ölkənin prezidentinin 10
yaşlı uşağın məktubuna cavab verməsi.
Tarix göstərdi ki, ölkə prezidentinin
məktubunu cavablandırdığı 10 yaşlı uşaq bu
diqqətə layiq imiş. Qeyd edim ki, bu tarixi
Dostları ilə paylaş: