har qanday ishlab chiqarish daromadlarni keltirib chiqaradi, bu
daromad-larga qiymati ularga teng bo’lgan tovarlar sotib olinadi,
yalpi talab esa hamisha yalpi taklifga teng bo’ladi.
Boshqacha qilib
aytganda, tovarlar taklifi o’zi uchun shaxsiy talabni yarata-di, ya’ni o’z
tovarini sotib daromad olgan har bir kishi ushbu daro-madga mos
ravishda talabni keltirib chiqaradi (boshqa tovarlar sotib olinadi).
Demak, jamiyat miqyosida taklif va talab muvozanatlashadi,
79
ortiqcha ishlab chiqarish bo’lmaydi. Ortiqcha ishlab chiqarish faqat
ayrim tarmoqlarda boshqa tarmoqlardagi kam ishlab chiqarish hisobiga
vujudga keladi. Boshqacha qilib aytganda, ko’p ishlab chiqarishdan
qo’rqmaslik kerak, faqat ayrim tovarlarning ortiqcha ishlab chiqarilish
xavfi tug’ilishi mumkin. «Sey qonuni» nomini olgan bu qoida
klassiklarning makroiqtisodiy nazariyasining asosini tashkil etdi va
keyinchalik J.M.Keyns tomonidan inkor etildi. J.M. Keynsning
tasdiqlashicha, odamlar daromadlarning barchasini iste’molga
sarflamaydilar, balki ularning bir qis-mini jamg’arib boradilar. Bu esa
shunga muvofiq ravishda yalpi ta-labni kamaytiradi, ish bilan bandlikni
qisqartiradi. Pirovard natijada bunday holat Sey qonunining noto’g’ri
ekanligini keltirib chiqaradi. Chunki bu qonunga muvofiq iste’molga
sarf-lanishi kerak bo’lgan daromadning bir qismi jamg’armaga
ajratiladi. Demak, yalpi taklif bilan u keltirib chiqaradigan yalpi talab
o’rtasidagi muvozanat buziladi.
Ammo «Sey qonuni»ning muhim tomoni shundan iboratki,
iqtisodiy liberalizmning barcha printsiplariga jamiyat tomoni-dan rioya
qilinsa, ishlab chiqarish (taklif) o’ziga mos ravishda iste’molni (talabni)
keltirib chiqaradi, ya’ni tovar va xizmat-larni ishlab chiqarish
A.Smitning «tabiiy tartib» (pulning pas-siv roliga asoslangan mehnat
natijalarini ayirboshlash) sharoi-tida, albatta, shunday daromadlarni
keltirib chiqaradiki, ularga bu tovar va xizmatlar erkin amalga
oshiriladi. Iqtisodiy liberalizm kontseptsiyasining barcha tarafdorlari
tomonidan «Sey qonuni» shu ko’rinishda qabul qilingan va bozorda
bahoning erkin tashkil topishi xo’jalik kon’yunkturasidagi o’zgarishga
darhol moslasha oladi, iqtisodiyotning o’zini-o’zi tartibga solib turi-
shini kafolatlaydi, deb hisoblagan.
Haqiqatan ham, agar pul faqat hisob-kitob birligi hisob-langan
barterli iqtisodiyot amal qiladi desak, unda taklif miqdori talab
miqdoriga teng bo’ladi, ortiqcha ishlab chiqarish bo’lmaydi. Bu Sey
qonunining mohiyatini tashkil etadi.
Qiymat va ishlab chiqarish omillari nazariyalari.
Klassik iqtisodiy
maktab vakillari ichida J.B.Seyning qiymat nazariyasi o’ziga hosligi
bilan ajralib turiladi. A.Smit, D.Rikardo, ijtimoiyist-utopistlar,
S.Sismondi, K.Marks va boshqa bir qator iqtisodchilar tovar qiymatining
yagona manbai mehnat deb hisoblaganlar. J.B.Seyda bu muammoga ikki
xil yondashuv mavjud: u bir joyda, tovar qiymati kapitalga, ish haqiga
va er rentasiga bo’lgan xarajatlaridan tashkil topadi degan bo’lsa,
ikkinchi bir joyda, qiymat foydalilik bilan aniqlanadi deydi. J.B.Sey
80
foydalilik bilan buyumning (tovarning) qimmati o’rtasidagi o’zaro
bog’liqlikni aniq qilib ko’rsatib berdi. «Foydalilik – bu qimmat
o’lchovidir», – deb yozadi J.B.Sey. Bu bilan u tovar qiymati nafaqat
mehnat sarflari bilan, balki mahsulotning foydalilik darajasi bilan ham
o’lchanishi mumkinligini aytib berdi. Lekin bu xususda iqtisodiy
ta’limotlar tarixi bo’yicha yirik mutaxas-sis M.Blaugning yozishicha,
«talabning to’yinish darajasini izoh-lab berishda foydalilikning pasayib
borishi tushunchasi ishla-tilmagan foydalilikka asoslangan qimmat
kontseptsiyasini baho-ning shakllanish nazariyasi hisoblash noo’rin».
J.B.Sey tovar qiymatining yaratilishida ishlab chiqarish-ning uch
omiliga (mehnat, kapital, er) alohida e’tibor bergan. Uning
tasdiqlashicha bu omillar tovar qiymatini yaratishda bir xil ishtirok
etadi, barcha mahsulotning umumiy qiymati esa uch sinf – ishchilar,
kapitalistlar va er egalari daromadlaridan tash-kil topadi. J.B.Seyning
uch omil nazariyasiga muvofiq «mehnat» omili ishchilarning daromadi
sifatida ish haqi yaratadi, «kapi-tal» omili kapitalistlarning daromadi
sifatida foyda yaratadi, «er» omili er egalarining daromadi sifatida renta
yaratadi. Demak, boylik yaratishda ishlab chiqarishning har bir omili
qatnashadi. (Smitda faqat unumli mehnat boylik yaratadi deyi-ladi).
J.B.Sey yuqorida ko’rsatilgan omillar (mehnat, kapital, er) ishchilar,
kapitalistlar va er egalarining daromadlarini yaratish-da mustaqillikka
ega ekanligini qayd qilib o’tadi.
Demak, J.B.Sey nazariyasida tadbirkorlarning cheklanmagan erkin
raqobati sharoitida ishlab chiqarish omillarini va jamiyat-dagi sinflarni
ekspluatatsiya qilish inkor etiladi. Uningcha, ishlab chiqarishda
tadbirkorlar (ular ishlab chiqarishni tashkil etadilar va boshqaradilar), er
egalari (tovar ishlab chiqarish uchun tabiiy materiallarni beradilar) va
ishchilar (tayyor mahsulot yaratadilar) o’zaro ta’sirda bo’ladilar va bir-
birlarini to’ldirib boradilar. Ishlab chiqarish jarayoni qatnashchilari bir
birlariga qarshi turmaydilar, aksincha, bir-birlarini to’ldirib turadilar.
Ishlab chiqarish omillari tomonidan yaratilgan ijtimoiy mahsulot
qiymati ushbu omil egalariga daromad sifatida taqsim-lanadi, xususan,
tadbirkor daromadi, J.B.Seyning aniqlab beri-shicha, bu uning
qobiliyati, iste’dodi, faoliyati va boshqaruvi uchun to’lanadigan haq.
Uning fikricha, kapitalning oshib borishi bilan «quyi sinflarning» ahvoli
yaxshilanib boradi va ularning ko’p-chiligi «yuqori sinf» safini to’ldirib
boradi. J.B.Sey kompen-satsiya nazariyasiga asos soldi. Mashinalar
dastlab ishchilarni ish-lab chiqarishdan siqib chiqaradi, keyinchalik
pirovard natijada esa ish bilan bandlikni oshiradi va mahsulot ishlab
81
chiqarish-ni arzonlashtirish hisobiga ularga katta foyda keltiradi. Uning
ifoda etishicha, «ishlab chiqarishdagi texnik yangiliklardan bosh-qalarga
nisbatan ishchilar sinfi ko’proq manfaatdor». Umuman, iqtisodiy
ta’limotlar tarixida J.B.Seyning nomi bozor iqti-sodiyoti sharoitida
sinflar manfaati uyg’unligiga cheksiz ishongan olim sifatida tilga
olinadi.
J.B.Seyning
o’tmishdoshlari
«haqiqiy» boylik yaratadigan
iqtisodiyot tarmoqlarini (merkantilistlar tashqi savdoni, fizio-kratlar
qishloq xo’jaligini) ajratib ko’rsatib berishga harakat qilgan. Hatto
A.Smit xizmat ko’rsatish sohasidagi mehnatni unumsiz mehnat, sanoat
va savdodagi mehnatni esa kam unumli mehnat, qishloq xo’jaligidagi
mehnatni yuqori unumli mehnat hisoblangan, negaki unga tabiat
«yordam« beradi. J.B.Sey iqtiso-diyotning asosiy sohalari – sanoat,
qishloq xo’jaligi, savdo va xizmat ko’rsatish o’rtasidagi «tenglikni»
ko’rsatib berdi. Uning fikriga ko’ra, to’rtta sohaning barchasida boylik
yaratiladi, chunki sanoatda ham, qishloq xo’jaligida ham, savdoda ham,
xizmat ko’rsa-tishda ham foydalilik ishlab chiqariladi.
Hozirgi zamon g’arb iqtisodchilari o’tmishdoshlaridan, birin-chi
navbatda J.B.Seydan, ishlab chiqarishning har xil, teng huquq-li omillari
milliy daromad yaratadi, degan tushunchani meros qilib olgan. Bunday
yondashuvning ma’nosi shundan iboratki, har bir daromad oluvchi kasbi
va faoliyat sohasidan qat’iy nazar bir vaqtning o’zida uni yaratuvchi
hisoblanadi.
Dostları ilə paylaş: |