barcha davrlarda ham asosiy axloqiy muammo b o ‘lib kelgan. Qadimgi
dunyodagi va 0 ‘rta asrlardagi Sharq
m utafakkirlari yovuzlikni
kuchsizlashtirishning yo‘li — unga qarshi yovuzlik bilan javob bermaslik,
deb bilganlar. Bunday yondashuvni qadimgi hindlar va xitoylarda (yo'ga,
jaynchilik, buddhachilik, daochilik), nasroniylikdagi
Iso alayhissalom
d a ’vatlarida, m usulm onlikdagi ta sa w u f nam oyandalarida ko‘rish
mumkin. Lekin bu davrlarda yovuzlikka yovuzlik bilan javob bermaslikni
faqat sabr-toqat, Xudoga tashlab qo‘yish orqali amalga oshirish mumkin
deb bilganlar. Agar hazrati Iso o ‘z ummatlariga «Olng yuzingga ursa,
chap yuzingni tut», degan boMsalar, buyuk m utasaw if va shoir, yassaviya
ta’riqatining asoschisi Xoja Ahmad Yassaviy o ‘z
hikmatlaridan birida
shunday deb yozadilar:
Zolim agar jafo qilsa, Alloh, degil,
liking ochib, duo ay lab, b o ‘yun sungil.1
Lekin aw algi davrlardagi bu qarashlarning mohiyati chidam va
bardosh bilan cheklangan b o ‘lsa, XIX
asrning ikkinchi yarm ida
boshlangan hamda hozirgi paytda muvaffaqiyatli davom etayotgan
yovuzlikka qarshi zo‘ravonlik ko'rsatmaslik
ana shu sabr-bardosh,
chidam orqali bo‘ysunishni emas, balki kurashishni taqozo etadi. Ana
shu yangilangan, mohiyati o ‘zgargan axloqiy yo‘nalishning
ibtidosida
XIX asr mutafakkiri amerikalik faylasuf-axloqshunos
Dostları ilə paylaş: