Seçilmiş əsərləri

* * *

 

 

Bu nəslin, yəni  Əliqulunun nəslinin bir qəribə xüsusiyyəti var idi: bir oğlan 

olurdu, qalanı da qızlar və  qızların hərəsi bir yerə köçüb gedirdi, oğlan isə qalırdı 

anadan olduğu bu ikiotaqlı, birmərtəbəli binada, burda yaşayırdı, burda qocalırdı və 

burda da Allahın rəhmətinə gedirdi və Əliqulunun da qızları orda-burda ərdə idi: biri 

Sumqayıtda, biri Fizulidə, biri də Mingəçevirdə. Sumqayıtdakı ilə 

Mingəçevirdəkilərin ikisinin də əri fəhlə idi, birtəhər dolandırırdılar ailələrini, amma 

Fizulidəkinin kefi kök idi, qəssab işləyirdi, özünün bir xeylaq qoyun-quzusu, mal-

qarası var idi, düzdü, belə  məlum olurdu ki, deyəsən, bir az xəsis idi, – ancaq 

Novruzdan Novruza Əliqulugilə iki-üç kilo ət göndərirdi, vəssalam,– amma onda da 

təqsir yox idi, çünki yeddiydi? səkkiz idi? uşağı var idi və o uşaqları, əlbəttə, oxudub 

bir yerə çıxarmaq istəyirdi, amma deyir, sən saydığını say, gör fələk nə sayır, erməni 

rusla  əlbir oldu, bizimkilər də  əfəl çıxdı  və erməni gəlib Füzulini aldı, onlar da 

qaçqın düşdü, indi Muğanın ilan mələyən çöllərində çadırda yaşayırdılar, o qoyun-

quzu da, o mal-qara da ermənilərə qismət oldu. 

Əliqulunun o bir oğlu isə hələ sovet hökuməti vaxtı əsgərliyini gedib Rusiyanın 

Barnaul deyilən bir şəhərində  çəkmişdi,  əsgərlik vaxtı qurtarandan sonra da 

Azərbaycana qayıtmamışdı, orada qalmışdı, az qala iyirmi il idi ki, orada işləyirdi, 

orada bir rus qızıilə evlənmişdi və onun da bir oğlu olmuşdu, üç, ya da dörd qızı və 

bu iyirmi ildə Əliqulu oğlunun da, gəlininin də, nəvələrinin də üzünü görməmişdi, 

çünki burdan Barnaula gərək təyyarə ilə uçaydın, onun da bileti çox baha idi, oğlu 

da o vaxtdan buralara gəlməmişdi, yəqin o bilet bahalığı  oğlunun da cibinə görə 

deyildi və Əliqulu da, arvadı da bircə onu bilirdilər ki, oğul nəvələrinin adı rus adıdı: 

Svyatoslav və arvad da nəvəsinin bu adını heç cürə yadında saxlaya bilmirdi, hərdən 

soruşurdu: «– Necə oldu o uşağın adı?».  

 

---

 

314