Neriman Qurban indd



Yüklə 2,37 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə42/175
tarix02.01.2022
ölçüsü2,37 Mb.
#2192
1   ...   38   39   40   41   42   43   44   45   ...   175
sanlara onların milliyyətinə və dininə görə münasibət bəsləmi rəm, 

–  yazırdı.  –  Mən  bütün  millətlərin,  dinlərin,  qadın  və  kişilərin 

bərabərliyinə  inanıram.  Mən  həqiqət  və  insanlıq  üçün  hamını 

birliyə çağırıram...” 

 “Bir cavanın gündəliyi”ni yazsa da, Asiya barədə duyğula-

rını ürəyincə ifadə eləyə bilməyib, bəlkə sonralar onu səhra 

günəşinin qovurduğu, sivil aləmdən uzaq yerdə yox, burda 

–  İstanbulda,  ruhuna  doğma  olan  Qızılbuynuzda  təsvir 

eləyəcəkdi...

 Atası qarışıqlıq düşəndən Ağdamdakı dükanını bağlayıb 

Şuşaya  yığışmışdı,  həm  şəhərdəki  vəziyyət,  həm  əlinin 

gətirməməsi kişinin əsəblərini pozub yatağa salmışdı. Fevra-

lın iyirmisindəsə bu dünyayla vidalaşıb oğluyla aralarındakı 

uçurumu yox elədi, incikliyini də sonsuz kədərə çevirdi... 

 ...Amma ondan sonra da doğma dilində yazmağa başla-

dı. Elə Bakıya gəldiyinin ilk aylarında birinci hekayəsi olan 

“Şaqqulunun xeyir işi”ni götürüb “İslamiyyə” otelində yaşa-

yan Əbdürrəhim bəy Haqverdiyevin yanına getdi. “Dəftəri 



açdı,  –  illər  keçəndən  sonra  xatırlayırdı,  –  başdan-ayağa 

səhvlərimi düzəldərək oxudu, bəzi yerlərinə xarakteristik cümlələr 

əlavə eləyib, hekayəni bəyəndiyini dadlı sözlər və cümlələrlə bəyan 

etdi...”


183

  Hekayəni  zərfə  qoyub  Tiflisə,  “Molla  Nəsrəddin”  məc-

muəsinin  redaksiyasına  göndərdi,  intizarla  çapını  gözlədi. 

Tiflisdənsə səs çıxmadı ki, çıxmadı. Dalbadal bir neçə yazı da 

göndərdi, yenə Molla Əminin “qəlbinə girə” bilmədi. Axırda 

giley və inad dolu məktub yazdı: “Nə qədər sizə kağız yazıram, 



heç çap eləmirsiniz. Görünür ki, “əlinizdən düşür zənbilə”. Amma 

nə qədər çap eləməsəniz də, yenə sizdən əl çəkməyəcəyəm və hər nə 

şikayətim olsa da, sizə eləyəcəyəm...”

 “Şaqqulunun xeyir işi” “Səda” qəzetində işıq üzü görəndə 

artıq Kiyevdəydi...

  Fevralda  yenicə  yazdığı  daha  bir  yazısını  –  “Saranın 



hekayəsi”ni götürüb Əbdürrəhim bəyə baş çəkəndə onu qonşu 

31-ci otaqda yaşayan Üzeyir bəyin yanında tapdı. Orda adla-

rını tanıdığı Süleyman Sani Axundovu, Hüseyn Ərəblinskini, 

Hüseynqulu Sarabskini, Zülfüqarı və Ceyhunu gördü. Üzeyir 

bəy onda “Şeyx Sənan” operası üzərində çalışırdı. Əbdürrəhim 

bəy onu Ərəblinskiyə də, Sarabskiyə də təqdim elədi, heka-

yəsini oxuyub məsləhət verdi, Zülfüqar, Üzeyir və Ceyhun 

Şuşayla, qohumlarıyla, dərslərilə maraqlandılar. Yusif Vəzir 

onda otaqdakı yaradıcılıq havasındsan vəcdə gəlmişdi: “Oh! 

Nə qədər ümid və səmimi həzz! Biri pianino, başqası mandolina ça-

lır, notlar yerə səpələnib, kitablar dolabın arxasındakı rəfdə şairanə 

şəkildə düzülüblər...”

  Kirayə  otağındakı  tənhalıq  məqamlarındasa  dərdini 

gündəliklərinə tökürdü: “Ey mənim gündəliyim! Bu dəfə məni 

sakitləşdir, xeyir-dua ver. Öz səhifələrində mənə aydınlaşdır ki, mən 

nələr çəkmişəm və nahaq yerə öz vicdanıma belə əziyyət vermişəm. 

Nahaq yerə başımın üzərində ildırım çaxır, kədər qəlbimi sarır!!! 

Nahaq yerə!!!” 

 ...On iki il əvvəl, bir yay günündə anasının vəfatını xatırla-

yırdı. Ovaxtkı əlacsızlığın ağrısı illərlə qəlbindən silinmədi. 

Bir neçə il sonra “Arvadlarımızın halı” hekayəsini qələmə alan-

da əvvəlinə yazdı: “Vaxtsız vəfat etmiş anam Seyid Əziz Seyid 

Hüseyn  qızına  ithaf  edirəm”.  Düzdü,  o  vaxtacan  artıq  “Səfa 



184

mətbəəsində “İki hekayə”, “Üç hekayə” və “Kaspi” mətbəəsində 




Yüklə 2,37 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   38   39   40   41   42   43   44   45   ...   175




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin