Neriman Qurban indd
Yüklə 2,37 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
qanun pozuntusundan qorumaq” barədə bəyanat verdi.
Amma polisə bəyanat yox, sənəd lazımdı ki, Leo Nussim- baum rəsmən Əsəd bəydi, ya yox? Sənədsə yoxdu, deməli, Leo Nussimbaum saxtakarlıq eləyir, qondarma ad altında al- man ordusuna böhtan atır. İşə yazıçı Karl Hoffmann qarışdı, görünür, Verner Şende- lin təkidlərinə tab gətirməmişdi; “Deutsche rundşau”da “Neft
elədi: o nə “Şərq yəhudisi”di, nə də müsəlmandı, yox, o şərqli asiyalı-yəhudidi, atası Abram Nussimbaum Tiflisdə doğulub, bir neçə milyon marka dəyəri olan əmlakı var; 1922-ci il avqustun 13-də Osmanlı səfirliyinin imamından müsəlmanlığı qəbul elədiyi barədə sənəd alıb, elə həmin ilin martında da Millətlər Liqası qaçqınların işi üzrə Ali Komissarının nümayəndəsi onun Əsəd bəy olduğu barədə sənəd verib. Berlin polisisə Əsəd bəy barədə hökm verməyə tələsmirdi... Bu məqamda məsələyə Xarici İşlər Nazirliyi də qarışdı: Leo Nussimbaumdan şikayət var ki, bu “Kiyev yəhudisi”,
387 “ədəbi dələduz” Şərq ölkələrində Almaniyanın nüfuzunu sar- sıtmağa çalışır, onun özünə və kitabın bundan sonra yayılma- sına qarşı ölçü götürülməlidi. Verner Şendel yenə əl-ayağa düşdü: İttifaqın adından tövsiyə məktubu verdi, üstəlik, bir tövsiyə məktubu da Sənət Akademiyası ədəbiyyat şöbəsinin rəhbərindən aldı. Nazirli- yin müşaviri Kurt Simke sənədlərlə tanış olub tərəddüd ke- çirdi: kitabı qadağan eləməyə ixtiyarı yoxdu, bu cavan oğlana qarşı da ehtiyatlı olmaq lazımdı, cəzalandırsa, naşirlərin qəzəbinə tuş gələcək, bəlkə başqa çıxış yolu təklif eləsin? “Bəlkə, podpolkovnik fon Parakinin və digər hərbçilərin qəzəbinə tuş gələn həmin hissəni çıxarıb kitabı təzədən nəşr eləyəsiniz?” “Bu barədə düşünmək olar, – Əsəd bəy artıq inamlı görü- nürdü. – Ədəbi agentimlə bu barədə danışaram”. Deyəsən, məsələ bununla da bitdi... Amma yox, bu tərəfdən də Berlin İslam İnstitutunun di- rektoru Muhamməd Həsən Hoffmann bəyanat imzalayıb, Əsəd bəyin İslamı qəbul eləməsi, Azərbaycan və Osmanlı türcələrini bilməsilə bağlı şübhəsi olduğunu bildirmiş, həm də onu “ədəbi fırıldaqçı” adlandırmışdı. Bütün bu təhlükələr, şübhələr, təhdidlərsə onu sanki vəcdə gətirirdi: bir buna bax, öz qüdrətinə indiyəcən bələd deyil- miş, ordunu sarsıda, ölkənin xarici siyasətinə zərbə vura bilərmiş! Ay səni, Leo! ***
...Yeni kitabın adını da razılaşdırdılar: “Qafqazın on iki sirri” olacaqdı. Həm cəlbedicidi, həm macəra və avantüra qoxusu gəlir; burda kütləvi oxucunun diqqətini çəkən hər şey var; şübhəsiz, yenə qalmaqal yaranacaq, qələmlər işə düşəcək, vəcd dolu yazılarla yanaşı, ittihamlarla da qarşılaşacaq, amma daha bunun o qədər də əhəmiyyəti yoxdu, Əsəd bəyin imzası məşhurdu, ilk kitabıyla baş verənlərdən sonra, necə deyərlər,
388 sudan quru çıxıb, həm də, az qala, rəsmi bəraət alıb, qalanı yalnız işin xeyrinədi. Qafqazsa Əsəd bəyin təxəyyülündə ağlagəlməz sirlərlə doludu; məsələn, hər bir gürcünün çariçayla yatmaq haqqı varmış, ona görə də Tamara arzu eləyənlərin hamısını yatağı- na salırmış; xəstənin yatağı başında Quran yandırarlarmış ki, sağalsın; kəndlilər təzə doğulmuş körpənin başını elə bağla- yırlarmış ki, böyüyəndə balqabağa oxşasın; Azərbaycanda buynuzşəkilli saç düzümünü sevirlər, bu da Böyük İsgəndərdən qalıb; Bakı yaxınlığındakı Atəşgahda yaşayan atəşpərəstlər parslardı, onlar həmin məbəddə seksual məra- simlər keçirilir; qız uşağı doğulanda boynundan dizlə rinəcən nazik Mərakeş dərisindən korset taxır, onu yalnız toy gecəsi çıxarırlar; gözləri iki rəngdə olan qadınlar şeytan sayılır, o cəmiyyətdən tədric olunur; Azərbaycanda inək yarışları keçi- rilir; dağlarda heyvanlarla cinsi əlaqə geniş yayılıb; arvadı incə fit səsilə istəyini bildirənəcən kişi onu qucaqlamağa cəsarət eləmir; əgər uşaq ad qoyulmazdan əvvəl ölərsə, üstünə qaynar su tökülür, başı da bədənindən ayrılır; Kislo- vodsk kurortuna yəhudilərin girməsi qadağan olunub... Gözlədikləri kimi də oldu: Berlinin “”Deutsch-Schweizeri- che Verlag-Anstalt” nəşriyyatının çap elədiyi “Qafqazın on iki sirri” kitabının ünvanına “uydurma”, “cəfəngiyat”, “pornoq- Yüklə 2,37 Mb. Dostları ilə paylaş:
|