Süleyman sani axundov seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ



Yüklə 3,42 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə164/196
tarix02.01.2022
ölçüsü3,42 Mb.
#2713
1   ...   160   161   162   163   164   165   166   167   ...   196
Milli Kitabxana

387


çox  çəkmədi  ki,  yenə zingildəyə-zingildəyə geri  qayıtdılar.  Onlardan  bir-ikisi

yaralanmışdı. Bu halda ovçular bayırdan:

-

Axtar  bas,  Xalı  bas,  Gümüş  bas, - deyə qısqırtdılar.  İtlər  cürətlənib  yenə



özlərini  içəri  soxdular  və ayı  ilə tutaşdılar.  Ayı  bir  müddət  onlar  ilə boğuşandan

sonra  mağaradan  sıçrayıb  çıxdı.  Bu  halda  üç  güllə birdən  onun  üzərinə açıldı.

Bunların  zərbindən  biçarə ayı  boğanaqdan  yıxılan  ağac  kimi,  yerə sərildi.

Ovçuların biri:

-

Afərin, mənim gülləm.



-

Xeyr, Hüseynqulu ağa, səhv edirsən, ayını öldürən mənim gülləmdir.

-

Bağışla,  Səlim  bəy,  mən  ayını  başından  atmışam,  yəqin  ki,  onu  yıxan



mənim gülləmdir.

-

Səbir  edin, əzizlərim.  Bu  saat  məlum  olar, - bunu  deyib, əvvəlki  adam



atdan  düşdü  və nökərlərin  köməyilə ayının  cəmdəyini  o  yan-bu  yana  çevirib

diqqətlə baxmağa başladı:

-

Əzizlərim, heç bəhs etməyin, üçümüzün də gülləsi ayıya dəymişdir. Sonra



üzünü nokərlərinə tərəf tutub dedi:

-

Cəld  ayının  dərisini  soyun,  Rəhim  bəy,  sənə demədimmi  ki,  ayısız  bu



ovdan  qayıtmayacağam.  Elə öz  meşəni  tərif  edib  məni  məsxərə edirdin  ki,  sizin

meşənizdə dovşan da tapılmaz. Bəs bu nədir?

Bu halda Rəhim bəy ayıya diqqət ilə baxıb dedi:

-

Yenə də, Hüseynqulu ağa, öz fikrimdə möhkəm durmuşam. Bu ayı  meşə



ayısı deyil. Əldə bəslənmiş ayıdır.

-

Elə iş ola bilməz. Onu haradan bildin?



-

Budur, bax, ayının boyun tüklərini zəncir aparmışdır. Səlim bəy, doğrumu

deyirəm?

Səlim bəy baxıb Rəhim bəyin sözünü təsdiq etdi. Bundan sonra bəylər qaqqıltı

ilə gülməyə başladılar.  Hüsenqulu  ağa əvvəl  dostlarından  sözünü  zarafat  hesab

etdi,  amma  sonra  özü  də diqqət  ilə baxdıqda  şəkkə düşdü.  Bu  halda  ov  tulalarına

qoşulmuş Qara köpək mağaraya girdi, bunun dalınca başqa itlər də getdilər və yenə

içəridə hürüşmə başlandı. Bunu gördükdə Hüseynqulu ağa dedi:

-

Deyəsən, mağarada yenə ayı var.



Bəylər tüfənglərini hazırlayıb mağaranın ağzını kəsdilər. Bu zaman qara köpək

Qaraca  qızın  ayağından  tutub  itlərin  arasından  sürüyə-sürüyə mağaradan  bayıra

çıxartdı. Bəylər bunu gördükdə təəccüb edib heyrətdə qaldılar. Qara köpək Qaraca

qızı buraxdı, amma o, hərəkətsiz




Milli Kitabxana

388


qalıb  ayağa  qalxmadı.  Bəylər  Qaraca  qızın  üstünü  aldılar.  O,  zəif  bir  hal  ilə

gözlərini açdı; lakin harada olduğunu anlamadı. Hüsenqulu ağa ondan soruşdu:

-

Qız, sən kimsən? Bu mağarada nə qayırırdın?



Qaraca qız cavab vermədi. Rəhim bəy dedi:

-

Hüsenqulu  ağa,  gormürsənmi  ki,  qız  hələ lazımınca  özünə gəlməmişdir.



Nə sual  edirsən.  Mən əhvalatı  onsuz  da  anlayıram.  Qızın  sifətindən  və libasından

qaraçı qızı olduğunu duymursanmı? Bu ov etdiyimiz ayı da əldə bəslənmiş qaraçı

ayısıdır. Ancaq sahibi harada qalmış, burası mənim üçün aşkar deyildir.

Səlim bəy qıza diqqətlə baxıb dedi:

-

Hə,  bu  qızı  mən  görmüşəm.  Məşhur  oxuyan  və oynayan  Qaraca  qızdır,



sahibi  də qaraçı  Yusifdir.  Üç  ay  bundan  qabaq  ona  nə qədər  pul  və xələt  vəd

etdimsə də,  bu  qızı  mənə satmadı,  indi  yaxşı əlimə düşübdür.  Siz  öləsiniz  gündə

qonaqlıq edib sizə böyük kef verəcəyəm.

Hüseynqulu ağa bunu eşitdikdə dedi:

-

Demək, o kefi mən verə bilmərəm? Əslinə baxsan, qız mənə çatar, çünki



mənim köpəyim tapmışdır.

Bəylərin arasında bəhs düşdü. Səlim bəy dedi:

-

Hüseynqulu ağa, özün yaxşıca bilirsən ki, arvadın Pəricahan xanım qaraçı



qızını evinə qoymaz, nə üçün bəhs edirsən?

-

Nə üçün  qoymur?  Ev  sahibi  odur,  yoxsa  mən?  Bundan əlavə qızı  Piri



kişiyə verəcəyəm ki, o saxlasin.

Bəylər buna razı oldular. Hüseynqulu ağa qızı nökərlərinə tapşırdı. Bəylər yenə

ov  etməyə başladılar,  lakin  dörd  saata  qədər  meşəni  dolanıb  bir  tülkü  və üç

dovşandan  başqa əllərinə bir  ov  keçirə bilmədilər.  Ona  görə ovu  tərk  edib  yola

düşdülər.

Qaraca  qız  özünə gəlib  yol  uzunu  başıa  gələn əhvalatı  alayarımçıq  nağıl  etdi.

Hüseynqulu ağa onun atasız yetim olduğunu eşidib dedi:

-

Çox gözəl oldu, indü heç kəs qızı məndən ala bilməz.



* * *

Axşam  vaxtı  Hüseynqulu  ağa  öz  dostları  Rəhim  bəy  və Səlim  bəy  ilə bərabər

evlərinə gəldilər.  İtlərin  hürməyi,  ovçuların  səsləri,  nökər  və mehtərlərin  qışqırığı

bir-birinə qarışmışdı. Ağca xanım bu səs-





Yüklə 3,42 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   160   161   162   163   164   165   166   167   ...   196




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin