19. Hekayət
Görkəmli alim, böyük şeyx mərhum Əbülfərəc ibn Cövzi
58
mənə
məclisində iştirak etməyi mən edərdi. Lakin başımda gənclik havası,
qəlbimdə eyş–işrət həvəsi olduğundan qoca ustadın dediyinə qulaq
asmır, musiqi məclislərinə getməkdən həzz alırdım. Şeyxin verdiyi
öyüd–nəsihəti xatırladıqda isə öz–özümə deyir:
88
Beyt
Qazi bizlə otursa, eyləyər rəqsə həvəs,
Darğa içsə mey özü, məsti müqəssir etməz.
Yenə bir axşam bir kef məclisinə yetişdim, orada elə bir ki,
Beyt
Qırır qəlbin tellərini mizrab ilə nəki var,
Səsi mərhum atasının səsi kimi xırıldap.
Məclisdəkilər onun səsini eşitdikdə gah öz qulaqlarını tuturdular,
gah «sus!» – deyə barmaqlarını dodaqlarına qoyurdular.
Beyt
Sevərlər səs ilə hər xanəndəni,
Sən sussan daha çox sevərlər səni
Beyt
Səsin razı salmaz heç bir adamı
Susduqda sevinib şadlanar hamı.
Şer
Elə ki, səsləndi o bərbət yenə,
Dedim kəndxudaya: «allah eşqinə,
Ya tök qulağıma civə kar olum,
Ya aç bu qapını tez kənar olum.»
Xülasə, dostların xatirinə bütün kecəni bu qayda ilə səhər
eylədim.
Şer
89
Müəzzin qışqırır yersiz, mövqesiz,
Bilməyir nə qədər keçib gecədən.
Soruş göslərimdən uzun gecəni,
Çünki bircə an da yatmamışam mən.
Dan yeri sökülərkən qurşağımdan bir dinar çıxarıb, başımdakı
çalmanı açdım və onları xanəndəyə bağışladım, sonra qucaqlayıb
minnətdarlıq elədim. Dostlar mənim ona qarşı göstərdiyim bu
ehtiramı adətdən xaric bilib, ağılsızlığıma yozdular. Dostlarımdan
biri diliuzunluq edib məni danlamağa başladı ki, ovcunda bir gümüş,
dəfində bir qruş görməyən xanəndəyə şeyxlik paltarını bağışlamaqda
ağıllı iş görmədin.
Şer
Bu məclisdən uzaq olsun, var idi bir nəğməxan,
Ki, bir yerə iki dəfə cağrılmazdı heç zaman.
Rast oxumaq istər ikən məlum oldu hünəri,
Eşidənin bədənində biz–biz oldu tükləri.
Saray quşu qorxusundan eyvandan uçdu getdi,
Boğazını yırtdı özü, bizi yarımcan etdi.
Dedim:
– Məncə ağzını yumub, etiraz etməsən, daha yaxşıdır. Çünki bu
adamın kəraməti mənə aydın oldu.
Dostum dedi:
– Elə isə nə üçün səbəbini mənə demirsən ki, mən də ona hörmət
edib, zarafatla dediyim sözün üzrünü istəyim?
Dedim: – Səbəbi budur ki, hörmətli şeyxim mənə çoxlu öyüd–
nəsihət verər, musiqi məclisində iştirak etməyimi qadağan edərdi.
Mən isə qulaq asmazdım. Bu axşam isə mənə böyük bir səadət üz
verdi, uğurlu taleyim gətirib məni bu evə çıxartdı. Burada həmin
xanəndənin səsini eşitdikdə tövbə etdim ki, nə qədər bir də belə
məclislərdə iştirak etməyim.
Şer
Gözəl ağız, şirin dodaq, xoş boğazdan gələn səs
90
Nəğmə desə, deməsə də, sevər onu hər bir kəs.
Amma Üşşaq, İsfahan və hicaz kimi müqamlar.
Çirkin, kobud bir ağ ızdan ç ıxsa heç kim dinləməz
Dostları ilə paylaş: |