Hikmət. Loğmandan soruşdular:
– Ədəbi kimdən öyrəndin,
–Ədəbsizlərdən. Onlarda gördüyüm xoşuma gəlməyən hərəkət-
ləri təkrar etmədim.
Zarafatyana da deyilsə bir söz,
Ağıllı o sözdən götürər ibrət.
Əkər anlamaza yüz hikmət desən,
Oyüncaq görünər ona bu hikmət.
20. Hekayət
Yadımdadır, bir dəfə bütün gecəni karvanla yol getmiş, səhərə
yaxın bir meşənin kənarında yatmışdıq. Bir dəli aşiq də bizimlə idi.
Birdən nərə çəkib yerindən qalxdı. baş götürüb səhraya qaçdı,
səhərə qədər bir an da belə aram olmadı. Gündüz ondan soruşdum: –
O nə hal idi?
Cavab verdi: – Gördüm ağacdakı bülbüllər naləyə gəlmiş, dağ-
dakı kəkliklər, göldəki qurbağalar, meşədəki heyvanlar səs–səsə ver-
mişlər. Dedim insafdan deyil ki, hamı vird edib, zikr oxusun, məni
isə qəflət yuxusu aparsın.
Şer
Dünən sübhə yaxın inlərdi bir quş,
Naləsi alırdı məndən əql, huş.
Səmimi dostlardan birisi demə –
Mənim halətimdə xəbərdar olmuş.
Demiş ki, heç güman etməzdim buna,
Səni bir quş səsi eyləsin mədhuş.
Dedim ki, adamlıq şərti deyildir,
Quş razü niyazda, mən isə xamüş
