QARAMA (
əksər şivələrdə) – çirk. –Üsdü-başı pütün
qaramaydı, diyəsən həlbət işin hammısın bı görüp.
QARANAXIR
(Badamlı, Keçili) – sayca
çoxlu
qaramaldan ibar
ət olan naxır. –Mirkazımın qaranaxırı varıydı o
vaxdı, sayı hesabı yoxuydu.
QАRАSƏRMƏ (Sədərək) - üzüm növü. -Bı il
qаrаsərmə çохdu.
QARASU ƏRİX' (Bist, Kırna) – dənənin
içərisindəki
l
əpəsi kiçik olan ərik.
QARASÜRÜ
(Güney Qışlaq, Qızıl Qışlaq) – sayca
çoxlu
qoyun-keçid
ən ibarət böyük sürü. –Qarasürü də:ndə yanı
kin, orda heyvan çoxdu.
QАRАYЕR (əksər şivələrdə) - məzаr, gоr, qəbir. -Səni
görüm
qаrаyеrə girəsən.
QARAYOL
(Naxçıvan) – cəhənnəm. –Gəlir gəlsin,
g
əlmir də qarayola gəlsin.
QARAYERİŞ (Daylaqlı) – atın yavaş-yavaş yeriməsi.
–
Qarayeriş atnan getsən obuya gej çatarsan.
QARÇIN (Ordubad) –
çarpayının arxasında divara
vurmaq
üçün ip
ək və ya iplikdən toxunan parça. –Köhnə
vaxlarda hamı qaravatın dalına qarçın vırırdı.
QARƏV (Şahbuz) – evin müxəlləfatı yığılan ayrıca
otaq.
QARINALTI (K
əngərli, Şərur) – qoyunun qarnının
altından qırxılan yun. –Qarınaltı lap çıqqılı-çıqqılı, güdəx' olur.
167
QАRINƏNƏCЕCİMİ (Maxta, Oğlanqala) - qövsi-
qüzеh, göy qurşаğı. -Yаğış kəsən kimi qаrınənə cеcimi uzаndı.
QARIYAQAVIŞMAZ (Biçənək, Badamlı) – sakit,
azdanışan. –Çox qarıyaqavışmaz adamdı, heç dinip danışmır.
QARQARA
(Aza, Bist, Ələhi) – qışda suyun üzündə
olan nazik buz qatı. –Suyun üzü nəzix' donanda qarqara olur.
QARNAX (Qaraçuq) – qarmaq. –
Qarnax balıx
tutmaxdan yanadı.
QARNEL (
əksər şivələrdə) – çox yeyən. –Koroğlu da
qarneliymiş da, bir oturuma bir qoyun yeyirmiş.
Dostları ilə paylaş: 
