ALABAŞINA-KÜLBAŞINA (əksər şivələrdə) –
başdansovdu. –Qavırma:n gərəx' başının üsdündə durasan,
alabaşına-külbaşına eləsən qalmaz, kifsiyər.
ALACƏNGƏNƏFƏS (Şahbuz) – təngnəfəs. –Elə
alac
əngənəfəs gəlmişdi kin, az qalırdı barğı çatdasın.
ALA ÇOLPAV (Aza, Nürgüt) –
fevralın iyirmisindən
martın iyirmisinə qədər olan dövr. Buna xalq arasında boz ay
da deyilir. –
Ala çolpavın ta qorxusu yoxdu.
ALAHİ (Diyadin, Xanlıqlar, Pusyan) – başqa, özgə. –
Biz k
ənt savetinnən çox irazıyıx, belə alahi adamdı e.
ALAXANA-BALAXANA (Şahbuz) – hər şəraiti olan
ev. –S
ən gə:p bir o:n alaxana-balaxanasın görəsən.
ALAXKAN (Culfa,
Şahbuz) – həm ot-alaq təmizləmək,
h
əm də xəmir kəsmək üçün işlədilən alət. –Ot-ələfi
t
əmmizdiyərix' onnan, arvatdar da xəmirə işdədəllər.
ALAQUŞ (Şərur) – sözgəzdirən. –Zəhləm gedər
m
ənim alaquş adamnan.
ALANA (Ordubad) – meyv
ə qurusunun içərisinə qoz
v
ə şəkər tozu qatılıb doldurulmaqla hazırlanan şirniyyat. –
Alananı güşdüdən eliyərix', armutdan elyərix'.
