9
O’ZBEK
Hur kunlarga erishgan o’zbek
Biz o’zbeklar minglab o’lib, ming tirildik,
Dushmanlar qo’lidan behad zulmlar ko’rdik
O’z dalamiz, o’z uyimizdan biz ayrildik,
Farzandu ayol, bolalarimiz qo’ldan berdik.
Biz ’zbekmiz, qaro kunlar boshimizdan o’tgan millat
Qaro kunlarda qon to’kib, qon yig’lagan millat
Bag’ri darddan to’lib, dardi birovga aytolmagan millat
O’z yurtimiz, o’z jonimizdan ayrilgan millat
Shoirlarimiz bosh ko’tarolmay, qatag’on bo’lgan
Kitob u gazitalar olov ichida yakson bo’lgan
Ko’z yoshlarimiz, qatra-qatra daryo bo’lgan
Faryodlarimiz osmonga yetib tug’yon bo’lgan
O’zbegim birovga yomonlik qilmagan xalqsen,
Yovlaringa ham bag’ring keng ochgan kusen,
Mehmon xudoning do’sti deb izzat qilgan,
Xalqim, yurtim borlig’im deb yashagan xalqsen.
Tun u kun demay mehnat qilgan o’zbek
Mehnatim, kelajagim deb yashagan o’zbek
O’z xatosi, o’z gunohini bilmay o’lgan o’zbek
O’z hayotiga, o’z zamoniga tushunolmagan o’zbek
Onalarimiz paxtazorda paxta tergan tun-kun demay
Bolasiga alla aytgan kechalar uyqu ko’rmay
O’ziga, o’zi qo’l bo’lolmagan shu millat
Ayollari ishlar edi, kun bo’iylari tinmay
Qachon o’zbek davron ko’rar o’zi,
Yo’q ediku, uni biron yomon so’zi,
Boshida do’pi kiyyolmay, choponin yashirib
O’z bolasini kelishi tinmay kutgan ko’zi.
Ishi faqat urush, faqat dala bo’lgan o’zbek
Molu jonidan xona - vayron bo’lgan o’zbek
Dalalardan bolasin o’limi topgan o’zbek
Bolam qayerdasin deb ko’z yoshlar to’kkan o’zbek
Bolasin ko’rganda bayram olgan o’zbek
10
Onalari farzandi bag’rida ololmagan o’zbek
Issiq non yemay, issiqlarda hayot kechirgan o’zbek
O’z do’stlari bilan davron surolmagn o’zbek
Mehnatkash qo’llari bilan g’o’za tirgan xalqim
Bolasin beshikda o’zi dalaga bo’lgan xalqim
Haq sher yozsa ham, mahkum bo’lgan xalqim
Ismini so’rasang, men paxta degan xalqim
O’zi o’zligini bilmay yuqotgan o’zbegim
Har chikan ohingda mingta doston o’zbegim
Cho’lponlaru Abdullolar ham Firdavsiylar
O’z ovozi o’z kitobi yo’qotgan o’zbegim
Yillar o’tib bir paypoq keyolmagan o’zbegim
O’z onasini dala kuyga ishlatgan o’zbegim
O’g’lini ham to’y qilolamay mehnat bilan
Qizlarin to’yi ko’rolmay ezilgan o’zbegim
Bu qanaqa zamon bo’ldi o’zi, bizga
Rahmu shavqat qolmadi axir ko’zimizga
Ota bo’lib , bolamiz tanimay, uyimizga
Ayolarimiz doim kursay dalau ko’yga
Kimman o’zi? Ayolmi?onami? yo jaji bolami?
O’z yurtimga yashab, tench yasholmaymi?
Shumi ayolga shavqat? Shunmi onaga hurmat?
Qani bolaga bo’lgan mehru muhabbat?
Haqiqatda hayot edik, biz ham tirik jon
Yuragimiz dardlar bilan ko’nglimiz to’la qon
Qachon ko’rarkanmiz biz ham shodon kunlar
Ahvollimiz kechdi juda og’ir tomon
Shumi? Qirg’in barot degan zamon
O’z yurtimizga o’z uyimizga sarson
Qani kimdir? Bizga jondanda mehribon
Biz o’sha qeyin kunlar ko’rgan inson
Nechun muncha sodda bo’lib qoldikbiz
Yolg’onlarga ishonib bosh egib qoldikbiz
Gar maxtansa paxtau dalalar gazetaga
Yomon kunlarimiz unutib qoldikbiz
11
Bolasin safardan kelganda onasin ko’rolmagan
O’z onasini issiq bag’rida bosolmagan
Ota-onasin mehrilariga itolmagan
Dardlar ichida olov bo’lib yongan
Kun o’ti yu yil o’ti, qish ketdi yu yoz keldi
Yurtimizga yana qaytib ko’klam bahor keldi
Xalqimiz endi ko’lib shodon boqdi
Oilamiz, endi baxtli kunlarga yo’l topdi
Biz ham ko’ldik, biz ham oruzu-ormon ko’rdik
Urush kunlar tugab biz ham yangi vatan qo’rdik
Paxtani unutib bilim yurtilar tomon boshladik
Vatanimizga chin ko’ngildan merhr qo’ydik
Yaratgan o’zi shunday kunlardan ayamasin
Xalqim boshqa yurtim, jonim deb yig’lamasin
Otalarimiz boshqa o’zga yurtlarga yashamasin
Yangi O’zbekiston hech yurtdan kam bo’lmasin
O’rtada afg’on o’zbek nom bo’lmasin
Xalqi boshqa yomon kunlar ko’rmasin
Do’stligimiz doim bardam yashasin
Dostları ilə paylaş: