KO'ZIMGA ISHONMAYMAN Soching buloq suvidek barmog'im aro toshdi,
Vujuding shamol kabi quchog'im aro toshdi.
Hilolni chiltor etib, kipriging chaldi cholg'u,
Yuragim selob bo'lib, qarog'im aro toshdi:
«Ko'zimga ishonmayman, nahotki o'zingsan shu?!»
Birinchi bor kuzatdim nur sirg'alib oqishin,
Birinchi bor chaqmoqqa to'ldirdim qiz og'ushin.
Birinchi bor alamsiz ruhga qorishdi yog'du.
Birinchi bor o'zimga yoqib qoldi tovushim:
«Ko'zimga ishonmayman, nahotki o'zingsan shu?!»
Tungi chorbog'da anor tisirlab yoriladi,
Eng sara donalari tuproqqa qoriladi.
Dilgir yotarman tinglab, ko'zga kelmaydi uyqu,
Nahot mudom kamoldan zavolga boriladi?
«Ko'zimga ishonmayman, nahotki o'zingsan shu?!»
Gohi shundayki, o'sha chog'ni topmoq mumkinday,
O'shanday quchmoq yana, shunday o'pmoq mumkinday,
Yana ko'rmoq mumkinday labingda toza kulgu,
Javobi shart bo'lmagan go'zal so'roq mumkinday:
«Ko'zimga ishonmayman, nahotki o'zingsan shu?!»
1996