K. Bünyadzadə

 
 
Doğum günü 
Doğulma bir əzabdır. Bunu insan ilk anda hiss edir və 
…ağrıdan haray çəkir, qışqırır. 
Doğulma bir sevincdir. Yeniliyin, təzəliyin verdiyi 
sevinc. 
Birinci hiss doğulma anından qabaq, ikinci isə doğul-
ma anından sonra yaşanır. Doğulma bir yaradılışdır …və bu 
hissin mahiyyətini yaradıcı [insan] daha yaxşı duyar, 
yaşayar.
Uşaqlar bu hissləri tərsinə yaşayır, yəni doğum günlə-
rini sevinclə qarşılayar, qüssə ilə yola salırlar – hədiyyələrə 
sevinir, bayramın bitməsinə isə kədərlənirlər. Maddi dün-
yanın nemətlərindən başqa gözü bir şey seçməyənlər də 
belədirlər – veriləcək hədiyyələrə, sürprizlərə səbəb doğum 
günlərini həsrətlə gözləyir və bu təntənənin heç bitməməsini 
arzu edirlər. Sonra da böyük bir qüssə ilə yaşadığı sevincin 
xatirələri ilə oturub durur. Beləcə əsl mahiyyət – doğulma və 
yenilənmə – heç yada düşməz. Belə insanları doğum 
günündən sonra bir də artan illər qüssələndirir, ona görə də 
hər növbəti ildə özünü daha gənc təqdim edər, illərin ona 
təsir etmədiyini sübut etməyə çalışar. Xüsusilə qadınlar. 
İllərin verdiyi hədiyyə – kamillik isə heç yada düşməz. 
Olmayandan sonra nə yada düşsün? 

---

-182 -
Yaradıcı insan öz doğumunu fərqli qarşılayır – ya-
ranışın, yaratmanın ağırlığını yaşaya-yaşaya, yaradılışın ma-
hiyyətini duya-duya, yaranmanın səbəbini və məqsədini dərk 
edə-edə, yaradılmanın məsuliyyətini çəkə-çəkə. Bu hiss ildən 
ilə artır, ağırlaşır.
Ġnsan olmağın yükü budur!
Çəkdiyi əzabla insan yalnız yaranmır, həm də yaradır. 
Bu yaradıcılıq qüdrətini ona yaşadığı əzab verir.
İnsan yaranır və …yaradır. İlk hiss etdiyi şey yün-
güllük, yenilik, təzəlik olur. Deməli, insanın əsl doğuluşu 
onun bu maddi dünyaya gəlişi deyil, öz yaradılması ilə həm 
də yaratdığı gündür. 
İnsan yaranır və yaradır. Yaradıcı insan yaradır və ya-
ranır və…hər yaratdığı ilə yenidən doğulur.