www.ziyouz.com kutubxonasi
34
bo‘ling! — degan kinoyasi uni o‘ziga keltirdi.
— O‘lmasak hali me’mor kerak bo‘ladigan kunlarga ham yetishurmiz! — dedi mulla
Fazliddin dorug‘aga nafratli nazar tashlab.
Endi uning Bobur huzuriga kirolmasligi aniq. Yoqubbek bilan Uzun Hasanning ixtiyoriga
o‘tgan qal’ada qolish esa juda xatarli. Darvesh govning o‘limiga shu beklar sabab
bo‘lganini mulla Fazliddin eshitgan edi. Hozir uning uchun sal bexatarroq joy —
Quvadagi opasining uyi edi...
Mulla Fazliddin xufton payti hovliga kirib kelsa, pochchasi bilan opasi yov
yaqinlashayotganini eshitib, vahimaga tushib o‘tirishgan ekan.
Quvasoydin narida — Karkidon adiridagi yov il-g‘orlari yoqqan gulxanlar milt-milt
qilmoqda edi.
— Mulla Fazliddin, yog‘iy kelsa po‘lat sandig‘ingizni tinch qo‘ymas, — dedi pochchasi. —
Buni tezroq yashiring.
— Bo‘sh o‘rangiz bormi, pochcha?
— Bor. Ana, bedaxonada.
— Tohir qani?
— Mahmud bilan ko‘prikka qarab ketdi. Bilmadim, ne ishi bor? So‘rasam, aytmadi.
Mulla Fazliddin pochchasining yordamida po‘lat sandiqni yana qopga solib, bedaxonada-
gi bo‘sh o‘raga tushirib qo‘ydi-yu, o‘raning og‘zini taxtalar bilan bekitdi. Keyin bu
taxtalar ustiga beda bog‘larini baland qilib taxlab tashladi.
* * * Osmonni yana quyuq bulut qoplagan. Birda-yarim yomg‘ir tomchilab qo‘yadi. Quva
ko‘chalari jimjit. Yov yaqinligini sezgan odamlar uy-uyiga bekinib olgan. Ahyon-ahyonda
itlar hurgani eshitilmasa, butun Quva ko‘chib ketganga o‘xshardi. Quvasoy ustidan
o‘tgan yog‘och ko‘prik ham kimsasiz. Elchilar yomon xabar bilan qaytgandan so‘ng,
ko‘prikdagi soqchilar qo‘rg‘onga qochib ketishgan...
Tun yarimlaganda shu ko‘prikka qarab ketadigan yo‘l chetida uch-to‘rtta qora ko‘rindi.
Yo‘l bo‘yidagi darvozaning bir tavaqasi sekin ochildi-yu, undan katta cho‘va ko‘targan
pakana odam chiqdi.
Tohir shivirlab so‘radi:
— Chaqmoq bilan tutantiriqni ham oldingmi?
— Oldim.
Pakana yigitning kiyimlaridan zig‘ir yog‘ining hidi keladi — uning kasbi juvozkash.
Tohir yuziga yomg‘ir tomchilaganini sezib osmonga qaradi. Bulut quyuqlashib, yulduzlar
ko‘rinmay qolgan.
«Jala quysa, olov yonmay balo bo‘larmikin? — o‘ylandi u. — Ko‘prikning yog‘ochlari ham
ho‘l bo‘lib ivib yotgandir».
— Mahmud, men bitta bolta oldim. Endi yana bitta bolta bilan ikki kishilik katta arra
kerak. Sen duradgorsen, asboblaring taxt.
— Arrani nima qilasen?
— Kerak! Umrzoq, sen ham birga bor. Darrov olib chiqinglar.
Ikki yigit bir tor ko‘chaga kirib ketishdi-yu, anchadan keyin aytilgan narsalarni olib
kelishdi. Keyin hammalari devorning zehi bilan yurib oldinma-ketin ko‘prikka
yaqinlashishdi.
Tohir ko‘prikda qorovul yo‘qligini boya aniqlagan edi. Andijon qo‘shini orqaga chekinib,
qo‘rg‘onga kirib ketgan, bostirib kelayotgan yov buni yaxshi bilar, shuning uchun