Baho
Odam
bolasi elektr simi emaski, birini musbat, birini manfiy desang…
Hayot falsafasi
Munkillab qolgan ammam bo’lardi. O’ta xudojo’y kampir edi. Bolaligimda oldiga o’tkazib
qo’yib, bir gapni ko’p aytardi.
- U quloq, bu qulog’ing bilan ham eshitib ol, bolam.
Odamning u yelkasida ham, bu yelkasida
ham bittadan farishta o’tiradi. O’ng yelkangdagi farishta umr bo’yi
qilgan savob ishlaringni,
chap yelkangdagisi gunohlaringni hisoblab boradi. U dunyoga borganingda hisob-kitob qilib
ko’rishadi. Savobing ortiq bo’lsa, jannatga, gunohing ortiq bo’lsa, do’zaxga tushasan…
Savodsiz kampirning sodda falsafasida qanchalik chuqur ma’no
borligini endi
tushunyapman.
Mo’tabar zot
Ayol kishiga avvalo Ona deb qarasak, hammasi joy-joyiga tushadi.
Tosh va qum
Toshni maydalab, qumga aylantirish uchun bir daqiqa kifoya. Ammo qumning toshga aylanishi
uchun ming yil kamlik qiladi. Do’stlik ham shunga o’xshaydi.
Bosh aybdor
Turmush sinovlariga
biz-kattalar dosh berolmasak, bolada nima gunoh? Nega bizning aybimiz
uchun go’daklar yetim qolib, aziyat chekishi kerak?
Donishmand
Nar lochin yemish topib kelarkan. Moda lochin o’ljani polaponlariga bo’lashib berarkan. Biron
falokat bo’lib, moda lochin o’lib qolsa, nar lochin har qancha yemish topib keltirmasin, baribir,
polaponlar ochidan nobud bo’lar ekan. Negaki, nar lochin o’ljani bolalariga
burdalab berishni
eplolmas ekan… Tabiat naqadar beshafqat, tabiat naqadar dono!
Dostları ilə paylaş: