Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

asıvaş (sıv <> vız) avizeş_fars. aslağış. aslığış. salğavuş. savarış. döğrüş.

as az. yüksək. uca.

asqalalı qayalı.

asqamaq yasqamaq. yaraqlamaq. hazırlamaq.

asqanılmaq sarqılmaq. asmanılmaq. asılmaq.

asqanlamaq asmanlamaq. asmaq. sarqıtmaq. - qurşağın ucunu sarqıt.

asqı 1. bəzək olaraq nərsədən sallananlar. sallanıb bəzəyən nələr. 1. sallaq. - asqı ışıq: luster. 2. yubat. tə'xir. tə'viq. 3. dayaq. dirsək. - sınıq duvarı asqıya almaq.
- iki qulaqlı paltar asqısı: qoç buynuzu

asqır ayqır. atqır. damızlığı qırılmış, atılmış at.

asqırmaq anğsırmaq.

asqırtmaq anğsırtmaq.

aslaq 1. avsuq. avusq (> aviz_fars). avuz. asılı. tutqun. vurqun. salqun. düşgün. 2. salındıli. sallaq. oturaqsız. müəlləq. qeyri sabit. - salıntıli yapı. - salıntıli köprü: aslaq köprü. - salıntıli kişi. - salıntıli ışıq: azalıb çoxalan ışıq. 3. aviz_fars < asıv. aslıq. sırğav.

aslaqış aslağış. asıvaş (sıv <> vız) avizeş_fars. aslığış. salğavuş. savarış. döğrüş.

aslanmq sərinmək. sarqımaq. uzanmaq. əğilmək. - pencərədən sarqımaq.

aslıq aslaq. aviz_fars < asıv. sırğav. 1. _. asılmaq. israr. - nədir bu aslıq. tə'kid.

aslıqış aslığış. asıvaş (sıv <> vız) avizeş_fars. aslağış. salğavuş. savarış. döğrüş.

asm - asm kəsəlinin (soluğan kəsəlinin) itisi: yelpik.

asmaq 1. asmanlamaq. asqanlamaq. sarqıtmaq. sallandırmaq. - ölütləri (qatilləri) sallandırın. - qurşağın ucunu sarqıt. 2. taxmaq. ilişdirmək. rəbt edmək. qoymaq. tikmək. - tutunu (pərdə) qornıça taxmaq. - börki çiviyə tax. - köynəyə düymə tax.
- üstünə taxmaq, asmaq: taxınmaq. quşanmaq. - üzük, süs, bəzək taxınmaq.
- nərsədən asılıb sallanan tikələr: quyruq. - quyruqlu don. - quyruqlu kot. - quyruqlu saçaqlı.
- çəkib uzadaraq asmaq: gərmək. - pərdəni gər. - çarşabı üstünə gərdi yatdı.

asma asılı. sallaq. - asma köprü. çardağa asılmış asılmış üzüm ağacı. üzüm ağacı.
- asma budamaq: yersiz söz söyləmək.
- asma yarpağı: dolma yarpağı.
- asma qabağı: qabağın çardağa alınan uzun bir çeşidi.

asmanılmaq sarqılmaq. asqanılmaq. asılmaq. asqanlamaq. asmaq. sarqıtmaq. - qurşağın ucunu sarqıt.

asnğarmaq haylazlaşmaq. işdən uzaqlaşmaq.

asrağamaq_cığa asramaq_cığa əsigətmək. əsirgəmək. 1. qorumq. - tanrı əsirgəsin: asrasın. 2. rəhm emək. acıyıb vurmamaq. diriğ edmək (< darığlamaq). 3. qıymamaq. qısmaq. muzayiqə edmək. - sözi əsirgədi: asradı: ağzın açıb danışmamaq. düşünb daşınıb danışmaq. - parasına əsigəməyən: asramayan: xərcləmək.

asra_ka damən_fars. taman. (< təmən. təbən). dib. aşağ. alt. ətək.

asramaq_cığa asrağamaq_cığa əsigətmək. əsirgəmək. 1. qorumq. - tanrı əsirgəsin: asrasın. 2. rəhm emək. acıyıb vurmamaq. diriğ edmək (< darığlamaq). 3. qıymamaq. qısmaq. muzayiqə edmək. - sözi əsirgədi: asradı: ağzın açıb danışmamaq. düşünb daşınıb danışmaq. - parasına əsigəməyən: asramayan: xərcləmək.

asru_cığa əsrü_cığa. 1. aşıru. artıq. 2. ən sonra. ən sonunda. axirində. axiri.
- bu dünya anidr əsrü.

asruq əsrük. sərxoş < sarquc. salquc. sarqur. salqur. kefli.

asta ahəstə < ağır asta. ağır. yavaş. yuvaş. ahüstə. savsa. yavaş.

astağ astar. astın > astin_fars. aşağ. alt. az. kəm.

astana 1. xanaga. ölkə kürsisi. baş kənd. paytəxd. 2. şəhər. - astanalı: şəhərli. 3. eşik. ətəbə.

astanğ astan. bargah. eşik. qapı.

astan astanğ. bargah. eşik. qapı.

astar 1. (# üz). - astarı üzündən bahalı. (< as. ast: alt: aşağ). 2. paltarın iç üzlüyü. 3. sıva, boyanın astından, altından vurulmuş qaba qat. 4. astağ. astın > astin_fars. aşağ. alt. az. kəm. 5. astarlıq bez. boğası.

astin_fars < astın. astar. astağ. aşağ. alt. az. kəm.

astın > astin_fars. 1. astar. astağ. aşağ. alt. az. kəm. 2. yaşın. yaşırın. gizli. gizlin. əlatı. əlaltın. xəfiyyən. 3. az. kəm. əksik. - astın gəlir.

asudən_fars < açınmaq.

asur bax > azur.

aş 1. (əş < daş). qoşluğu, qoşalığı, daşlaşmağı çoxalmağı göstərir (# aş. eş: eşilməyi, açılmağı göstərir). 1.eş: eşilməyi, açılmağı göstərir. (# aş. əş qoşluğu, qoşalığı, daşlaşmağı çoxalmağı göstərir)
- sütlü aş. sütlac.
- un aşı: buğra. buqrağanı.

aşaq 1. astın > astin_fars. astar. astağ. alt. az. kəm. aşağı. alçaq. dəğərsiz. bayağı. damən_fars. taman. (< təmən. təbən). dib. asra_ka. alt. ətək. - aşağ kişi. - aşağ atmaq: aşağıya atmaq: yabana atmaq. etibar edməmək. - aşaq almaq: düşürmək. yıxmaq. 2. açaq. malat.
- aşağ el:çüçə adamı. sokaq takımı. əvam.
- aşağı fırlanmaq: yuvarlanmaq.- qablama qazan tınğır mınğır, yuvarlandı, aşağı gurladı.
- üzü aşağı: üzü quyi. üzü toprağa.
- yuxarı aşağı: ötə bəri.
- aşağı yuxarı: təqribən.
- yuxarıdan aşağı: başdan ayağa.

aşaqı 1. bayağı. bayağ. adi. - bayağı bir yemək yapmışdı. - bayağı kişidir. 2. haşarı. alçaq. əsgik. yaramaz.
- baş aşağı: təpə üsti. göt baş.
- aşağı düşmək: düşürmək. saldırmaq. endirmək. səqt etmək.
- aşağı endirmək: sarqıtmaq. salqıtmaq.- kovanı quyuya sarqıt.
- aşağıya enilmək: sarqımaq. salqımaq.- çatıdan (səqifdən) dörd qəndil sarqırdi.

aşaqılamaq aşağılamaq. alçalmaq. dəğərsizləşmək. bayağılamaq. - qəzetə gündən günə aşaıılır.

aşaqılıq bayağılıq. bayağlıq. aşağlıq. adilik. - bayağlığı gendən bəllidir.

aşaqlamış qırğın. ılıq. qırılmış. alçalmış. itiliyi keçmiş. tənəzzül edmiş. - qırğın su: çox isdi olmayan. ılığ.

aşaqlıq bayağılıq. alçaqlıq.- bu kişinin bayağılığı ilk sözündən bəlliydi.

aşam (< aşırmaq. aşamaq). 1. aşrım. aşlıq. içməli yeməli. 2. aşıran. içən. yiyən. 3. cəzb işi. 4. çözbək. sınır. çək. hədd.

aşan aşma. təcavüz edən. - başdan aşma işlər.

aşar açar. amil.

aşarmaq aşılamaq. qatmaq. aşırmaq. qarışdırmaq. - bunuda ona aşır, aşar.

aşbar ( r <> z ) aşpaz.

aşçı aşpaz. - aşçı yeməyi: aşpaz pişirən yemək. usta yeməyi. - aşçıbaşı: aşpazbaşı. - aşçı tükanı: yeməkxana.

aşçılıq 1. aşev. aşöy. aşlaq. aşlıq. aşpazxana. mibbağ. mətbəx. 2. aşpazlıq.

aşdırmaq 1. açdırmq. eşdirmək. qazdırmaq. 2. qaçdırmaq. qoşdurmaq. tələstirmək.

aşev aşöy. aşlaq. aşçılıq. aşlıq. aşpazxana. mibbağ. mətbəx.

aşgar olmaq bəllirmək. bəlirmək. zahir olmaq. - çox keçmədən bəlirdi. - bəlirin gizli sirləri.

aşgar açıq. günəş kimi. bu iş çox açıqdır: günəş kimidir.

aşgara açıq. saxlamsızın. gizlimsizin. ələni.

aşı 1. tərbiyə. - aşılı: tərbiyəli. 2. yetək. peyvənd. 3. qoşma. peyvənd. 4. rəviş. usul. qayda.
- aşı boyası: aşı daşı: duvarı boyamaqda, işlənən qırmızı, sarı topraq.

aşıq 1. eşq. səvük. sevik. sevgili. məhbub. yaşıq. ışıq. sevinc. əziz. 2. əşik. eşik. qapı önünə, həştisinə, söykələrinə dayanmış ağac, daş basamağı, səggisi. 3. nərsənin üzərinə qalxıb çıxmış. 4. quyuq. kifir. kəsif. qatıl. qalın. bıkıt. pıkıt. 5. məftun. alıq. yanıq. uruq. vuruq. vurqun. vurulmuş. düçar. girifdar. - o ikisi uruq urluqdular: aşiq mə'şuqdurlar.
- aşıq edmək: təlirtmək. dəlilətmək. çıldırtmaq. vurqunlatmaq.
- aşiq olmaq.: vurqunlanmaq. təlirmək. dəlilmək. çıldırmaq. urulmaq. vurulmaq.- qıza urulmaq.
- mən sənə yanıq, sən mənə yanıq.
- həp bir qoyun aşığıyız: hamımız birik.
- aşığı bək oturmaq: aşığıcüt oturmaq: işləri ras gəlmək.
- aşıq atmaq: aşıq oynamaq. - aşıq gəmiyinin dörd üzdən biri: bəğ.

aşıqan aşqan. aşnaq. aşna. aşina. 1. bildik. bilinən. mə'ruf. məarifəli. 2. > aşyan_fars. aşılanmış yer. yerləşmiş yer. otraq. qalaq. yuva.

aşiqanə yanıkır. - aşiqanə davranış: yanıkır davranış.

aşiqlik yarlıq.

aşıqlıq quyuqluq. quyuluq. kifirlik. kəsafət. qatılıq. qalınlıq. bıkıtlıq. pıkıtlıq. pıxtılıq.

aşıqmaq acıqmaq. tələsmək.

aşıqtırmaq acıqtırmaq. tələstirmək.

aşıl > acil. məzə. (xırım xırda qarışıq quru yemiş). tənəqqülat.

aşıla > ( ş <> k ) akıla. cüzam. akıla, qora. xurə. yenir kəsəli.

aşılamaq

aşılamaq 1. yetəkləmək. aşlatmaq. peyvənd vurmaq. 2. yedirmək. yetirmək. 3. aşarmaq. qatmaq. 4. aşlamaq. əşləmək. qoşlamaq.

aşılama (suyu soğutmaq) bəcəri. bəsri. bəsəri. becərilmiş. barvarı. pərvəri. yeni aşılanmış. - bağdaki aşılamaları sulamalıyıq.

aşılanmaq yoluğmaq. sirayət edmək.

aşılaram öyrədərəm.

aşılı 1. güclənmiş. bərkimiş. 2. tez. təlsik. əcələ ilə.

aşina aşna. aşnaq. aşqan. aşıqan. bildik. bilinən. mə'ruf. məarifəli.

aşınaq aşna. aşınqan. (< aşılanmış: bəllənmiş). bildik. tanıdıq.

aşındırmaq qazımaq. qaşımaq. qıraşmaq. qıraşlamaq. oymaq. oğmaq. qıcıtmaq. sürtmək. yeditmək. apartmaq. həzf edmək.
- birinin qapusun aşındırmaq: çox gedib gəlmək.

aşınqan aşna. aşna. (< aşılanmış: bəllənmiş). bildik. tanıdıq.

aşınma aşınmış. yalaq. yalama. köhnə. yetik. - yalaq mal.

aşınmaq eşinmək. 1. qazınmaq. silinmək. 2. tanışmaq. tanquşmaq. aşnalanmaq. aşnalıq əldə edmək. 3. yenmək. yeyinmək. oyulmaq.- ip quyunun biləzik daşın yenmiş.

aşınmış aşınma. yalaq. yalama. köhnə. yetik. - yalaq mal.

aşırıcı qırıq. ipi qırıq. tolandırıcı. dolandırıcı. aldatıb soyğunçuluq edən. namussuz. şərəfsiz. - çoxları dolandırıcıya yem (mal) olur.

aşırı aşuri. 1. ötə. mavəra. - dəniz mavərasi yer: dəniz aşırı. dəniz ötəsi. 2. atlayı. atlaya atlaya olan. - gün aşırı: bir gün olub, bir gün olmayıb. - bir aşırı: bir hən bir yox. - ev aşırı: bir ev hən, bir ev yox. aralı. 3. ötəli. fasiləli. - gün aşırı gəlib görərdi məni. 4. iğfal. yozu. - aşırı işlər: yozan işlər. 5. qıyaq. bətər. fövqüladə. mubaliğəli. - qıyaq gözəl. qıyaq zəngin. - qıyaq bağadur. - gün aşırı: iki gündə bir.

aşırılmaq aşırmaq. keçirmək. 2. çalınmaq. oğurlanmaq. 3. atlanmaq. savulmaq. 4. sürgün olmaq. təbid olmaq. dəf olmaq.

aşırmaq 1. aparmaq. götürmək. qoparmaq. çalmaq. çapmaq. 2. aşırılmaq. keçirmək. 3. atıqlatmaq. savmaq. keçirmək. - bu ağır bəla atıqladıq.
- aşırıb məğbun edmək: tolandırmaq. dolandırmaq. aldatıb soymaq.- çoxları dolandırmağla keçinir. - ondan on tümən dolandırmış.

aşırmaq 1. utmaq. köçürmək. hirslə yemək.- bir bulut pilovu köçürdü. 2. aşarmaq. qarışdırmaq. - bunuda ona aşır, aşar.

aşırma aşırtma. 1. aşırtmaq. keçirtmə. 2. yəhər bağı, bəndi. qulan. 3. çalınmış. oğurluq. məsruq. 4. nərsənin üstündən keçən. - aşırtma, aşırma yəmşək.

aşırtma aşırma. 1. aşırtmaq. keçirtmə. 2. yəhər bağı, bəndi. qulan. 3. çalınmış. oğurluq. məsruq. 4. nərsənin üstündən keçən. - aşırtma yəmşək.

aşıru əsrü_cığa. asru_cığa. artıq.

aşıt barış.

aşıtlamaq barışdırmaq.

aşıtmaq aşlamaq. büküb tikmək. barışmaq.

aşqal ( l <> r ) aşqar. 1. açqal. açıq. yırıq. bəlli. 2. axsal. axıltı. axal. kovşal. bekara. zibil.

aşqala ( l <> r ) aşqara. açqala. açıqına. yırqın. yırtığına. bəllək.

aşqan aşıqan. aşnaq. aşna. aşina. bildik. bilinən. mə'ruf. məarifəli.

aşqar 1. ( r <> l ) aşqal. açqal. açıq. yırıq. bəlli. 2. həşəri. yaramaz. rkhat durmaz.

aşqar aşkar. bəlinğ. açıq.

aşqara ( r <> l ) aşqala. açqala. açıqına. yırqın. yırtığına. bəllək.

aşqın 1. geçgin. mütəcaviz. artıq. - altmışdan aşqın. 2. çəkin, həddin aşmış. - aşqın daşqın. 3. uşqun. keçi qulağı. 4. çabuq, iti yeriş. yüyrək. yorğa. 5. əşgin (sağ əl ayağını, sol əl ayağını qoşa qaldırıb, yügrərək gedən at, dəvə) - əşgini açıq at. 1. taşqın. daşqın. coşmış. quruşan. xiruşan. qızqın.

aşlaq aşlıq. aşev. aşöy. aşçılıq. aşpazxana. mibbağ. mətbəx.

aşlamaq aşılamaq. əşləmək. qoşlamaq.

aşlaşmaq açlaşmq. eşləşmək. qazılıb çuxurlaşmaq.

aşlatmaq 1. yetəkləmək. aşılamaq. peyvənd vurmaq. 2. yedirmək. yetirmək.

aşlıq 1. azıq ambarı. 2. aşlaq. aşev. aşöy. aşçılıq. aşpazxana. mibbağ. mətbəx. 3. aşrım. aşam (< aşırmaq. aşamaq). içməli yeməli. 4. zəxirə. 5. hibubat.
- aşlıq ( hibubat) olçüsü: dağar. bu ölçü "batmana" tay yer bə yer dəğişir.
- aşlığın (hibubatın) iç dərisi, qabığı: qabcaq.

aşlıqçı aş, yemək iləi ilə uğraşan.

aşma 1. aşan. təcavüz edənə. - başdan aşma işlər. 2. ötələmə. atlama. təcavüz. 3. coşma. qumluqdan şığıran qaynaq. çeşmə.

aşmaq 1. açmaq. iqdam edmək. əməl edmək. 2. açmaq. əşmək. eşmək. qazmaq. 3. eşmək. gəzmək. sürmək. 4. çoğalmaq. artırılmaq. üstələmək. keçmək.
- bir yerdən aşmaq, keçmək: tolaşılmaq. dolaşılmaq.- bu gədik dolaşılıncan, o şəhər görüşər.

aşna (< aşılanmış: bəllənmiş). aşınaq. aşınqan. bildik. tanıdıq. aşina. aşnaq. aşınaq. aşqan. aşıqan. bildik. bilinən. mə'ruf. məarifəli. - iş bilir: kar aşna.

aşnaq aşqan. aşıqan. aşna. aşina. bildik. bilinən. mə'ruf. məarifəli.

aşnalanmaq aşınmaq. tanışmaq. tanquşmaq. aşnalıq əldə edmək.

aşnalıq - aşnalıq əldə edmək: aşınmaq. tanışmaq. tanquşmaq. aşnalanmaq.

aşnuq aşqun. aşun. aşub. qarqaşalıq.

aşöy (aş + ev )aşev. aşçılıq. aşlaq. aşlıq. aşpazxana. mibbağ. mətbəx.

aşpaz ( z <> r ) aşpar. aşçı. - aşçı yeməyi: aşpaz pişirən yemək. usta yeməyi.

aşpazxana aşlaq. aşlıq. aşçılıq. aşev. aşöy. küyqan. qarav. qərəv. mibbağ. mətbəx. - aşpazxana yağlığı, dəsmalı: tikə parça: paçavra.

aşpazlıq aşçılıq.

aşrım aşam (< aşırmaq. aşamaq). aşlıq. içməli yeməli

aşub (< aşınmış: çəkin, həddin keçmiş). aşqun. qarqaşalıq. bulğaq. bəlva. qovğa.

aşubtələb alayan. bulayan. qatan.

aşuq yaşuq. mətin. ağır.

aşuqlıq yaşquluq. yışıqlıq. tulqalı. tulqa qeyimi.

aşuri aşırı. ötə. mavəra. - dəniz mavərasi yer: dəniz aşırı. dəniz ötəsi.

aşyan_fars < aşıqan. aşılanmış yer. yerləşmiş yer. otraq. qalaq. yuva.

at ad. heysiyyət. e'tibar.
- arpalığı silinən at: çox yaşlı at.
- verilən atın dişinə (dişinin arpalığına) baxmazlar.
- at takımı.
- külə çalar at donu: durna qırı.
- at daşqası: talıqa. dalıqa.
- at tükünün rəngi: ton.- bu atın donu gözəl. - torı don: açıq don.
- hələ məmə əmən day, at yavrusu: qulun. dayça.
- üç yaşına dək at yavrusuna verilən ad: tay. day.
- su enmək: atın dirnağına kəsəl keçmək.
- qara at: yağız.
- azıq atları tutmaq üçün, gəm ilə birlikdə vurulan, dodaqları uclarını sıxan dəmir: qanğtarma. qantarma.
- çoxun atlarda olan sərpmə qan çibanı: qurdaşan. qurd eşən.
- atın başına vurulan süslər, püsgülləri sulları: oyan.
- atın sağrına salınan şiltə: artala. ardala.
- damızlığı qırılmış, atılmış at: asqır. ayqır. atqır.
- at zirehi: yancıq. çuqal. bəkitvan.
- özəlliklə uzun tüklü at geyimi: güstüvan. yapıncaq. coşun.
- uzun tüklü kiçik at:: qıl baraq.
- soluğan at: hingə vuran at. nəfəs darılığı olan at.
- at gəmini çeynəmək: gəmrənmək. - bu at gərənir.
- atın boğazına vurulan gülpəsər: bilan. belən. bilən.
- atların öksürəki: saqağı.
- dəvə, at kimi heyvanların dərisinin üstündə olan qıssa, incə örrtüyünə "tük" deyərlər.
- savaşda yaralı, xəsdə atın bacağ sınırlarını kəsib qırmaq: sınırlamaq. sınğırlamaq.
- taxma ad: yapış. ləqəb.
- yerirkən başın sallayan at: sallabaş.
- yorqa yürüyüştən başqa yürüyüş bilməyən at: munduz yorqa at_ka.
- at quyruğu altından keçirilən, yəhərə bağlı qayış: qusqun. quşqun.
- qulaqları dik at: qamış qulaq.
- yaşlı atın sağırında tükü tökülüb açılan yeri: quş.
- taxma ad: yapış. ləqəb.

atabay bax > atabəy. böyük varlı kişi.

atabəy 1. əmir. ulqan, uca ustad. 2. atanın yerinə özəl ustad. 3. atalıq. böyüklərin uşaqların becərib bəsləməkdə işə tutulan içəri ustad. 4. əxlaq öğrətici. - sən mənə atabəylik eləmə. 5. (< ata + bərk: bərk ata). bərk atmaq üçün yaya keçirlən ağac. 7. böyükdədə. - buda bizim atabəyimizdi.

ata ada. adaq. (< adamaq. ayamaq: ayırmaq). 1. bir ada, bir bəlli nərsiyə özətilmiş, ayrılmış nərsə. cayzə. 2. bir yerdə, bir koşulda ayırılmış nərsə. su içində adanmış. ayanmış, ayrılmış bölüyə "ada. adaq" deyilir. 3. edu. edqu. eyku. ehsan. 4. (< edmək). əməl. iş. 5. (< edmək). bacarıq. bilgi. 6. sənət. sən'ət. hirfə. 1. ataq. quşların qonması üçün qoyulan dal. 1. atqa. böyük. yaşlı. - birbirinə yaxın olan adalar. 2. atAnAQ₈. xaç. çalaq. çaqla. çaqal. çarpıq olan. çapraz (cəzirələr) varlığı, heyəti, yığnağı: aral. arşipel. - atadan oğula: oğuldan oğula. bətnən bə'di bətnən.
- ata topraq: kökən topraq.
- ada tavşanı: evcil dovşan çeşiti.
- qoz adası: ağ dənizdə qoşut adası.
- ada tavşanı: soqur_ka. kələrə bənzər bir çeşit ada tavşanı. suqur. - soqurluq: tavşanı çoq, bol olan.

ataqə atakə. qaim məqamı.

ataqəlik atakəlik. qaim məqamlıq.

ataq {adaq. ada. adaq. adax.} (< adamaq. ayamaq: ayırmaq). 1. bir ada, bir bəlli nərsiyə özətilmiş, ayrılmış nərsə. cayzə. 2. bir yerdə, bir koşulda ayırılmış nərsə. su içində adanmış. ayanmış, ayrılmış bölüyə "ada. adaq" deyilir. 3. edu. edqu. eyku. ehsan. 4. (< edmək). əməl. iş. 5. (< edmək). bacarıq. bilgi. 6. sənət. sən'ət. hirfə. 7. adaq. adlı. iyi. yaxcı. dək. 2. uca. ula. hündür. 8. mubarək. meymun. məsud. 9. nəzr o niyaz. 10. peyman əhd. 11. ata. quşların qonması üçün qoyulan dal. 12. ağta. ağıt. uca. yüksək. 13. qorxmaz. 14. cürət. 15. fizul. imalə. savruq. 16 cəri. yırtıq. 17. mülahizəsiz. 18. adaq. nəzir. 19. fizul. imalə. savruq.

ataqlamaq adaqlamaq. yavuqlamaq. yağuqlamaq (< yaq). nişanlamaq. namzədləmək. - onun yavuğladıq.

ataqlanmaq adaqlanmaq. yavuqlanmaq. yağuqlanmaq (< yaq). nişanlanmaq. namzədlənmək:.- onun yavuğladıq.

ataqlı adaqlı. 1. yaxımlı. bəlgili. mə'ruf. 2. yavuqlı. yağuqlı (< yaq). nişanlı. namzəd. - o qızın yavuqlısı var.

ataqlıq adaqlık. 1. yavuq. yağuq (< yaq). nişanlık. namzədlik. - onun yavuğu varmı. 1. qorxmazlıq. 2. cürətli. 3. fizulluq. savurluq. 4. cərilik. yırtcaq. 5. mülahizəsizlik.