dözümlülük, minimum enerji almaq şəraitində yaşamaq qabiliyyəti. H.
alp və qütb bitkiləri, ayı, qütb tülküsü və s. üçün səciyyəvidir.H. termi-
191
(məs. alp bitkisi).
HELİOBİOLOGİYA (yun. helios - Günəş) – Biologiyanın günəş
aktivliyinin Yer biosferində müxtəlif hadisələrlə əlaqəsini öyrənən
bölməsi.
HELİOBİONTLAR – parlaq günəş işığı olan bitmə şəraitini üstün
tutan orqanizmlər.
HELİOFİLLİK – Orqanizmin işığa münasibəti. Bitkiləri bu
baxımdan ayırırlar: işıqsevənlər (heliofitlər), kölgəyədavamlılar
(umbropatiyentlər), kölgəsevənlər (ssiofitlər), işığa ehtiyacı olmayanlar,
məs. göbələk və bakteriyalar (aqeliofitlər).
Heyvanlar da bu və ya digər dərəcədə heliofilliyə malikdir. Onların
əksəriyyəti heliofillərə mənsubdur. Lakin ssiofillərə və işıqsız
mağaralarda yaşayanlara-aqeliofillər (məs. mağara əməndəri və okeanın
işıqsız zonasında yaşayanlara (afiotik) – məs. sifonofora.
Dostları ilə paylaş: 
