Mildred:
— Mildred:
— Neden?, diye sordu.
Montag, çünkü korkuyorum, diye düşündü.
Korkuyordu çünkü, sonunun ne olacağını biliyordu. «Evet,
yüzbaşı, kendimi daha iyi hissediyorum. Saat onda görevimin başında olacağım.»
Mildred;
— Hasta değilsin, dedi.
Montag, sırt üstü yatağa serildi. Elini yastığının altına soktu. Kitap hâlâ koyduğu yerde duruyordu.
— Acaba işimden bir süre vazgeçsem nasıl olur, Mildred?
— Her şeyden vaz mı geçeceksin? Bunca yıldan sonra kitaplar yandı diye, bir kadın yandı diye,..
— Kadını görmeliydin Millie! ,
— Bana
bir şey ifade etmez, kitap edinmemeliydi. Bütün sorumluluk kendisinin, bunu düşünmeliydi.
Ondan nefret ediyorum. Seni etkisi altına almış ve
bizi işsiz, evsiz, hiç bir şeysiz bırakacak.
Montag*.
— Sen orada değildin, görmedin dedi. Kitaplarda bir §eyler olmalı, bizim
tahayyül edemeyeceğimiz bir
şeyler olmalı ki kr,d:n da kitaplarıyla beraber yanmaya razı oldu. Sebepsiz yere neden kendisini yakmış
olsun!
—BâSit düşünceli bir kadmmış.
— Belki senden ve benden daha bilgili bir kadındı ve biz onu yaktık.
— 50 —
— Köprünün altından da su akıyor.
— Hayır, su değil yangın. Yanan ev gördün mü hiç? Eirkaç gün süresince dumanı tüter. Bu yangm bütün
hayatım boyunca sürecek. Bütün* gece unutmaya çalıştım. Aklımı oynatacak duruma geldim.
— İtfaiyeci olmadan önce bunu düşünmeliydin. Montag:
— Düşünmek mü, dedi. Seçmek fırsatı bende mi? Büyükbabam ve babam da itfaiyeciydi.
Uykumda hep
onları kovaladım .
Büyük salonda dans müziği çalıyordu.
Mildred:
— Bugün vardiyeye erken gideceksin, dedi. İki saat önce gitmen gerekirdi. Şimdi aklıma, geldi.
Dostları ilə paylaş: 
