O‘zbek xalqi o‘zining ko‘p asrlik tarixiy taraqqiyoti davomida bir qancha
yozuvlardan foydalanib keldi.
Miloddan oldingi asrlardanoq ajdodlarimiz o‘z
tarixini, badiiy va ilmiy ijodini tarixiy sharoitdan kelib chiqqan holda turli
yozuvlarda bitib qoldirganlar.
Markaziy Osiyo eng qadimgi madaniyat va ma’rifat o‘choqlaridan biridir. Bu
hududda yashagan xalqlar juda qadimdan yozuv madaniyatiga ega bo‘lganlar.
Arxeologik tekshirishlar Xorazmda yashagan
xalqlar eramizning boshlaridayoq (III asr) ancha
rivojlangan yozuv sistemasiga ega ekanliklarini
isbotlab berdi. Tojikiston territoriyasidagi Mug‘
tog‘ida (Zarafshon daryosining chap qirg‘og‘ida)
qazish ishlari (1933-yil) VIII asrda so`g`d yozuvida
bitilgan qimmatli hujjatlarni qo‘lga kiritdi.
Bundan tashqari, Sibirda, Mo‘g‘ulistonda,
Qozog‘iston va Markaziy Osiyoning turli joylarida
ikki xil turk yozuvi yodgorliklari topildi.
Bu yozuv yodgorliklari, keyin aniqlanishicha,
qadimgi turk va qadimgi uyg‘ur yozuv yodgorliklari
bo‘lib chiqdi.
Bu yozuvlarning ahamiyati juda kattadir. Turk
xalqlarining tarixi uchun ham, turk tillari tarixi
uchun ham bu yodgorliklar g‘oyat qimmatlidir.
Shu bilan birga bu yozuvlarning etnografik
ahamiyati ham bor. Qadim zamonlarda turk
xoqonlarining qabriga o‘lgan kishining tarjimai holi,
qilgan ishlari, olib borgan urushlarini aks ettiruvchi
bitik toshlar qo‘yar ekanlar. Shuningdek, bu
yozuvlar qadimgi turk davlatining qurilishi, ijtimoiy
tuzumi haqida ham ancha yaxshi tasavvur beradi.
Faqat muayyan bir
hududga xos ayrim
belgilarni o‘zida
namoyon qilgan til
shakli mahalliy
shevalar hisoblanadi.
Tovushlar vositasida
yozma ravishda bayon
qilinuvchi adabiy til
Dostları ilə paylaş: