Ma’lum tarixiy sabablarga ko‘ra, arab alifbosi
Markaziy Osiyo xalqlarining yozuvlarini asta-sekin
siqib chiqardi. Lekin bir qancha asrlar davomida
arab yozuvi bilan birga Markaziy Osiyo xalqlarining
(turk xalqlari va tojiklarning) yozuvlari ham
ishlatilganligi ma’lum.
Bizning davrimizgacha yetib kelgan “Qutadg‘u
bilik” (XI asr), “Hibbatul-haqoyiq” (XII asr) asarlarigina emas, balki XIV-XV
asrlarda yaratilgan ayrim yodgorliklarning ham uyg‘ur yozuvida bitilganligi, hatto
“Oltun yorug‘” yodgorligining XVII asr oxirlarida yozilganligi uyg‘ur alifbosining
juda uzoq davrlargacha saqlanib kelganidan darak beradi.
Qanday bo‘lmasin, arab yozuvi mahalliy xalqlarning tiliga mos kelish
kelmasligidan qat’i nazar, islom dini kirgan joylarda keng tarqalgan.
Arab yozuvida bitilgan eng qadimgi turk tillari yodgorligi (“Qutadg‘u
bilik”ning uch nusxasidan ikkitasi, Mahmud Qoshg‘ariyning “Devonu lug‘otit
turk” asari) XI asrga taalluqlidir.
O‘zbek xalqi bunyodga kelgandan beri
yaratilgan yodgorliklarning deyarli hammasi mana
shu arab alifbosidadir.
O‘zbek xalqi tarixida yaratilgan juda ko‘p
yodgorliklarni har tomonlama o‘rganish, umuman,
xalqimiz
madaniyatini,
adabiyotini,
tarixini
o‘rganish uchun arab yozuvini bilishimiz zarur
bo‘ladi.
O‘zR Oliy Majlisi 1995-yil
6-mayda “Lotin yozuviga
asoslangan o‘zbek
alifbosini joriy etish
to‘g‘risida”gi Qonunga
o‘zgartirishlar kiritish
haqida qaror qabul qildi.
Qarorga binoan, lotin
yozuviga asoslangan yangi
o‘zbek alifbosi 26 harf va 3
harflar birikmasidan iborat
etib belgilandi.
Dostları ilə paylaş: