TANOBCHILAR
Bo‘ldi taajjub qiziq hangomalar,
Arz etayin emdi yozib nomalar.
Adl qulog‘i-la eshit holimi,
Zulm qilur, baski, menga zolimi.
O‘n iki oyda keladur bir tanob,
O‘zgalara rohat-u menga azob.
Sulton Ali Xo‘ja, Hakimjon ikav,
Biri xotun, birisi bo‘ldi kuyav.
Ikkalasi bo‘ldi chunon ittifoq,
Go‘yo xayol aylaki, qilmay nifoq.
Osh yesalar o‘rtada sarson ilik,
Xo‘ja - chirog‘ yog‘i, Hakimjon - pilik.
Bir-birisiga solishurlar o‘run,
Erta-yu kech o‘pushub og‘iz-burun.
Sallalari boshlarida oq savat,
Ko‘rpacha tagda hamavaqt uch qavat.
Birlari mo‘ltoninamo, hiylagar,
Birlaridur kunda pix-u gavda xar.
Og‘izlari maqtanib o‘n besh qarish,
Mayda suxan, ezmachuruk, zanchalish.
|
Qaysiki qishloqqa tushar otidin,
Elni yig‘ib, voqif etar zotidin.
Derki: «Ko‘zunga hali kal jo‘jaman,
Maxdumi a’zamlik o‘zim xo‘jaman.
Bizga bobo hazrati Shohlig‘ mazor,
Muxlisimiz mardumi ahli diyor.
Ham yana Erhubbi bo‘lodur tag‘o,
Ammamizning erlaridur Nurato.
Bibi Ubayda bo‘ladur xolamiz,
Goh kelur erdi kichik bolamiz.
Xizr otamlarga birodar erur,
Chimlig‘ azizlar menga dodar erur.
Garchiki men olim-u shayxi zamon,
Qirqingiza emdi beray bir qozon.
Manki tanobingg‘a chiqibman kelib,
Xizmatimi yaxshi qilinglar bilib.
O‘t qo‘yubon kuyduradurg‘on o‘zim,
Hokiming-u o‘lduradurg‘on o‘zim.
|