Seçilmiş əsərləri
Yüklə 2,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
* * * Miss Merilin Conson liftlə 23-cü mərtəbədən düşərkən ağlamaqdan qızarmış gözlərini silə-silə fikirləşdi ki, bəlkə, doğrudan da, dəli olub və bəlkə, günorta o fleytaya bənzər musiqi alətinin pəncərənin qabağında dayanıb öz-özünə o anlaşılmaz melodiyanı çalması həqiqət yox, bir qarabasma imiş? Bəs o yanğı? o qüssə? o kədər?.. Gördüyünün müdhişliyindən, işdən çıxarılmasının ağrısından başqa, bir hiss də – az qala, heyvani bir qorxu hissi – miss Consonun içini deşib-dağıtmaqda idi: bu bədbəxt zənci qadın qorxurdu ki, o yanğı, o qüssə, kədər bundan sonra həmişəlik onunla bir yerdə olacaq. Və əlbəttə, mister və missis Blyumentalların ağlına gələ bilməzdi ki, miss Conson, həqiqətən, olan hadisəni danışır və bədbəxt miss Merilin Consonun da ağlına gələ bilməzdi ki, Azərbaycan adlı uzaq bir məmləkət var və o məmləkətdə fleytaya bənzər o musiqi alətinə «balaban» deyirlər və balabanın çaldığı o anlaşılmaz, yanıqlı havaya da həmin məmləkətdə «Sarı gəlin» deyirlər.
339
ARABA
olduqca... həddən artıq... uy-y-y... çox... çox...
çox uzaqlar idi, amma bu uzaqlıq coğrafi bir məsafə deyildi, illərin uzaqlığı idi, zırpı-zırpı dəqiqələrin, ondan da zırpı saatların, ondan da zırpı günlərin, sonra ayların, illərin dəhşətli, əlçatmaz, ünyetməz bir uzaqlığı idi və o uzaqlığı coğrafi mənada təkcə (bəlkə də) göydəki ulduzların uzaqlığı ilə müqayisə eləmək olardı və göydəki o ulduzlara getmək mümkün olmadığı kimi, xatirələrin, yaddaşın dibində olan o uzaqlığa da getmək (təzədən getmək) heç cürə mümkün deyildi və indi, elə bil ki, eşikdə şıdırğı bir yağış yağırdı (səssiz yağış) və o uzaqlıq da, bir üzündən (çöl tərəfdə) su süzülən pəncərə şüşəsindən o tərəfdə görünürdü... ... o su süzülən pəncərə şüşəsindən o tərəfdəki o uzaqlıqda günün qıpqırmızı batabat çağında, palçıq yolla cırıldaya-cırıldaya meşədən gələn bir eşşək arabası gedirdi və arabaya səliqə ilə odun yığılmışdı və o odunların da üstündə ayağı yalın, başı açıq, 6 – 7 yaşında bir oğlan uşağı oturmuşdu... ... arabanın təkəri hərdən palçıq çuxura düşürdü və o zaman arabanın qabağınca piyada gedən kişi – o uşağın atası eşşəyin ipini nə qədər dartsa da, eşşəyə nə qədər hədə-qorxu gəlsə də, qarğış yağdırsa da, heyvan o boyda yükü çəkib o çuxurdan çıxara bilmirdi və o uşaq da məcbur olurdu ki, təzə qırılmış, təzə doğranmış odun iyinin içindəki o gözəl aləmdən çıxıb, arabadan yerə ensin, sinəsini arabanın arxasına dirəyib, bir əli ilə, nazik belində durmayan, tez-tez sürüşüb düşən şalvarını yuxarı çəkə-çəkə, o biri ilə də özü özünə kömək eləyə-eləyə, hıqqana-hıqqana güc versin və axırı ki, eşşəklə bir yerdə o təkəri palçıq çuxurundan çıxarsınlar... ... sonra yenə arabadakı yükün başına dırmaşırdı və yenə o təzə odun iyinin içindəki o gözəl aləmə qayıdırdı və o aləmdə sonrakı o uzun-uzun illərin, o zırpı- zırpı zaman vahidlərinin heç izi-sorağı da yox idi...
Yüklə 2,94 Mb. Dostları ilə paylaş:
|