Şərq ruhunun Qərb həyatı

Mistiklərin nəğməsi
Biz sehrlərin dumanından qalxmışıq,

Sirlərin kainatından keçmişik,

Aşiqlərin məkanına girmişik.

O kəslər ki, cəhətləri dan ulduzu tək hilallanıb

O kəslər ki, bədənləri yeni ay tək incədir.

Sanki qab içində bədəndir,

Könül bu qabda

Bulağın aydın səsidir,

Dağların gül ətirli nəfəsidir.
Sənin üçün gəldik

Dənizdən bir qab halında;

Sənin üçün gəldik, alçalmıştək,

Ancaq rəhminlə dolmuşuq.

Sözün xətrinə rəqs edirik

Alovların üstündə, ülgücün tiyəsində

Düşüncəmiz ölüm deyil, bizim üçün

Dənizin köpüyünün işığıdır.
Biz həqiqətə, biz günəşə doğmayıq,

Bütün zənginliyin sonsuz mənbəyi,

Biz birik

Dünyanın tapmacaları və möcüzələrilə.

Ancaq nə dünyanın, nə günəşin nəfəsi var

Çox çəkmir Ölümlü məkanda

Bizim ayaqqabının tozu bizi aldadır, biz bilirik –

Biz uzaqlardan vəfamızı göstərməyə gəlmişik.

Ona, bizi Vəhdət bağçasının

Qapısında gözləyənə bizim doymaq üçün güclü istəyimizi

Biz Həqiqəti çatdıracağıq

Biz sirrin pərdəsini açacağıq;

Soyunmaq üçün gəlmişik, şeh kimi

Meh kimi, tufan kimi biz gəldik,

Soyunduq, tikanlıqdan, çəmənlikdən keçdik

Biz danışdıq, biz yazdıq.

Bizim paltarlar Ağlın odunda yandı,

Karla korun mübahisə etdiyi dünyada.

Biz – Həqiqətik.

Səmalardayıq,

Sirlər kainatından göndərilmişik.

Biz – Həqiqətik.

Səmalardayıq,

Biz sehrlərin dumanından qalxmışıq.
II
Gündüzün işığında, gecənin uzduzlarında biz

görürük,

Rəbbimizin üzünü, qoca səyyahın ayaqlarını;

Küləyin nəfəsini, şimşəyin səsini

eşidirik,

Xanəndənin naləsini, peyğəmbərin lirik

tərənnümünü

Onlarsız, biz heyf ki, lalıq.

Neyi, dəfi eşitsək də.

Ancaq görüntü həqiqətdir,

Allah, Allah!

Onlar maviyə bürünüb,

Allah, Allah!

Şehdə-şəbnəmdə islanıb,

Allah, Allah!
Sənaiyə salam olsun, könüllərin mehtabı,

Məqsədə aparan bələdçi, yol.

Əttara salam olsun, müşk ətirli sözlərilə

Nəğmə deyən quşların vəziri.

Ərəbiyə salam olsun, Həqiqətin dilinə,

Peyğəmbərin həqiqətdə gözünə.

Rabiəyə salam olsun, Kainatın könlünə,

Nəğməkarların, peyğəmbərlərin sevgilisinə;

Allahın ayaqları altındakı parıltını

Qarşılamaq üçün qalxan gül qönçəsinə.

Qəzaliyə salam olsun, nur toxucusuna

Nur üçün qanad düzəldənə.

Həllaca salam olsun, ilahi dalğıca,

Onun inciləri hər balıqqulağını bəzəyir,

Onun qanı «Ənə‘l-Həqq» sözlərinin

Daim parlaması üçün bir güvəndir.

Bütün salamlar Cəlaləddin Rumiyə olsun.

Hər pərdəni cırıb atan Mevlana,

Onu küləyə verən, heç vaxt ayıq olmayan,

Heç vaxt meyxanədə olmasa da;

Daim – tez-tez – yalqız qalıb –

Allahın taxtı önündə rəqs edən.

Təbriziyə salam olsun, Nəğməkara

Yasəmənlə, süsənlə, qaymaqçiçəyi ilə qida verən

Onunla vaxt keçirən, könlünü dəvət eyləyən

Öz Dəftərinə bir kəlmə də yazmayan.

Fəridə salam olsun, yaralı aşiq,

Romantik Günəşin qəlbi,

Üzümlüyün könülü – sıxmaqdır,

Bunu hər diqqətli üzümçü bilir.

İlahi meyxanənin sakinləri

Saqi, badə və şərabdır.
Ancaq görüntü həqiqətdir,

Allah, Allah!

Onlar maviyə bürünüb,

Allah, Allah!

Şehdə-şəbnəmdə islanıb,

Allah, Allah!
III

…

Nə aypara, nə də xaçdı səcdəgahımız,

Nə Budda, nə Xristədir dualarımız,

Nə İslama, nə Yəhudiyə yox inkarımız,

Biz azadıq.
Nə İran, nə Hinddənik,

Nə ərəb, nə sinddənik,

Biz azadıq.
Nə şərqli, nə qərbli,

Sərhəd tanımayan sinəli,

Biz azadıq.
Biz tozdan, şehdən yaranmamışıq,

Biz yerdən, göydən olmamışıq,

Biz azadıq.
Biz odla, köpüklə yoğrulmamışıq,

Nə günəşi, nə dəryanı ev sanmamışıq,

Nə mələklə, nə cırtdanla doğmalaşmamışıq,

Biz azadıq.

“Reyhaniyyat”

kitabından