Susma, ürək…
105
OLA-OLMAYA
Hər keçən gününü xoş keçir, könül,
Ya qismət, həmişə ola-olmaya!
Dosta bel bağlama, əcəl çatanda,
Bir anlıq gözləri dola-dolmaya.
Dünyanın şöhrəti nəyinə gərək,
Bir gün dayanacaq döyünən ürək.
İllərlə oduna yandığın mələk,
Əl atıb saçını yola-yolmaya!
Güvənmə dövlətə, güvənmə vara,
Ömür tükənəndə gəlməyir kara.
Çox da bel bağlama nazlı nigara,
Bir dəfə qadanı ala-almaya.
Gül-çiçək bəsləmə hicran bağında,
Qüssə görünməsin al yanağında.
Yüz dəfə “can” deyən yar dodağında,
Bir zavallı adın qala-qalmaya.
Şiruyə, gərdişdən çox gileylənmə,
Yaranmış belədir, hədyan söyləmə.
Hər fərsiz övlada ümid eyləmə,
Üstündə nişana sala-salmaya.
|
