Sərraf şİruyə

             
                           
                          Susma, ürək…
 
 
247 
Kimsəyə can deyib, çor eşitmişəm, 
Çoxuna xan deyib, zor eşitmişəm. 
Gözlü bildiyimi kor eşitmişəm, 
Alçaldıb bu eylik, bu xətir məni. 
 
Soruşan yox, ay Şiruyə, nə yükdü? 
Çəkdiyin yük, bu dünyadan böyükdü. 
Vallah taleyimin üzü dönükdü, 
Ömür hədələyir vurhəşir məni. 
 
 
 
DÜYÜNƏ DÜŞÜR 
  
Bəxtim elə yatıb ki, 
Qollarımı çatıb ki, 
Qəmi-qəmə qatıb ki, 
İlməm düyünə düşür. 
 
Ürəyimdə buz donur, 
Sönür alov, köz donur. 
Dodağımda söz donur, 
Kəlməm düyünə düşür. 
 
Dərddən tutdum şələni, 
Keçəmmirəm bələni. 
Kim qurub bu tələni, 
Bilməm, düyünə düşür. 

---

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
248 
 
QAYTAR, İLLƏR, MƏNİ GERİYƏ QAYTAR 
 
Bilirəm, mümkünsüz bir arzudu bu: 
Qaytar, illər, məni geriyə qaytar. 
Heç nəyə yetişməz təsəllidi bu, 
Qaytar, illər, məni geriyə qaytar. 
 
Nənəm təzdən büksün bələyə məni, 
Tutsun hər arzuya, diləyə məni, 
Tapşırsın yer-göyə, fələyə məni, 
Qaytar, illər, məni geriyə qaytar. 
 
Qaytar uşaq olum, dil açım, dinim, 
Yüyürüb yıxılım, qalxıb sevinim. 
O qarğı atıma təzədən minim, 
Qaytar, illər, məni geriyə qaytar. 
 
Məni şagird eylə, tələbə eylə, 
Mənə tarix danış, fəlsəfə söylə. 
Qocalıq köçünü, sən Allah əylə, 
Qaytar, illər, məni geriyə qaytar. 
 
Yadıma düşdükcə ürəyim sızlar, 
Arxamca su səpib, can deyən qızlar. 
Şiruyəyəm, qoyma ötə o nazlar, 
Qaytar, illər, məni geriyə qaytar. 
  
 

---