Susma, ürək…
5
Başqa bir şeirində:
Dünya oyuncaqdı naşı gözündə,
Olur ağılsızın başı gözündə,
Şahların quruyub yaşı gözündə,
Gözlərində yaş apara bilməyib.
Mənə Sərraf Şiruyənin iki kitabına ön
söz yazmaq şərəfi
qismət olub və hiss edirəm ki, hər iki siftəlikdə də onun tu-
fanlı təbinə, çağlar ilhamına layiq söz deyə bilməmişəm
(neyləyim ki, olanım budur?), sözümü deməyə də bilmirəm.
Çünki, onun sehirli yaradıcılığı məni elə cazibəyə salıb ki,
bu qüvvənin çevrəsində cizginməkdən başqa əlacım qalmır
və
düzünü deyim ki, bu “əlacsızlıq” mənə ləzzət verir.
Bu dəfə basmaqəlib söz tapdağından uzaqlaşıb, fikrimə
nə gəlirsə, onu yazmaq istəyirəm və məncə bu, günah sayıl-
maz.
Şiruyəni tanımamışdan onun sözlərini, nəğmələrini ta-
nımışdım.
Bir dəfə el şairi Alqayıtla bizə gəldilər. Süfrədən sonra
“Şeir deyişməsi” başlandı, nə başlandı... Onlar da şeir oxu-
dular, mən də. Ev şeir qasırğasına düşmüşdü. Onda lap ya-
xından tanıdım ki, Şiruyənin özü də şeirləri qədər çılğın və
istidir, səmimi və mehribandır, həm də qəzəbi vulkan kimi
yığıb ürəyinə. Vay o günə ki, dediyin haqsız sözün üstündə
israrlanasan, təkid edib, səhvini başa düşməyəsən! Onda
döz də şeirin hiddət gürşadına! Bir dəfə belə bir iş Tərtər
rayonunun Qaradağlı kəndinin mədəniyyət evində Şiruyə
ilə birlikdə hansı tədbirdəsə iştirak edəndə başıma gəlib. O
vaxtdan tövbəliyəm. Nə isə... Əvvəl demişəm, indi də deyi-
