Sərraf Şiruyə
246
GƏRƏK
Dərdim cavan, ömrüm qoca,
Halıma ağlayan gərək.
Yağılar qan əkən torpaq,
Yaramdı, – bağlayan gərək.
Həmdəm ola ünüm ilə,
Ötən ömrüm, günüm ilə,
Göyçə deyin mənim ilə,
Dəmadəm çağlayan gərək.
Şiruyə el bağçasıdı,
Şiruyə ləl bağçasıdı,
Şiruyə gül bağçasıdı,
Dərib, qoxulayan gərək.
MƏNİ
Mən elə əzəldən kor taleliyəm,
Gah sitəm döyübdü, gah təhqir məni.
Xəlq edən ilahi haqsıza qənim,
Düzlüyə yaradıb möhtəkir məni.
Kimsədə günah yox, qismət belədi,
Fələk verən şələm ağır şələdi.
Hayana üz tutsam görrəm tələdi,
Bəxtim eyləyibdi müqəssir məni.
|
