Konvensiyasına əlavədir. Protokola 160 ölkə
tullantılarının 55%‐ni əhatə edir. Protokolun
icrasının birinci mərhələsi 2012‐ci ildə qur ‐
tardı. Yeni razılıq haqqında danışıqlar 2007‐ci
ildə Bali (İndoneziya) adasında başlamış və
2009‐cu ildə Kopenhagen və 2010‐cu ildə Dur‐
banda (Cənubi Afrika) davam etdirilmişdir.
Protokolun ideyası 1997‐ci ildə iqlimin qlo ‐
bal istiləşməsinə həsr olunmuş forumda yaran ‐
mışdır. Dövlətlərin bir yerə toplanmış
nüma yəndələri 1990‐cı ilə nisbətən 2012‐ci ildə
atmosferə atılacaq qazlar haqqında kvotanı
bölüşdürməyə cəhd göstərdilər. Kvota haq ‐
qında mübahisələr Forumu uğursuzluğa düçar
edirdi. Vəziyyəti xilas etmək üçün ABŞ‐ın o
zamankı vitse‐prezidenti Albert Qor təcili fo‐
ruma gəldi və katalizator rolunu oynayaraq,
dövlətlərin ekspertlərini dilə tutdu və pro‐
tokol imzalandı. Ancaq sonradan Klinton apa ‐
ratı bu protokolu ratifikasiya üçün heç Konq resə
də göndərmədi. Buş administrasiyası isə bir
qədər irəli getdi və elan elədi ki, Kioto pro‐
tokolu ABŞ‐n milli maraqlarına ziddir və
Ame rika Kioto protokolundan çıxır. Yada salaq,
dünya sənaye istehsalının və onun nəticəsi kimi
də CO
2
‐nin 37%‐i ABŞ‐ın payına düşür. Kioto
protokolunun növbəti fiaskosu Kopenhagen
sammitində baş verdi. Kvotanın verilməsi üçün
müxtəlif variantlar və qruplar təklif olundu,
ölkələr karbon qazının azaldılması haqqında
razılığa gələ bilmədilər. Çin və Hind kimi
sənaye monstırları öhdəçilik götürmədilər. Bu
təşəbbüsdə ancaq Avropa İ ifaqı öhdəçilik
götürdü və icra edir.
Qeyd edək ki, Kioto razılığı çox mürəkkəb
sənəddir, bura sənaye istehsalından başqa,
«insan hüquqları», «demokratiyanın inkişafı
və dərinləşdirilməsi», «beynəlxalq terrorizm»
və s. kimi məsələyə o qədər dəxli olmayan
şərtlər dəsti daxil edilmişdir və bu da bir çox
dövlətlərin ona ehtiyatla yanaşmasına gətirir.
Dostları ilə paylaş: