yandırılan zaman yaranan antropogen karbon
qazının payı burada üç faizdən çox deyil.
Beləliklə, biz qlobal istiləşmənin səbəbinin
birmənalı olmadığını sübut etməyə çalışdıq.
Amma geniş ictimaiyyət daha bir səhv
nəticəyə gəlmişdir: nəyə görəsə belə hesab
edirlər ki, Yerin iqlimi Allah tərəfindən bizə
bir dəfə, bu şəkildə və həmişəlik verilmişdir.
Yəni hesab edirlər ki, iqlimin tamamilə müəy ‐
yən bir «normal» halı vardır, hansını ki, insan
öz eqoistik məqsədlərinə çatmaq üçün tam
dağıda bilər, amma əgər istəsə eqoist olmaz və
vəziyyəti düzəldə bilər. Beləliklə, problem elm
sahəsindən sosial və hə a mənəvi müstəviyə
keçir.
Ancaq paleoiqlim məlumatları yerin iqlimi ‐
nin bir yox, bir neçə davamlı halını və hazırkı
vəziyyətin onlardan biri olduğunu göstərir.
Әgər temperaturun daha böyük dövrdə gedi ‐
şinə baxsaq, məsələn, son altmış beş milyon il,
görərik ki, bu dövrdə biz ən soyuq vaxtda
yaşayırıq. Eotsen optimumu adlanan maksi‐
mum temperatur əlli beş milyon il əvvəl qeyd
olunmuşdur. Və nəhayət, Yerin temperaturuna,
onda həyatın mövcud olduğu üç milyard il
üçün baxsaq, onda temperaturun kəskin oy ‐
nadığı və onun müasir qiymətinin bütün pe‐
riod üçün hesablanmış orta qiymətə kifayət
qədər yaxın olduğunu görərik.
Nəticə
Deyilənlərdən aşağıdakı nəticələri çıxar ‐
maq olar. Yerin iqliminin indiki vəziyyəti uni ‐
kal deyildir, Yer üzərində həyat mövcud olan dan
bəri dövrün orta temperaturuna yaxındır. Buz
kernlərinin məlumatları bizim dördüncü dövrdə
iqlimi stabilləşdirən mexa nizm lərin olduğunu
göstərir. Müasir istiləşmə dövrü qeyri‐adi şəkildə
uzanmış, yəni bizim buzlaqlararası dövr (holot ‐
sen) artıq on bir min ildir davam edir, bütün
əvvəlki holosenlər isə dörd‐beş min il davam
etmişdir. Biz istiləş mənin zirvəsində çox qalmı ‐
şıq, gələcəkdə insan istiləşmədən yox, soyuq ‐
laş
madan qorunma
lıdır: gec‐tez yeni buz
dövrü gəlməlidir. Elə Robert Emmeriksin fil ‐
mində də son nəticə yeni buzlaşma dövrünün
baş lanmasıdır.
Bəzi tədqiqatçıların istiləşmə faktını inkar
etdiyini yuxarıda qeyd etmişdik. Onların
arqu mentlərindən bəziləri də aşağıdakından
ibarətdir: yerüstü meteostansiyaların məlu ‐
mat ları temperaturun davamlı surətdə artdı ‐
ğını göstərsə də, son iyirmi ildəki peyk ölç mə ləri
belə artımı göstərmir. Onlar bu paradoksu
onunla izah edirlər ki, yerüstü stansiyalar əvvəl ‐
lər şəhərlərdən kənarda idi, indi isə onlar asfalt
və betonun içərisindədir, yəni tempera turun
«artması» onun ölçmə şəraitinin dəyiş məsi ilə
əlaqədardır.
Karbon qazının konsentrasiyasının artdı ‐
ğını heç kim inkar etmir, ancaq bu artmanın
səbəb yox, nəticə oduğunu sübut edən san ‐
ballı əsas vardır: daha yüksək temperaturda
okeandan karbon qazı ayrılır (yuxarıda qeyd
olunub). Bu nəticə Antarktida buz kernlə rinin
məlumatları ilə də təsdiq olunur: əvvəlki
epoxalarda əvvəlcə istiləşmə baş vermiş, ancaq
ondan sonra karbon qazının konsen trasiyası
çoxalmışdır.
Buzlaqların əriməsi də şübhə altına alın ‐
mır, amma bunun nəticəsində okeanın səviy ‐
yəsinin xeyli qalxacağı sual doğurur. Məsələ
ondadır ki, üzən buzların əriməsi, ümumiy ‐
yətlə, okeanın səviyyəsini dəyişməz (Arximed
qanunu), Qrenlandiya buzlaqlarının əriməsi
isə yuxarıda qeyd olunduğu kimi, Antarktida
buzlaqlarının artması ilə kompensasiya olu‐
nar.
Model hesablamalarının adekvatlığı da
böyük şübhə yaradır. Mövcud modelləri keçmiş
və müasirlərə tətbiq etmək doğru nəticə vermir.
Modellər vasitəsilə əvəllər proqnoz laşdırılmış
istilik baş vermədi, karbon qazının havadakı
konsentrasiyası proqnozlaş dırı landan iki dəfə
az oldu. Tənliyə daxil olan istilik və kütlə mü ‐
ba diləsi kimi vacib para metrlər yaxşı məlum
deyil, adətən, «havadan» götürülür. Orta müd ‐
dətli (illər və onillər) iqlim proqnozunu vermək
mümkün deyil, ona görə ki, ona təsir edən
amillərin özünü necə aparacağı məlum dey‐
ildir. Vulkanların püskürməsi və günəş aktiv ‐
liyi, ümumiyyətlə, proqnozlaşdırılmır. Və ən
əsası, atmosfer və okeanda gedən pro ses lər qey ‐
Dostları ilə paylaş: