|
Göründüyü kimi mövcud yazılı mənbələr hələlik ümumtürk şeirinin, xüsusən Azərbaycan-türk şeirinin inkişaf yolunu xronoloji olaraq izləmək üçün yetərli deyil.
Ərəb və fars şeirində isə sillabik vəznə aid edilə biləcək nümunələrin eramızın əvvəllərində (təxminən III-V əsrlər) artıq mövcud olduğu qeyd edilir. Yunan şeirindəki “stopa”ları metro-ritmik vahid kimi qəbul etsək yunanlarda nəinki sillabik, hətta metro-ritmik vəznin eradan əvvəl artıq mövcud olduğunu deyə bilərik. Ehtimal etmək olar ki, ərəblər və farslarla eyni dövrdə Azərbaycan-türk şei-rində də sillabik vəzn formalaşmışdır, sadəcə olaraq ya-zılı şəkildə bu günə gəlib çıxmamışdır. Ümumşərq mədə-ni inkişafı baxımından da bu ehtimal böyükdür.
Çoxsaylı sadə və mürəkkəb şeir şəkillərinin (sərbəst şəkil istisna olmaqla) yaranmasına gəldikdə bu həlli daha çətin olan məsələdir. Həmin şeir şəkillləri çox güman ki, sillabik vəzn və qafiyə formalaşdıqdan sonra yaranmışdır. Şərq xalqlarında əsasən biri-birinə oxşar şeir şəkilllərin-dən istifadə edilir. Bu şeir şəkilllərində (ən sadə şeir şəkilləri – bayatı, rübai və s. istisna olmaqla) şeir yazmaq xüsusi şüurlu fəaliyyət tələb edir. Şəkillərin isə kim tərəfindən, necə yaradılması məlum deyil. Ona görə də ümumilikdə xalq yaradıcılığna aid etmək olar.
Dostları ilə paylaş: |
