müraciətində Aşşurbanapal soruşur: «Xocələrin rəisi
Nabuşarrunusur adamlar, atlar
və Aşşur hökmdarı Aşşurbanapalın hərbi qüvvələri ilə (birlikdə) mannalıların
tutduqları Aşşur qalalarını (qaytarmaq üçün getməyə yığışır); (əgər o getsə), istər
xeyirxah sözlə, (dostluq) müqaviləsilə, (istər savaş, döyüş, dava etməklə), istər hər
hansı bir insan hiyləhərliyi ilə, nə olur-olsun, bu qalaları o qaytaracaqmı-sənin
böyük tanrılığına məlumdur»
236
.
Lakin Aşşur torpaqları sülh yolu ilə qaytarılmadı. Ahşerinin və
Aşşurbanapalın qoşunları arasınla döyüş baş verdi və mannalılar məğlubiyyətə
uğradılar. «Saysız-hesabsız kiçik yaşayış məskənləri ilə birlikdə səkkiz
möhkəmləndirilmiş
şəhər Ayuciaş, Paşa (...) Su, Busutu, Aşdiaş, Urkiyamun,
Sixua, Naziniri, o cümlədən Urmeyate, Uzbia qalalarını və paytaxt İzirtunu əhatə
edən yaşayış məskənləri» oda tutuldu və qarət olundu
237
.
Aşşurlular çoxdan onlara mənsub olan, lakin Mannalılar
tərəfindən ələ
keçirilmiş Allabria əyalətini və Aşşurla qonşuluqda yerləşən digər əraziləri
özlərinə qaytardılar. Aşşurbanapal məlumat verir ki, o Ahşerinin əyalətlərini
talayıb dağıtdı, onun bütün ölkəsini kiçiltdi, böyük qənimət və hədiyyələrlə sağ-
salamat Aşşura qayıtdı
238
.
Bu məğlubiyyətdən sonra mannalılar Ahşerinın əleyhinə çıxdılar.
Mənbələrin məlumatına görə «ölkə əhalisi» (nise mati)
239
onun meyidini öz
şəhərinin küçəsinə tullayıb cəsədini sürütlədilər. Onun qardaşlarını, ailəsini, nəslini
qılıncdan keçirdilər
240
.
İ. M. Dyakonov bu üsyanı istismarçılar əleyhinə yönəldilmiş xalq üsyanı
hesab edir
241
. İ. H. Əliyev onun səbəbini hökmdar hakimiyyətinin despotik idarəyə
çevrilməsində görür
242
. Q. A.
Melikişvili güman edir ki, narazılığa «Manna
hökmdarlarının skiflər və kimmerlərlə iqtifaqa aludəçiliyi» və sonuncuların Manna
torpaqlarında məskunlaşması səbəb olmuşdur
243
.
236
AVİU № 75, (2).
237
AVİU № 72, № 73. 23
238
Yene orada.
239
И. М. Дьяконов «Развитие земелыных отношений в Ассирии» (Л., 1949, səh. 112) əsərində belə
hesab edir ki, aşşur termini olan nise mati («ölkə əhalisi») əhalinin sıravı kütləsini bildirir, o torpağa
təhkim olunmuş qullara da aid edilirdi. И. Д. Амусин. «Народ Земли. (К вопросу, о свободных
земледельцах древней Азии)». (―VDİ, 1955, N2, səh. 14-36) əsərində Bibliya materialları əsasında
―ölkənin xalqı‖(am-xaares) adlanan adamların vəziyyətini təhlil etmişdir. İ. D. Amusin göstərir ki, bu
termin əvvəllər hökmdarın təbəələri kimi çox geniş bir məna daşımışdır. Sonralar torpaqların
təmərküzləşməsi prosesində am-xaareslərin bir hissəsi müflisləşir və ―əhalinin ən aşağı təbəqəsi
dərəcəsinə enərək (―am-xaaresdən olan yoxsullar‖ adlanan) binəsibləşdilər. Am-xaares termini isə artıq
özü aşağı təbəqələrin istismar olunmasında iştirak edən ―torpaq sahiblərinin əsas qrupunu və ya
təbəqəsini‖ bildirirdi.
240
AVİU № 73, 73.
241
И. М. Дьяконов, История Мидии, səh. 174
242
И. Алиев. История Мидии, səh. 208.
243
Г. А. Меликишвили. Некоторые вопросы истории Маннейского царство, səh.67.
Bu üsyan Mannanın məğlubiyyətindən dərhal sonra baş vermişdir. Buna
görə də bizə elə gəlir ki, ona öz mülklərini itirən Manna torpaq sahiblərinin
narazılığı da səbəb ola bilərdi və çox güman ki, nise mati termini məhz belə torpaq
sahiblərinə aid edilmişdir.
Görünür bu üsyan Ahşerinin
daxili vəziyyətindən çox, məhz onun hər
şeydən əvvəl, xarici siyasətinə qarşı yönəldilmişdi. Axı, Aşşurbanapalın Ahşerinin
bütün nəslinin «qılıncdan keçirilməsi» barədəki məlumatının əksinə olaraq Ahşeri
öz oğlu Ualli ilə əvəz olunmuşdu. Ahşerinin əleyhdarları Aşşurlarla ittifaq
tərəfdarları idilər və üsyan da onun köməkliyi olmadan hazırlana bilməzdi.
Ahşerinnn hətta öz paytaxtı İzirtunu tərk etdikdən sonra da, bir kitabəyə görə
İştatti
244
, digərinə görə isə Atran
245
qalasında möhkəmlənərək
aşşurlara kəskin
müqavimət göstərirdisə Ahşerini öldürən qiyamçılar aşşurlara daha çox kömək
göstərmiş oldular. Ahşernnin oğlu Ualli Aşşurun qələbəsini etiraf etdi, aşşurluların
iddia etdikləri bütün xəracları ödədilər və əlavə olaraq daha 30 at verdilər. O, oğlu
Erisinini və qızını hökmdara girov göndərdi. Buna cavab olaraq Aşşurbanapal
Mannaya özünün sülh elçisini göndərir
246
.
Manna dövlətinin adı çəkilən mixi yazılı mənbələrdə göstərilir ki, o, e. ə.
616-cı ildə Aşşurun Babillə son müharibəsinədək Aşşurun müttəfiqi olaraq
qalmaqda idi. «Gedd salnaməsi» məlumat verir ki, Aşşuru ağır məğlubiyyətə
uğradan Babil hökmdarı Nabopalasar (e. ə. 605-ci ildə ölmüşdür) aşşur əyanlarını
və onlara köməyə gələn mannalıları əsir aldı
247
.
Aşşuru qəti olaraq tamamilə məğlubiyyətə uğradan midiyalılar Yaxın
Şərqdə rəqabətsiz bir qüdrətli dövlətin əsasını qoydular. Onlar Manna dövlətini çox
güman ki, e. ə. 615-610-cu illər arasında darmadağın
etmişlər
248
. Lakin hələ bir
müddət Midiyadan asılı bir dövlət kimi də olsa Manna öz müstəqilliyini
saxlamışdı.
Mannanın adı çəkilən sonuncu yazılı mənbə Bibliyadır. İeremiya
kitabında Urartu dövləti, Manna və skiflər e. ə. 593-cü ildə midiyalılarla birlikdə
Babil əleyhinə çıxışa çağrılırlar
249
.
Dostları ilə paylaş: