Stiven Kinq Yaşıl Mil



Yüklə 3,44 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə42/44
tarix07.04.2017
ölçüsü3,44 Mb.
#13625
1   ...   36   37   38   39   40   41   42   43   44

www.vivo-book.com 

 

601 



Con  qadının  səsini  və  ġerif  Kribusun  mırıldanmasını  eĢidəndə, 

belini  donqarlatdı.  Azsaylı  müĢahidəçilər  qrupunun  önündə  keĢikdə 

dayanmıĢ  Hank  Bitterman  bir  an  olsun  belə  gözlərini  Detteriklərdən 

çəkmirdi. Bunu mən ona əmr etmiĢdim, amma həmin gecə Detteriklər 

Con Koffiyə tərəf heç bir hərəkət  etmədilər. Detteriklər həmin axĢam 

baĢqa planetdəymiĢlər kimi görünürdülər. 

Biz  plarformaya  çıxanda,  Old  Sparkinin  yanında  dayanmıĢ 

Brutus  gizlincə  mənə  barmağı  ilə  iĢarə  etdi.  O,  əlini  uzadaraq  Con 

Koffinin  biləyindən  tutdu  və  onu  elektrik  stula  tərəf  elə  ehtiyatla 

apardı  ki,  elə  bil  gənc  bir  oğlan  öz  sevgilisini  ilk  dəfə  rəqs 

meydançasına çıxarırdı.  

–  Hər Ģey qaydasındadırmı, Con? – deyə o, alçaq səslə soruĢdu. 

–    Hə,  boss,  amma...  –  Onun  gözləri  ora-bura  qaçırdı  və  o,  ilk 

dəfə  idi  ki,  həm  danıĢığından,  həm  də  görünüĢündən  qorxmuĢa 

bənzəyirdi.  –  Amma  buradakı  insanların  çoxu  mənə  nifrət  edir. 

Onların çoxu. Mən bunu hiss edə bilirəm. Bu da mənə ağrı-acı verir. 

Arı sancması kimi məni dəlir və mənə ağrı-acı verir.  

–  Bizim hiss etdiklərimizi duymağa çalıĢ, – Brutus yenə həmin 

alçaq  səslə  dedi.  –  Biz  sənə  nifrət  eləmirik,  sən  ki  bunu  hiss  edə 

bilirsən, elə deyilmi? 

–    Hə,  boss.  –  Amma  onun  səsi  indi  çox  pis  titrəyir  və 

gözlərindən yenə yaĢlar axmağa baĢlamıĢdı.  



www.vivo-book.com 

 

602 



–    UĢaqlar,  onu  iki  dəfə  öldürün!  –  deyərək  Marcuri  Detterik 

qəfildən  qıĢqırdı.  Onun  kobud  səsi  –  saçyolmaya  çıxan  qadınların 

səsinə  bənzər  –  havada  Ģapalaq  kimi  səsləndi.  Con  mənə  qısılaraq 

inildədi. – Hə, nə dayanmısınız, bu uĢaq qatilini iki dəfə öldürün, ona 

hələ bu da azdır! 

Hələ  də  yuxudaymıĢ  kimi  görünən  Klaus  arvadını  özünə  tərəf 

çəkdi. Qadın hönkürərək ağlamağa baĢladı. 

Harri Tervilligerin də ağladığını görəndə, içimi həyəcan bürüdü. 

YaxĢı  ki,  müĢahidəçilərdən  heç  kim  onun  göz  yaĢlarını  görməmiĢdi, 

çünki  o,  arxasını  müĢahidəçilərə  tərəf  çevirmiĢdi,  amma  əməlli-baĢlı 

ağlayırdı.  Bu  əzaba  son  vermək,  hər  Ģeyi  tez  bitirməkdən  baĢqa, 

əlimizdən nə gələrdi ki? 

Brutusla  mən  Conu  özümüzə  tərəf  döndərdik.  Brutus  Conun 

çiyinlərindən basıb onu  stula otuzdurdu. Con  əlləri ilə Old Sparkinin 

yoğun palıd qoltuqaltılarını sıxdı, onun gözləri hələ də durmadan ora-

bura  fırlanaraq  təlaĢla  ətrafa  baxırdı  və  o,  hərdən  bir  dilini  çıxarıb 

qurumuĢ dodaqlarını yalayırdı.  

Harri  ilə  mən  onun  yanında  diz  üstə  çökdük.  Bir  gün  əvvəl, 

etibar  etdiyimiz  usta  məhbuslardan  birinə  stulun  ayaq  hissələrinə 

müvəqqəti  olaraq  daha  böyük  bəndlər  qaynaq  etməsini  sifariĢ 

etmiĢdik,  çünki  Con  Koffinin  topuqları,  adi  adamların  topuqlarından 

çox  yoğun  idi.  Bununla  belə,  mən  bir  anlıq  həyəcan  yaĢadım,  çünki 

düĢündüm ki, əgər bu bəndlər də onun topuqlarına balaca olsa, həmin 


www.vivo-book.com 

 

603 



vaxtda emalatxanaya rəhbərlik edən Səm Broderik daha böyük bəndlər 

tapınca  ya  da  hazırlatdırınca  biz  Koffini  geriyə,  öz  kamerasına 

aparmalı olacağıq. Mən bəndin ağzını son dəfə var gücümlə sıxdım və 

o,  Ģaqqıltı  ilə  bağlandı.  Elə  həmin  anda  Conun  ayağı  dartındı  və  o 

inildədi. Onun ayağının dərisi bəndin arasında qalaraq sıxılmıĢdı. 

–    BağıĢla,  Con,  –  deyərək  mən  dodaqaltı  mırıldandım  və 

Harriyə tərəf baxdım. O öz tərəfindəki bəndi daha asanlıqla bağlasa da 

(ya onun tərəfindəki bənd daha böyük ya da Con Koffinin sağ topuğu, 

deyəsən  daha  nazik  idi),  ona  Ģübhə  ilə  baxırdı.  Məncə,  onun  nə  üçün 

belə  baxdığının  səbəbini  baĢa  düĢmüĢəm;  yeni  bəndlərin  ağzı  ac 

heyvanları xatırladırdı, elə bil ağzını açmıĢ timsah idi.  

–    Hər  Ģey  normal  olacaq,  –  mən  dedim  və  ümid  etdim  ki,  səs 

tonum  inandırıcı  səsləndi...  və  dediklərim  düz  olacaqdı.  –  Üzünü  sil, 

Harri. 


O,  qolu  ilə  üzündəki  göz  yaĢlarını  və  alnındakı  tər  damcılarını 

sildi.  Biz  geri  çevrildik.  Yanındakı  stulda  oturmuĢ  adamla 

(boğazındakı  qalstukdan  və  əynindəki  qara  kostyumdan  bu  adamın 

prokuror  olduğu  bəlli  olurdu)  ucadan  söhbət  edən  Homer  Kribus 

dərhal susdu. Demək olar ki, vaxt yetiĢmiĢdi.  

Brutus  Conun  bir  əlini,  Din  isə  o  biri  əlini  bərkitdi.  Dinin 

çiyninin  üstündən  həmiĢəki  kimi  soyuqqanlı  görünən  həkimin  divara 

söykənərək  dayandığını  gördüm,  qara  çantası  da  yerdə,  ayaqlarının 

arasında  idi.  Ġndi  mən  onların  bu  iĢləri  necə  gördüklərini  anlayıram, 


www.vivo-book.com 

 

604 



xüsusilə də venadaxili damcı üsulu ilə, amma o vaxtlar bunu etmələri 

üçün,  az  qala,  onları  dümsükləməli  olurdum.  Bəlkə  də,  o  vaxtlar 

həkimlər nə etməli olduqlarını onlar daha yaxĢı dərk edirdilər və hansı 

Ģeylərin  onların  içdikləri  Hippokrat  andını  pozduğunu  daha  yaxĢı 

təsəvvür edirdilər,  çünki bu andı  içərkən, hər Ģeydən əvvəl,  onlar heç 

kimə zərər verməyəcəklərinə söz verirdilər.  

Din  baĢı  ilə  Brutusa  iĢarə  verdi.  Brutus  isə  baĢını  çevirib, 

əvvəlcə telefona baxdı, amma bu telefoni Con Koffi kimiləri üçün heç 

vaxt  cınqırını  belə  çıxarmamıĢdı,  sonra  isə  Van  Heyə  tərəf  dönərək 

qıĢqırdı:  

–  Birincini qoĢ! 

Yenə həmin uğultu eĢidildi, elə bir köhnə soyuducu iĢə düĢdü və 

otağın  iĢığı  bir  az  gurlaĢdı.  Bizim  divarlara  düĢən  və  stulun  üstündə 

leĢyeyən quĢlar kimi süzərək dövrə vuran qara kölgələrimiz də elə bil 

aydınlaĢdı.  Con  dərindən  bir  nəfəs  aldı.  Onun  barmaq  buğumları 

gərginlikdən ağardı.  

–    O,  indi  ağrı  hiss  edirmi?  –  deyə  missis  Detterik  baĢını  öz 

ərinin çiynindən qaldırmada qırıq bir səslə qıĢqırdı. – Ümid edirəm ki, 

ağrıdır!  Ümid  edirəm  ki,  indi  o,  cəhənnəm  əzabı  çəkir.  –  Əri  onu 

özünə tərəf sıxdı, Klaus Detterikin burnunun bir dəliyindən qan axırdı. 

Onun nazik  qırxılmıĢ bığlarına tərəf axan dar qırmızı zolağı  gördüm. 

Növbəti  ilin  mart  ayında  qəzetlərin  birində  onun  iflicdən  öldüyünü 

oxuyanda, mən buna heç də təəccüblənmədim.  


www.vivo-book.com 

 

605 



Brutus  Con  Koffinin  düzinin  qarĢısında  dayandı  və  danıĢmağa 

baĢlayanda, bir əli ilə Koffinin çiyninə toxundu. Bu, əslində, qaydalara 

zidd idi, amma orada oturan müĢahidəçilərdən yalnız Körtis Anderson 

bunu  bilirdi  və  deyəsən,  heç  o  da  buna  diqqət  verməmiĢdi.  Mənə  elə 

gəldi ki, o da bu iĢin bir an öncə bitməsini arzulayırdı, özü də bu iĢin 

mümkün  olduqca  tez  bitməsini  çox  Ģiddətlə  arzulayırdı.  Perl 

Harbordan  sonra  o,  orduya  yazılsa  da,  ölkənin  sərhədlərindən  kənara 

heç  vaxt  çıxmamıĢdı;  Körtis  Anderson  Fort  Breqqdə  düĢdüyü 

avtomobil qəzasında həyatını itirdi.  

Bu arada, Brutusun əl təmasını çiynində hiss edən Con bir qədər 

sakitləĢmiĢdi.  DüĢünmürəm  ki,  o,  Brutusun  dediklərindən  elə  də  çox 

Ģey  anlamıĢdı,  əgər,  ümumiyyətlə  nəsə  anlamıĢdısa,  amma  Brutusun 

onun çiyninə qoyduğu əli onu bir qədər rahatlatmıĢdı. Həmin edamdan 

təxminən  iyirmi  beĢ  il  sonra  vəfat  etmiĢ  Brutus  (onun  bacısının 

dediyinə  görə,  bu  hadisə  o,  evdə  oturub  balıq  buterbrodu  yeyə-yeyə 

televizorda  güləĢ  yarıĢlarına  baxarkən  baĢ  vermiĢdi)  yaxĢı  adam  idi. 

Mənim dostumdu  və  bəlkə də, bizim aramızda  ən  yaxĢısı  məhz o idi. 

Bir insanın həm bu həyatı tərk etməyi arzulamasını, həm də bu səfərə 

çıxmaqdan qorxmasını Brutus gözəl baĢa düĢürdü.  

Con Koffi, siz elektrik stulunda edam edilməklə ölümə məhkum 

edilmisiniz. Bu hökm, sizinlə eyni mövqedə olan andlılar məhkəməsi 

tərəfindən çıxarılıb və hökmün icrası isə bu Ģtatda böyük nüfuza malik 



www.vivo-book.com 

 

606 



hakim tərəfindən təsdiq edilib. Bu hökmün icrasına baĢlamazdan öncə, 

demək istədiyiniz bir sözünüz varmı? 

Con  yenə  öz  dodaqlarını  yaladı,  sonra  isə  danıĢmağa  baĢladı. 

Cəmi altı söz. 

–  Mən təəssüf edirəm ki, mən beləyəm. 

–  Bəli, etməlisən də! – deyə iki mərhum qızcığazın anası yenə 

qıĢqırdı.  –  Ay  səni  yırtıcı  canavar,  etməlisən  də!  Səni  görüm  lənətə 

gələsən! 

Con  gözlərini  mənə  tərəf  çevirdi.  Mən  bu  gözlərdə  nə 

peĢmançılıq,  nə  cənnətə  düĢmək  ümidi,  nə  də  rahatlıq  iĢartıları 

gördüm. 

Bütün bunları gördüyümü necə də sizə söyləmək istərdim. Necə 

də  bunu  özümə  söyləmək  istərdim.  Amma  onun  gözlərində  yalnız 

qorxu,  mənəvi  düĢkünlük,  natamamlıq  və  anlaĢılmazlıq  gördüm. 

Onlar,  təqib  edilərək  bir  küncə  sıxıĢdırılmıĢ  və  qorxusundan  ölmək 

üzrə olan bir heyvanın gözlərinə bənziyirdi. Mən birdən Uortonun səs-

küy  salmadan  Kora  və  Keyt  Detterikləri  evin  eyvanından  necə 

qaçırdığı  haqqında  onun  dediklərini  xatırladım:  “O,  qızları  bir-birinə 

olan  sevgiləri  ilə  öldürdü.  Və  bu  hər  gün  beləcə  davam  edir.  Bütün 

dünyada.”  

Brutus  stulun  dalındakı  mis  qarmaqdan  asılmıĢ  yeni  maskanı 

götürdü,  amma  Con  onun  əlindəki  maskanı  görən  kimi  və  onun  nə 

olduğunu baĢa düĢən kimi onun gözləri dəhĢətdən böyüdü. O, dönüb 


www.vivo-book.com 

 

607 



mənə baxdı və mən indi onun təmiz qırxılmıĢ baĢının dərisinin qatları 

arasında parıldayan iri tər damcılarını görə bilirdim. Bu tər damcıları 

birəbitdən quĢunun yumurtaları boyda olardı. 

–  Lütfən,  boss,  o  Ģeyi  mənim  üzümə  taxmayın,  –  o,  alçaq  və 

yalvarıcı bir səslə mənə dedi. – Lütfən, məni qaranlığa salmayın, məni 

qaranlığa getməyə vadar etməyin, mən qaranlıqdan qorxuram. 

Brutus  əlində  maska  ilə  yerindən  tərpənməyərək  qaĢlarını  da 

qaldırıb mənə baxırdı. Onun gözləri mənə deyirdi ki, mən necə desəm, 

elə  də  edəcək.  Mən,  mümkün  olduqca,  çevik  düĢünməyə  çalıĢırdım, 

baĢımın içindəki bu səs-küylə bunu etmək heç də asan deyildi. Maska, 

əslində  qanunun  tələbi  yox,  ənənə  idi  və  onu  müĢahidəçilərin 

sinirlərini  qorumaq  üçün  məhkumlarına  baĢına  geyindirirdilər.  Və 

birdən  düĢündüm  ki,  onların  sinirlərinin  qayğısına  qalmağa  heç  bir 

ehtiyac  yoxdur.  Bu  dəfə  yox.  Əslində,  Con  baĢına  maska  taxılaraq 

edam edilməsi üçün bütün həyatı boyu heç nə etməmiĢdi. Onlar bunu 

bilməsələrdə,  biz  ki  bilirdik.  Ona  görə  də,  onun  son  xahiĢini  yerinə 

yetirmək qərarına gəldim. Marcuri Detterikə gəlincə, o yəqin ki sonra 

mənə təĢəkkür məktubu da göndərəcəkdi.  

– YaxĢı, Con, – deyə mən astadan mırıldandım.  

Brutus maskanı qaytarıb yerinə asdı. Homer Kribus öz dərin və 

bəm səsi ilə arxadan hiddətlə qıĢqırdı:  

– Ey, cavan oğlan! O maskanı onun baĢına geyindir! Elə bilirsən 

onun gözlərinin yerindən necə çıxdığına tamaĢa etmək istəyirik? 


www.vivo-book.com 

 

608 



– Sakit olun, ser, – mənə ona tərəf çevrilmədən dedim. – Bu bir 

edamdır və burada əmrləri siz vermirsiniz.  

– Onu həbs edəndə heç aralıqda yox idin, sən bağırsaq torbası, – 

deyə Harri astadan pıçıldadı. Harri 1982-ci ildə vəfat etdi və o zaman 

onun  təxminən  səksən  yaĢı  olardı.  Ġxtiyar  qoca.  Əlbəttə,  mənim  kimi 

deyildi,  çünki  belələri  çox  azdır.  Onun  ölümünə  bağırsaq  xərçəngi 

səbəb olmuĢdu.  

Brutus  aĢağı  əyilərək  vedrədən  yumru  süngəri  gotürdü.  O, 

barmağını  süngərə  batırandan  sonra  barmağını  dilinə  çəkdi, 

baxmayaraq  ki,  bunu  etmək  vacib  deyildi,  çünki  o  iyrənc  qəhvəyi 

rəngli  süngərdən  yerə  damcılayan  suyu  görmək  olurdu.  Süngəri 

dəbilqənin  içinə  yerləĢdirəndən sonra,  Brutus dəbilqəni  Conun baĢına 

qoydu. Həyatımda ilk dəfə Brutusun rənginin qaçdığını gördüm, onun 

rəngi  ağappaq  olmuĢdu  və  az  qala  huĢunu  itirəcəkdi.  Birdən  onun 

mənə,  həyatında  ilk  dəfə  cəhənnəmə  düĢəcəyindən  qorxduğunu 

söylədiyini xatırladım, onun dediyinə görə, o səbəbdən ki, biz Allahın 

hədiyyəsini  məhv  etməyə  hazırlaĢırdıq.  Mən  qəfildən  ürəyimin  bərk 

bulandığını  hiss  etdim.  Mən  çox  böyük  çətinliklə  də  olsa,  bu  hissi 

boğa bildim. Conun yanaqlarıyla süngərdən axan su aĢağı süzülürdü.  

Din  Stanton  isə  qayıĢı  maksimal  uzunluğuna  açaraq  Koffinin 

sinəsinin  üstündən  çəkdi  və  bir  ucunu  mənə  verdi.  Dinin  körpə 

uĢaqları  olduğuna  görə,  gecə  səfərinə  çıxan  zaman  biz  onu  var 

qüvvəmiz  ilə  qorumağa  çalıĢmıĢdıq,  çünki  bu  edamdan  sonra  onun 


www.vivo-book.com 

 

609 



təxminən  dörd  aydan  da  az  yaĢayacağını  bilmirdik.  Con  Koffinin 

edamından  sonra,  o  bizim  blokumuzdan  çıxarılıb  “C”  blokuna 

keçirilməsi  haqqında  ərizə verdi və onun bu xahiĢi nəzərə alındı.  Elə 

orada da bir məhbus onun boğazına bıçaq batırdı və onun qanını çirkli 

taxta döĢəməyə tökərək Dini qətlə yetirdi. Mən bu cinayətin səbəbini 

heç  vaxt  öyrənə  bilmədim.  BaĢqalarının  da  bunu  bildiklərini 

sanmıram.  Ġndi  həmin  günləri  xatırlayarkən,  Old  Sparki  mənə  çox 

axmaq və eyni zamanda, çox qorxunc bir Ģey kimi görünür. Biz onsuz 

da çox kövrək varlıqlarıq, hətta ən yaxĢı Ģəraitdə belə. Bir-birimizi qaz 

və  elektriklə  öldürərkən  mühakimələrimiz  yerindəydimi  görəsən? 

Axmaqlıq. DəhĢət.  

Brutus  qayıĢı  yoxladı,  sonra  bir  addım  geri  çəkildi.  Mən  onun 

ağzını  açıb  lazım  olan  əmri  verəcəyini  gözləsəm  də,  o  susurdu. 

Əllərini arxasına çarpazlayıb paradda azad vəziyyətində durmuĢ əsgər 

kimi  durmağından  anladım  ki,  o,  ağzını  açan  deyil.  Bəlkə  də  bir  söz 

deməyə halı yox idi. Elə mən də bir söz demək iqtidarında olduğumu 

sanmırdım,  amma  Conun  qorxmuĢ,  ağlayan  gözlərinə  baxanda,  dərk 

etdim  ki,  bunu  mən  etməliyəm.  Hətta  əbədi  olaraq  lənətlənsəm  belə, 

bunu etməli idim.  

– Ġkincini qoĢ, – mən öz səsimə qətiyyən oxĢamayan, boğuq və 

qırılan bir səslə dedim.  

Dəbilqə  uğuldamağa  baĢladı.  On  dənə  iri  barmaq  stulun  yoğun 

qoltuqaltlarından ayrılaraq havaya qalxdı və gərgin bir vəziyyətdə on 


www.vivo-book.com 

 

610 



müxtəlif  istiqamətə  aralandı,  barmaqların  ucları  isə  titrəyirdi.  Onun 

qandallanmıĢ nəhəng dizləri porĢenlər kimi zərblə bir neçə dəfə qalxıb 

endi, amma bəndlər buna dözüĢ gətirdi.  BaĢımızın üstündə asılmıĢ üç 

dənə  lampa  çılık-çılık  olaraq  yerə  töküldü  –  Part!  Part!  Part!  Bu  səsi 

eĢidəndə,  Marcuri  Detterik  qıĢqırdı  və  ərinin  qolları  arasında  huĢunu 

itirdi.  Bu  edamdan  on  səkkiz  il  sonra,  Marcuri  Detterik  Memfisdə 

vəfat  etdi. Onun ölümü haqqında nekroloqu  mənə Harri  göndərmiĢdi. 

Marcuri tramvay qəzasında həlak olmuĢdu.  

Con  döĢünə  bağlanmıĢ  qayıĢı  tarım  çəkərək  irəliyə  Ģığıdı.  Bir 

anlıq  bizim  nəzərlərimiz  rastlaĢdı.  Onun  huĢu  hələ  baĢında  idi:  bu 

dünyanın  kənarından  onu  itəliyib  salanda,  onun  gördüyü  son  adam 

mən olmuĢdum. Sonra o, yenidən stulun söykənəcəyinə tərəf əyildi, bu 

zaman  onun  baĢındakı  dəbilqə  bir  balaca  yana  sürüĢdü.  Dəbilqənin 

altından kömürləĢmiĢ duman kimi tüstü çıxırdı. Amma, ümumiyyətlə, 

hər Ģey kifayət  qədər  sürətlə baĢ  verib bitdi.  Bunun, elektrik stulunda 

edamı dəstəkləyən insanların (bu edam üsulunun ən qızğın tərəfdarları 

belə,  bunu  öz  üzərilərində  yoxlamaq  istəməzdilər)  iddia  etdiyi  kimi 

tamamilə  ağrısız  olduğunu  düĢünmürəm,  amma  hər  Ģey  tez  bitdi. 

Conun  əlləri  yenidən  boĢaldı,  dırnaqlarının  dibindəki  mavi  rəngli 

hilallar ağararaq tünd-bənövĢəyi rəng aldı və onun süngərin suyundan 

və  gözlərindən  axan  yaĢlardan  hələ  də  nəm  olan  yanaqlarından  tüstü 

burumları qalxırdı.  

Con Koffinin son göz yaĢlarından. 


www.vivo-book.com 

 

611 



 

 

 



 

11 

 

 



Evə çatana qədər mən özümü artıq yaxĢı hiss edirdim. Artıq dan 

yeri  sökülürdü  və  quĢlar  cəh-cəh  vuraraq  oxuyurdu.  Mən  öz  sınıq-

salxaq  maĢınımı  evin  yanında  saxladım,  maĢından  düĢdüm  və  arxa 

pilləkənlərə tərəf addımladım. Həmin an həyatımda ikinci dəfə içimdə 

dərin  bir  kədərli  hiss  baĢ  qaldırıb  bütün  bədənimi  çulğaladı.  Çünki 

Con  Koffinin  qaranlıqdan  necə  qorxduğu  yadıma  düĢmüĢdü. 

Xatırladım  ki,  birinci  dəfə  biz  görüĢəndə,  o  məndən  gecələr  iĢıqları 

söndürüb-söndürmədiyimizi  soruĢmuĢdu  və  elə  həmin  an  ayaqlarım 

sözümə  qulaq  asmadı.  Mən  bir  təhər  pilləkəndə  oturdum  və  baĢımı 

dizlərimin  üstünə  qoyaraq  ağlamağa  baĢladım.  Mən  təkcə  Con  üçün 

ağlamırdım, elə hamımız üçün ağlayırdım.  

Ceniz  evdən  çıxıb  yanıma  gəldi  və  mənimlə  birlikdə  pilləkənin 

üstündə oturdu. O, qolunu boynuma dolayaraq məni qucaqladı.  

–  Sən  ona  bacardığın  qədər  az  ağrı-acı  vermisən,  düz 

demirəmmi? 

Mən baĢımı bulayaraq “yox” dedim. 



www.vivo-book.com 

 

612 



– Və o özü getmək istəyirdi. 

Mən baĢımı yırğalayaraq təsdiqlədim. 

–  Gəl  evə  gedək,  –  deyərək  Cenis  mənə  qalxmağa  kömək  etdi. 

Con Koffinin mənim ayağa qalxmağıma necə kömək etdiyini, birlikdə 

necə dua etdiyimizi xatırladım. – Gəl gedək, sənə qəhvə dəmləyim. 

Və  mən  evə  keçdim.  Birinci  səhəri  yola  verdim,  sonra  birinci 

günü, sonra isə bütöv bir iĢ növbəsini. Zaman bütün yaraları sağaldır, 

siz  bunu  istəsəniz  də,  istəməsəniz  də.  Zaman  bütün  yaraları  sağaldır, 

bütün  ağrı-acıları  unutdurur,  toxunulmaz  qalan  yalnız  qaranlıqdır. 

Bəzən  biz  baĢqalarını  qaranlıqda  dolaĢan  görürük,  bəzən  də,  onları 

yenə  qaranlıqda  itiririk.  ġtatın  həbsxanası  hələ  Kold  Mauntində 

yerləĢərkən,  1932-ci  ildə  baĢ  verənləri  saymasaq,  mənim  bildiklərim 

yalnız bunlardır. 

Elektrik stulu da hələ orada idi.  

 

 

 



12 

 

 



Təxminən günorta saat üçə on beĢ dəqiqə iĢləmiĢ mənim dostum 

Eleyn  Konnelli  solariuma,  mənim  hekayəmin  sonuncu  vərəqlərini  də 



www.vivo-book.com 

 

613 



dəstələyərək  oturduğum  yerə  gəldi.  Onun  üzü  əməlli-baĢlı  avazımıĢ, 

gözlərinin altında isə parıldayan hissələr vardı. Yəqin ki, o ağlamıĢdı.  

Mən isə, mən, sadəcə, baxırdım. Hə, beləcə, pəncərədən Ģərqdəki 

dağlara  baxırdım  və  sağ  əlimin  biləyində  nəbzimin  necə  vurduğunu 

hiss  edirdim.  Amma  nəbzim  necəsə  dinc  Ģəkildə  vurdu.  Ġçimdə  dərin 

bir boĢluq hiss edirdim. Bu hiss, eyni zamanda, həm qorxunc, həm də 

əcaib dərəcədə gözəl idi.  

BaĢımı  qaldırıb Eleynin  üzünə baxmaq mənə ağır gəlirdi: onun 

gözlərində  nifrət  və  həqarət  görəcəyimdən  çəkinirdim,  amma  onun 

baxıĢlarında bunların heç birini görmədim, çox normal baxırdı. Onun 

baxıĢları  kədərli  və  qəmgin  olsa  da,  hər  Ģey  qaydasında  olduğu  kimi 

görünürdü, bu baxıĢlarda, nə nifrət, nə həqarət, nə də inamsızlıq vardı.  

– Sən hekayənin sonunu bilmək istəyirsənmi? – deyə mən ondan 

soruĢdum.  Yorğunluqdan  sızıldayan  əlimi  qarĢımdakı  balaca  kağız 

qalağının üstündə taqqıldatdım. – O buradadır, amma əgər sən... 

–  Bu  mənim  nəyi  istəyib,  nəyi  istəmədiyimlə  bağlı  bir  məsələ 

deyil,  –    o  mənə  cavab  verdi.  –  Mən  hər  Ģeyin  necə  qurtardığını 

öyrənmək istəyirəm, baxmayaraq ki, onu edam etdiyinizə, demək olar 

ki,  əminəm.  Böyük  “Q”  hərfi  ilə  baĢlayan  Qəzavü-qədərin  adi 

insanların  həyatına  müdaxiləsinin  əhəmiyyəti,  məncə,  həddən  artıq 

ĢiĢirdilib. Amma bu vərəqləri götürməzdən öncə... Pol... 


www.vivo-book.com 

 

614 



Sanki sözünə necə davam edəcəyini bilmədiyindən Eleyn susdu. 

Mən  isə  səbirlə  gözləyirdim.  Bəzən  insanlara  kömək  etmək  mümkün 

olmur. Bəzən də, ən yaxĢısı buna heç cəhd belə etməməkdir.  

–  Pol,  sən  burada  yazırsan  ki,  1932-ci  ildə  sənin  iki  yetkinlik 

yaĢına çatmıĢ uĢağın vardı, sadəcə bir yox, iki. Əgər sənin on iki, sənin 

Cenisinin  isə  on  bir  yaĢı  olanda  evlənmisənsə  ya  da  buna  bənzər  bir 

Ģey... 

Mən azacıq gülümsündüm.  



– Evlənərkən biz hamımız gənc insanlar oluruq – dağ yerlərində 

bir çox insanlar çox erkən yaĢlarında ailə qururlar, elə mənin anam da 

çox cavan yaĢlarında ərə gedib – amma sənin dediyin kimi elə cavan 

yaĢlarda yox. 

–  Onda  de  görüm  sənin  neçə  yaĢın  var?  Mən  həmiĢə  güman 

edirdim ki, sən səksən yaĢından yenicə yuxarı adlamısan, düĢünürdüm 

ki, biz səninlə təxminən həmyaĢıdıq və hətta sən məndən də bir balaca 

cavansan, amma sənin yazdığına inansaq... 

– Con YaĢıl Milə gələndə, mənim qırx yaĢım vardı. Mən 1892-ci 

ildə  doğulmuĢam.  Yəni  indi  mənim,  əgər  səhv  eləmirəmsə,  düz  yüz 

dörd yaĢım var.  

O,  heyrətlə  susaraq  mənə  baxırdı.  Mən  əlyazmanın  qalan 

hissəsini  də  ona  uzatdım  və  elə  həmin  an  Con  Koffinin  öz 

kamerasından mənə necə toxunduğunu xatırladım. “Sən partlamazsan” 

–  mənim  düĢüncələrimi  oxuyaraq  və  buna  gülümsəyərək  o  demiĢdi. 


www.vivo-book.com 

 

615 



Mən  də  partlamamıĢdım...  amma  yenə  də,  mənə  nəsə  qəribə  bir  Ģey 

olmuĢdu. Nəsə bitib-tükənməyən.  

–  Al,  vərəqlərin  qalanını  da  oxu,  –  mən  dedim.  –  Sənə  verə 

biləcəyim bütün cavablar buradadır. 

– YaxĢı, – deyə o az qala, pıçıltı ilə dedi. – Mən yalan danıĢmaq 

istəmirəm,  bunu  oxumaqdan  bir  balaca  qorxuram,  amma...  yaxĢı,  de 

görüm sən harada olacaqsan? 

Mən  ayağa  qalxdım,  belimdəki  xırtıltılara  qulaq  asa-asa 

gərnəĢdim.  Bir  Ģeyi  dəqiq  bilirdim  ki,  artıq  solariumdan  ölümcül 

dərəcədə bezmiĢdim.  

–  Mən  kroket  meydançasında  olacağam.  Hə,  bir  də,  sənə 

göstərmək istədiyim bir Ģey var.  

–  O  Ģey...  qorxuludurmu?  –  Onun  çəkinən  gözlərində,  kiĢilərin 

yayda  həsir  Ģlyapalar,  qıĢda  isə  yenot  dərisindən  tikilmiĢ  xəz  palto 

geyindikləri  vaxtlarda  olduğu  kimi,  yenə  həmin  balaca  qızcığazı 

gördüm.  

– Yox, – deyə gülümsəyərək cavab verdim. – Qorxulu deyil. 

–  Onda,  danıĢdıq,  –  deyərək  Eleyn  vərəqləri  götürdü.  –  Mən 

bunları  özümlə  otağıma  aparıram,  səninlə  isə  kroket  meydançasında 

görüĢərik, təxminən... – O, vaxtı düĢünərək kağızları vərəqlədi. – Hə, 

saat dörddə. DanıĢdıqmı?  


Yüklə 3,44 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   36   37   38   39   40   41   42   43   44




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin