Studia podyplomowe logopedia kliniczna

Metody i formy realizacji:

Wykład:

Metody analityczno-syntetyczne, metody aktywizujące

Ćwiczenia praktyczne:

Praktyczne zapoznanie słuchaczy z metodyką prowadzenia terapii indywidualnej osób z nieprawidłowym napięciem mięśniowym (praca w parach z wykorzystaniem niektórych technik terapeutycznych.

Wykaz środków dydaktycznych:

Sprzęt multimedialny

Literatura:
Affolter E.(1997); Spostrzeganie. Rzeczywistość. Język. WSiP,Warszawa.

Borkowska M. (1997); Dziecko niepełnosprawne ruchowo. WSi P, Warszawa.

Castillo Morales R. (1991); Die Orofaziale Regulationstherapie. Pflaum Verlag Munchen.

Dega W. (1984); Ortopedia i rehabilitacja. PZWL, Warszawa.

Finnie N. R. (1994); Domowa pielęgnacja małego dziecka z mózgowym porażeniem. Agencja Wydawnicza Tor, Warszawa.

Franus E. (1968); Rozwój niemowlęcia. Nasza Księgarnia, Warszawa.

Franus E. (2000); Treningi niemowlęcia. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków.

Grochmala S. (1993); Ćwiczenia relaksowo- koncentrujące. PZWL, Warszawa.

Kaczan T.,Sadowska L. (1995); Ergoterapia jako forma stymulująca rozwój mowy u dzieci z zespołem Downa. Logopedia 22, PTL, Lublin.

Korniszewski L. (1994); Dziecko z zespołem wad wrodzonych. Diagnostyka dysmorfologiczna. PZWL, Warszawa.

Łabiszewska- Jaruzelska F. (1983); Ortopedia szczękowa. Zasady i praktyka. PZWL, Warszawa.

Maas F. N. (1998); Uczenie się przez zmysły. Wprowadzenie do teorii integracji sensorycznej. WSi P, Warszawa.

Masgutowa S. (2004), Integracja odruchów dynamicznych i posturalnych z układem ruchowym całego ciała, Międzynarodowy Instytut Neurokinezjologii Rozwoju Ruchowego i Integracji Odruchów, Warszawa.

Rohen J. W. (1992); Funktionelle Anatomie des Menschen, Schattauer Verlag, Stuttgart.

Regner A. (2001), Zastosowanie metody R. Castillo Moralesa w rehabilitacji niemowląt. „Rewalidacja” Zeszyty Problemowe Centrum Metodycznego Pomocy Psychologiczno- Pedagogicznej, 2(10)/2001, Warszawa.

Regner A. (2006), Wczesna interwencja logopedyczna wobec dziecka zagrożonego niepełnosprawnością, /w:/ Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju małego dziecka (red.) Cytowska B., Winczura B., Oficyna Wydawnicza „Impuls” Kraków.

Regner A. (2006), Wspomaganie rozwoju psychomotorycznego małego dziecka z zastosowaniem metody R. Castillo Moralesa, /w:/ Dziecko z zaburzeniami rozwoju (red.), Cytowska B. , Winczura B., Wyd. Impuls, Kraków.

Sadowska L. (2000); Neurokinezjologiczna diagnostyka i terapia dzieci z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego. Wydawnictwo AWF, Wrocław.

Stecko E. (1998); Czynności przygotowujące niemowlęcy narząd artykulacyjny do podjęcia funkcji mowy. [w:] B. Rocławski (red.) Opieka logopedyczna od poczęcia. Glottispol, Gdańsk.

Traczyk Z. W. (1997); Fizjologia człowieka w zarysie. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa.

Żórawska H.M. (1979); Choroby jamy ustnej i ślinianek. [w:] E. Kossowska (red.), Otorynolaryngologia wieku rozwojowego. PZWL, Warszawa.

Mgr Małgorzata Spendel

1. 
   Tytuł: Trudności w czytaniu i pisaniu
   
2. 
   Cele:
   

• 
  zapoznanie uczestników z najnowszą wiedzą na temat przyswajania umiejętności czytania i pisania
  
• 
  zapoznanie uczestników z przyczynami trudności w czytaniu i pisaniu
  
• 
  zapoznanie uczestników z metodami pracy korekcyjno-kompensacyjnej
  

3. 
   Planowane efekty:
   

• 
  Nabycie umiejętności stawiania wstępnej diagnozy trudności w nabywaniu czytania i pisania
  
• 
  Nabycie umiejętności opracowania i realizacji programów terapeutycznych dla osób z trudnościami w czytaniu i pisaniu
  

4. 
   Adresaci (ilość uczestników):
   

Słuchacze Studium Podyplomowego

5. 
   Czas trwania szkolenia:
   

20 godzin dydaktycznych

6. 
   Autory programu warsztatu:
   

Małgorzata Spendel psycholog, logopeda

7. 
   Tematyka zajęć:
   

Lp.	Tematyka zajęć	Ilość godzin	Metody pracy
	Kształtowanie umiejętności czytania i pisania: Proces czytania, etapy nauki czytania, metody nauki czytania. Gotowość i dojrzałości szkolna dzieci.	3 godz.	Wykład
	Trudności w nabywaniu umiejętności czytania: Zaburzenia i deficyty rozwojowe z zakresie funkcji ruchowych, procesów poznawczych, procesów przetwarzania informacji, Zaburzenia /deficyty emocjonalne Zaburzenia/deficyty w rozwoju mowy i języka Zaburzenia /deficyty społeczne Diagnoza umiejętności czytania i pisania Trudności w czytaniu i pisaniu u osób dorosłych.	6 godz.	Wykład
	Specyficzne trudności w nabywaniu umiejętności w czytani i pisaniu – dysleksja u dzieci i osób dorosłych – patomechanizm, typy, rodzaje, przejawy dysleksji.	3 godz.	Wykład
	Trudności w nabywaniu umiejętności szkolnych oraz w nauce u uczniów z dysleksją. Zasady prowadzenie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych z uczniami z dysleksją.	6 godz.	Wykład

Nazwa przedmiotu

Emisja głosu

Wykładowca

mgr Małgorzata Król

Cel :

Wykłady obejmują podstawy wiedzy z zakresu:

• 
  anatomii i fizjologii narządu głosu,
  
• 
  warunków prawidłowej emisji głosu,
  
• 
  zasad higieny głosu,
  
• 
  i „kultury żywego słowa ” .
  

Ćwiczenia obejmują :

• 
  zrozumienie zasad funkcjonowania narządu głosu,
  
• 
  podjęcie właściwych działań w kierunku jego doskonalenia,
  
• 
  utrwalenie prawidłowych nawyków fonacyjno – artykulacyjnych,
  
• 
  a także rozpowszechnienie wiedzy z dziedziny „kultury żywego słowa ” ,
  
• 
  w tym obowiązującej polskiej normy językowej,
  
• 
  zasad dykcji
  
• 
  i wreszcie interpretacji tekstu.
  

Metody realizacji przedmiotu

Zajęcia prowadzone w systemie ćwiczeń

Opis przedmiotu
Część I

1. 
   Wykład : Zakresu emisji i higieny głosu,
   
2. 
   Autoprezentacja uczestników zajęć (Moje notatki, spostrzeżenia dotyczące poszczególnych uczestników, np.: nadmierne napięcie mięśni, twarde nastawienie głosu, szczękościsk, brak ruchomości artykulatorów, bezbarwny głos, brak ekspresji mowy, szmery chorobowe, wady wymowy, itp. )
   
3. 
   Wykład : Ogólna charakterystyka budowy narządu głosowego,
   
4. 
   Oddech
   

- właściwa postawa ciała i tzw. pełny oddech jako punkt wyjścia terapii, leczenia i nauki emisji głosu.

Cel:

1. 
   
   

• 
  świadomość własnego oddechu (obserwacja bez konieczności uczestniczenia w tym procesie)
  
• 
  uświadomienie faz oddechu
  

2. 
   
   

• 
  świadome doświadczanie procesu oddechowego,
  
• 
  uruchomienie przepony,
  
• 
  wywołanie tzw. pełnego oddechu przy prawidłowym przeponowo-brzusznym torze oddychania,
  

3. 
   
   

• 
  wstęp do podparcia oddechowego
  
• 
  wywołanie umiejętności wydechu w czasie jako podstawa do wypowiadania dłuższych fraz,
  

Pomoce: chusteczki higieniczne, woda do picia, książka, plansza prawidłowej postawy leżącej /ksero/, nagranie śpiewu ptaków, prezentacja filmu NFZ dot. emisji głosu

5. 
   Dykcja
   
   1. 
      ćwiczenia motoryki narządów mowy
      

Cel: nabywanie techniki dykcyjnej,

2. 
   obserwacja w lusterku narządów artykulacyjnych ze sprawdzeniem ich ruchomości,
   

Cel:

• 
  zapoznanie się z budową i sprawnością własnych artykulatorów jako wstęp do umiejętności wyłapywania indywidualnych cech wymowy i samoobserwacji,
  
• 
  umiejętność samokontroli koordynacji artykulacyjnej,
  
1. 
   Percepcja słuchowa
   

Wprowadzenie do fonetyki w oparciu o metodę prof. B. Rocławskiego:

1. 
   obserwacja niektórych przebiegów artykulacyjnych,
   

Cel:

• 
  umiejętność samokontroli słuchowej,
  
• 
  umiejętność znalezienia odpowiedniej poprawnej przestrzeni rezonacyjnej,
  
1. 
   ćwiczenie słuchu fonemowego,
   

Cel:

• 
  rozgraniczenie ortografii i ortofonii,
  
• 
  ćwiczenia percepcji słuchowej dla zrozumienia, usłyszenia i zastosowania polskiej normy ortofonicznej,
  
• 
  umiejętność samokontroli,
  
• 
  zdolność wyłapywania wad i skaz wymowy u innych,
  

Pomoce: trójkąt samogłoskowy /ksero/, przestrzeń realizacyjna spółgłosek /ksero/, lusterko, kartki, długopisy.
Część II

1. 
   Trening-elementy metody mgr M. Kwiatkowskiej
   

Cel:

• 
  usprawnianie, wzmacnianie mięśni ważnych dla dobrej emisji głosu,
  
• 
  usuwanie blokad fizycznych ograniczających swobodę ciała,
  
• 
  uwalnianie potencjału głosowego,
  
• 
  odprężenie mięsni przez świadoma kontrolę napięcia mięśniowego,
  
• 
  utrzymywanie rozluźnienia przy podparciu ( napięciu mięśni brzucha),
  
• 
  zwiększenie pojemności płuc,
  
1. 
   Oddech
   

Cel:

• 
  świadome zwolnienie fazy wydechowej za pomocą kontrolowanego napięcia mięśni oddechowych (wzmocnienie podparcie),
  
• 
  utrwalenie tzw. pełnego oddechu,
  
• 
  wydłużenie fazy wydechowej,
  
• 
  maksymalne skrócenie fazy wdechowej,
  
• 
  przejście do ćwiczeń w pozycji „na siedząco ” ,
  

Pomoce: dźwięki wody /kaseta/, prawidłowa pozycja siedząca /ksero/.

3. 
   Fonacja
   

Cel:

• 
  otwarcie krtani,
  
• 
  utrzymanie krtani w możliwym najniższym położeniu,
  
• 
  miękkie nastawienie głosu ( wskazanie różnicy między emisją „krowią ” a „kozią” ),
  
• 
  znalezienie tonu podstawowego,
  
• 
  wypracowanie świadomego oddziaływania na pracę przepony,
  
• 
  wypracowanie prawidłowych odruchów warunkowych podparcia z subiektywnym odczuciem wibracji w różnych częściach ciała,
  
• 
  umiejętność racjonalnego gospodarowania zużyciem powietrza na fonację,
  

4. 
   Dykcja Ćwiczenia artykulatorów
   

Cel: usprawnianie,

Pomoce: korek, świeczka, kartka papieru, bańki mydlane.

5. 
   Percepcja słuchowa
   

Cel:

• 
  zdolność odróżniania zjawisk prozodycznych: akcentu, intonacji, rytmu i melodii,
  
• 
  umiejętność określenia charakteru głosu ( barwa, rezonans, modulacja),
  
• 
  umiejętność określenia innych właściwych dla konkretnego głosu cech( np. sposób wymawiania poszczególnych głosek, specyfika akcentacji itd.),
  

Pomoce: „Mistrzowie słowa ” według adaptacji Polskiego Radia ,czytają min. Jan Peszek, Piotr Fronczewski, Wiesław Michnikowski. , prezentacja filmu jednej ze szkół emisji głosu ( Niemcy)
Część III

1. 
   Trening – elementy metody prof. M. Tatko
   

Cel:

• 
  wzmocnienie mięśni obręczy barkowej, karku i klatki piersiowej umożliwiających kontrolę nad właściwym torem oddechowym i jego podparciem,
  
• 
  próba uruchomienia i uświadomienia poszczególnych partii ciała (obręczy barkowej, obręczy biodrowej, klatki piersiowej),
  
• 
  aktywny relaks
  
1. 
   Oddech
   

Cel:

• 
  doskonalenie toru przeponowo-brzusznego,
  
• 
  usprawnianie mechanizmów oddychania,
  
• 
  wprowadzenie ćwiczeń na stojąco,
  

Pomoce: prawidłowa pozycja stojąca /ksero/, fragmenty kompozycji do aktywnego relaksu /kaseta/.

3. 
   Fonacja
   

Cel:

• 
  szukanie rezonatorów ( szukanie wibracji na piersiach, na policzkach i na kości nosa),
  
• 
  „oparcie głosu na masce ” (prawidłowe wykorzystanie wszystkich rezonatorów nasady),
  
• 
  formowanie dźwięku „na masce ” z prawidłowym torem oddechowym,
  

4. 
   Dykcja
   

Cel:

• 
  doskonalenie motoryki,
  
• 
  zasady poprawnej wymowy polskiej (najczęściej spotykane błędy wymawianiowe),
  

Pomoce: praca na wcześniej przygotowanych tekstach , utrwalonych na pamięć przez uczestników w domu, prezentacja filmu z autorskich warsztatów emisji głosu.
Część IV

1. 
   Trening – pełny trening wg mgr M. Kwiatkowskiej
   

Cel:

• 
  usprawnianie aparatu oddechowego, fonacyjnego i artykulacyjnego,
  
• 
  łączenie wszystkich trzech elementów: podparcia, rezonansu i wyrazistości,
  
• 
  wydłużanie podparcia na dłuższych tekstach,
  
1. 
   Interpretacja tekstu
   

Cel:

• 
  nabywanie łatwości przekazywania nastroju, emocji odbiorcy,
  
• 
  operowanie barwą, dynamiką i melodią,
  
• 
  pomnożenie znaczeń w obrębie wypowiedzi ( np. prośba, rozkaz, ironia, zwątpienie, pewność…),
  
• 
  zapoznanie z intonacją właściwą dla różnych komunikatów ( np. rozmowa, reklama, przekaz informacyjny, wiersz …),
  
1. 
   Polska Norma Wymawianiowa
   

Pomoce: zasady poprawnej wymowy polskiej „ Język polski ” 05-06 ’ 2006, Kraków UJ.

4. 
   Etiudy – elementy dramy i pantomimy.
   

Literatura :

1. 
   Grotowski J.(1990), Teksty z lat 1965-1969.Wybór,Warszawa
   
2. 
   Danuta Michałowska „ Podstawy polskiej mowy scenicznej „ ( wyd. PWST Kraków 1975 )
   
3. 
   Mikuta M. (1963),Kultura Żywego słowa, Warszawa
   
4. 
   Mitrynowicz – Modrzejewska(1958),Fizjologia i patologia głosu,Kraków
   
5. 
   Oczkoś M. (2007), Sztuka poprawnej wymowy, Warszawa
   
6. 
   Rocławski B.(1981),Poradnik fonetyczny dla nauczycieli,Warszawa
   
7. 
   Styczek I. (1983),Logopedia.Warszawa
   
8. 
   Tarasiewicz B.(2003), Mówię i śpiewam świadomie, Kraków
   
9. 
   Toczyska B.(1997),Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk
   
10. 
    Toczyska B (1997), Sarabanda w chaszczach, Gdańsk
    
11. 
    Walczak-Deleżyńska M.(2002), Aby język giętki…, Wrocław
    
12. 
    Walczak-Deleżyńska M.(2004), Czy dykcja to fikcja, Łódź
    
13. 
    Zasady poprawnej wymowy polskiej „ Język polski ” 05-06 ’ 2006, Kraków UJ.
    

Podczas warsztatów wykorzystam : techniki relaksacyjne ( min: ćwiczenia relaksacyjne Jacobsona w modyfikacji Morrisa), podstawy dramy i pantomimy. Elementy metod: mgr Marii Kwiatkowskiej (wykładowca emisji głosu PWST we Wrocławiu) i dr Marka Tatki ( wykładowca techniki wymowy PWST we Wrocławiu). Do ćwiczenia słuchu fonemowego zastosuję elementy glottodydaktyki profesora Bronisława Rocławskiego.

Załącznik do programu

USTAWA
z dnia ...................................
o niektórych zawodach medycznych

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art.1.

1 W celu zapewnienia fachowego i rzetelnego wykonywania świadczeń zdrowotnych ustala się zasady:

1)	dostępu do wykonywania zawodów medycznych;
2)	wykonywania zawodów medycznych;
3)	kształcenia ustawicznego;
4)	odpowiedzialności zawodowej.

2. Ustawa dotyczy następujących zawodów medycznych:

1.	asystentka dentystyczna;
2.	dietetyk;
3.	fizjoterapeuta;
4.	higienistka dentystyczna;
5.	logopeda;
6.	masażysta;
7.	opiekunka dziecięca;
8.	optometrysta; ortoptystka;
9.	protetyk słuchu;
10.	psychoterapeuta;
11.	ratownik medyczny;
12.	technik analityki medycznej;
13.	technik dentystyczny;
14.	technik farmaceutyczny;
15.	technik elektroradiolog;
16.	technik optyk;
17.	technik ortopeda;
18.	terapeuta zajęciowy.

Art. 2.

1. Wykonywanie zawodów medycznych, o których mowa w art.1 zwanych dalej „zawodami medycznymi”, polega na realizacji zadań służących zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz innych zadań związanych z procesem leczenia.
2. Kwalifikacje niezbędne do wykonywania poszczególnych zawodów medycznych określa załącznik nr 1 do ustawy.
3. Zadania zawodowe, do wykonywania których uprawnione są osoby wykonujące poszczególne zawody medyczne określa załącznik nr 2 do ustawy.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy wykaz zadań zawodowych do wykonywania których uprawnione są osoby wykonujące poszczególne zawody medyczne w tym rodzaj zadań, do udzielania których wymagane są dodatkowe kwalifikacje uzyskane w toku kształcenia podyplomowego, wraz z określeniem tych kwalifikacji, kierując się w szczególności potrzebami rynku pracy w ochronie zdrowia i zapewnieniem bezpieczeństwa pacjentów.

Art. 3.

Uprawnionym do wykonywania zawodu medycznego jest osoba, która:

1)	ma pełną zdolność do czynności prawnych;
2)	posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu medycznego;
3)	wykazuje znajomość języka polskiego w stopniu wystarczającym do wykonywania zawodu medycznego;
4)	nie była karana za przestępstwo umyślne przeciwko życiu i zdrowiu;
5)	posiada: a) dyplom, świadectwo lub inny dokument, zwany dalej „dyplomem”, uzyskany w Rzeczypospolitej Polskiej potwierdzający kwalifikacje niezbędne do wykonywania danego zawodu medycznego, o których mowa w art. 2, lub b) posiada dyplom potwierdzający kwalifikacje do wykonywania zawodu medycznego uzyskany w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Rzeczpospolita Polska lub w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarii, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z ustawą z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz.954, z 2002 r. Nr 71, poz.655, z 2003 r. Nr 190, poz.1864, z 2004 r. Nr96, poz.959, z 2006 r. Nr 12, poz.62),lub c) posiada dyplom potwierdzający kwalifikacje niezbędne do wykonywania danego zawodu medycznego wydany w państwie innym niż państwo wskazane w lit. a i b, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny z dyplomem uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie odrębnych przepisów;
6)	została wpisana do Rejestru osób uprawnionych do wykonywania zawodów medycznych, o którym mowa w art. 4.

UZASADNIENIE
Celem projektowanej ustawy jest uregulowanie w sposób kompleksowy kwalifikacji i zasad wykonywania wybranych zawodów medycznych, które nie objęte są dotychczas regulacjami ustawowymi w Polsce a uregulowane są w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej. Ustawa nie dotyczy zawodów medycznych, których zadania zawodowe zostały uregulowane w innych przepisach prawnych takich jak: zawód lekarza, lekarza dentysty, diagnosty laboratoryjnego, pielęgniarki, położnej, felczera, higienistki szkolnej. Każde państwo członkowskie Unii Europejskiej posiada własną listę zawodów regulowanych, wśród których liczną grupę stanowią zawody medyczne. Zawód regulowany w rozumieniu przepisów prawa wspólnotowego to taki zawód, którego podjęcie lub wykonywanie w danym kraju uzależnione jest od warunków określonych w przepisach prawnych danego państwa. Uwarunkowane jest to specyfiką wykonywania tych zawodów polegającą na udzielaniu w sposób osobisty usług o wyjątkowym charakterze społecznym. Wymaga to od osób wykonujących zawody medyczne szczególnych cech psychofizycznych i moralnych oraz wysokich, stale podnoszonych kwalifikacji zawodowych. Ponadto, z uwagi na charakter otrzymywanych w toku wykonywania zawodu informacji, osoby wykonujące zawody medyczne powinny przestrzegać tajemnicy zawodowej, oraz mieć jasno określone zasady odpowiedzialności zawodowej. W państwach członkowskich Unii Europejskiej zostały uregulowane następujące zawody medyczne:

Lp	Nazwa zawodu w języku polskim	Nazwa zawodu w języku angielskim	Liczba państw UE, w których dany zawód został uregulowany*
1.	Asystentka stomatologiczna – (w projekcie ustawy asystentka dentystyczna)	Dental assistant	4
2.	Dietetyk	Dietician	17
3.	Fizjoterapeuta	Physioterapist	17
4.	Higienistka stomatologiczna (w projekcie ustawy higienistka dentystyczna)	Dental hygienist	11
5.	Logopeda	Speech and language therapist	15
6.	Technik masażysta (w projekcie ustawy masażysta)	Massage/spa therapist	7
7.	Opiekunka dziecięca	Pediatric nurse	12
8.	Optometrysta	Optometrist	6
9.	Ortoptystka	Orthoptist	12
10.	Protetyk słuchu	Audiometric technician	12
11.	Psychoterapeuta	Psychoterapist	6
12.	Technik analityki medycznej	Medical laboratory technician	16
13.	Technik dentystyczny	Dental technician	15
14.	Technik farmaceutyczny	Pharmaceutical assistant/ Pharmacy technician	12
15.	Technik elektroradiolog	Radiographer/radiotherapist	18
16.	Technik optyk
17.	Technik ortopeda	Orthopaedic technician	12
18.	Terapeuta zajęciowy	Occupational therapist	17
19.	Ratownik medyczny	Paramedic	4

^* dotyczy następujących państw : Austria, Niemcy, Dania, Hiszpania, Irlandia, Francja, Lichtenstein, Grecja, Włochy, Islandia, Luxemburg, Norwegia, Holandia, Portugalia, Finlandia, Szwecja, Wielka Brytania, Belgia.

Z uwagi na fakt, iż nie ma w Polsce jednolitych zasad określających dostęp do wykonywania tych bardzo odpowiedzialnych zawodów, zdarza się, że w systemie ochrony zdrowia pracują osoby, które nie posiadają właściwych kwalifikacji zawodowych a wykonują zawód medyczny na zasadzie przyuczenia do zawodu na stanowisku pracy.

Projekt ustawy wprowadza mechanizmy mające zapewnić dostęp do wykonywania zawodu tylko profesjonalistom w danym zawodzie.

Do takich instrumentów należy między innymi rejestr osób uprawnionych do wykonywania zawodów w ochronie zdrowia. Jego funkcjonowanie pozwoli na wyeliminowanie z rynku osób udzielających świadczenia bez wymaganych kwalifikacji, często z narażeniem zdrowia lub życia pacjenta oraz zabezpieczy przed występowaniem takich sytuacji w przyszłości. Będzie to możliwe dzięki temu, że wpis do rejestru, dokonywany będzie po sprawdzeniu czy wnioskodawca spełnia wszystkie ustawowe wymagania.

Wejście w życie ustawy ma istotne znaczenie z punktu widzenia członkostwa Polski w Unii Europejskiej. Wejście w życie ustawy spowoduje, iż uznanie zawodów objętych projektowaną ustawą za zawody regulowane będzie miało podstawy w akcie prawnym o randze ustawy, w stosunku do których to zawodów ustawodawca w sposób celowy, ze względu na wagę oraz ich szczególne znaczenie dla bezpieczeństwa zdrowotnego społeczeństwa, reguluje zasady dostępności do ich wykonywania między innymi w zakresie uznawania kwalifikacji zawodowych.

Ustawa określa bowiem, zgodnie z acquis w obszarze uznawania kwalifikacji zawodowych, warunki wykonywania zawodów w ochronie zdrowia przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej.