Süleyman sani axundov seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ

Milli Kitabxana

215

İ b a d. Piri baba, sən də hazır ol.

P i r i b a b a. Mən bu sinnimdə hara gedib çıxaram.

İ b a d. Piri baba, qorxuram sənə əziyyət verələr.

Ə l i m ə r d a n. Mənim qorxumdan heç kəs əmimə əziyyət verə bilməz, ancaq

uşaqlar gedirlər, ona burada kim qulluq edəcəkdir.

P i r i b ab a. Oğlum, Cəbini də aparırsan?

Ə l i m ə r d a n. Yox, Cəbi burada qalacaqdır.

P i r i b a b a. Onda məndən arxayın ol.

Ə l i m ə r d a n. Əmi, qorxma. Uşaqlan İranda qoyub özüm dəstəm ilə bu taya

keçəcəyəm.  Mənim hənirtim  gələn  yerdə heç  kəs  cürət  edib  sənə yaxın  düşə

bilməz. (Yasəmən, Çingiz və Qəmər gəlirlər.) Daha durmayın, gedək.

Cəbi lələ əlində bir dəsmal xiyar gəlir.

Ə l i m ə r d a n. Topal, o nədir?

C ə b i. Xiyardır, sahib, uşaqlara yığmışam, yola götürsünlər.

Q ə m ə r. Sağ ol, Cəbi lələ, bax, Piri babadan muğayat ol.

Ə l i  m ə r  d  a  n.  Daha  durmayın,  gedək!  Topal,  şeylərdən  götür. Əmi,

xudahafiz, qəm etmə, yenə görüşəcəyik.

Piri baba ilə xudahafizləşib gedirlər.

P i r i b a b a (yalqız). Komanın bülbülləri uçub getdi.

Pərdə

BEŞİNCİ PƏRDƏ

BİRİNCİ ŞƏKİL

Dördüncü  pərdədən  üç il keçmişdir.  Səhnə meşə içində bir  bulaq göstərir. Pərdə

qalxdıqda Şəmsi bəy, Qəmər, Zöhrə xanım və Cəbi görünür.

Q ə m ə r. Seyrə çıxanın cümləsi gərək işləsin. Şəmsi, belədirmi?

Ş ə m s i. Bəli, elədir.

Q ə m ə r.  Onda  diniəyin,  hər  birinizin  vəzifəsini  deyim:  sən,  Zöhrə,  burada

qalıb süfrəni hazır edəcəksən, əti kabablıq doğrayıb, duzlayacaqsan...

---

Milli Kitabxana

216

Z ö h r ə. Əti mən tək necə doğrayacağam?

Q ə m ə r. A  Zöhrə xanım,  deyək  ki,  gimnaziyada  sənə qayğanaq  bişirməyi

öyrətməmişdilər, onun üçün də yumurtanı suya salıb sonra yağ tökmüşdün. Bəs ət

doğramağa nə deyirsən?

Gülüşürlər.

Z ö  h r ə x a  n ı  m. Canım,  bir insaf ediniz, tək adam necə ət doğraya bilər?

Gərək biri əti tutsun, o biri bıçaq ilə kəssin. Cəbi lələ, belədirmi?

C ə b i.  Bəli,  xanım,  elədir.  Siz  zəhmət  çəkməyin,  azardan  yeni  durmusunuz.

Mən bunların hamısını düzəldərəm.

Q ə m ə r.  Cəbi  lələ doğru  deyir.  Zöhrə,  sən  balışını  başının  altına  qoy  uzan,

kitab oxu. Biz də sənin əvəzinə işləyərik. Cəbi lələ, sən meşədən odun gətir, ocaq

qala,  biz  də Şəmsi,  ilə kabab  üçün  çubuq  kəsək,  şiş  hazır  edək.  Şəmsi,  tüfəngini

götür, bəlkə baxtımız gətirdi, rastımıza ov çıxdı, sən də atıb, səhvən vurdun.

Gülüşürlər.

Z ö h r ə. Dovşan əhvalatı bu üç ildə hələ yaddan çıxmayıbdır?

Q ə m ə r. Xeyr, heç vaxtı çıxmaz, hazır ol! İrəli arş!

Gedirlər.

Z ö h r ə (yalqız), Gediniz, ey iki bəxtiyar cavan. Siz də mənimlə bahəm bu üç

il  qanlı  toqquşma,  vuruşma  içində min  dürlü əziyyət,  məşəqqət  çəkdinizsə də

axırda  məramınıza  nail  oldunuz.  Bu  gün-sabah  iki  xoşbəxt  quşcuğaz  kimi  uçub

özünüz  üçün  yeni  bir  yuva  tikəcəksiniz.  Orada  şad  və xürrəm  ömr  sürəcəksiniz.

Fəqət  mən, vərəmli qızcığaz,  öz arzuma çatmayıb, eşq atəşində şam tək əriyib bu

gün-sabah sönəcəyəm. Ey fələk, tökdüyüm bu qanlı yaşıma rəhm et, ya vüsalə tez

yetir  məni,  ya  al  bu  canımı.  Çingiz,  sevgilim,  tam  üç  ildir  ki,  səndən  bir  xəbər

yoxdur.  Məni  ölmüş  sanıb  cəlayi-vətən  oldun,  haradasan,  ey  cəfalı,  ey  bəlalı

aşiqim? Zöhrənin naləsini eşidirsənmi? Ah, ürəyim gedir.

Yerə yıxılıb  qəşş  edir.  Səhnə bir  müddət  sükut  içində qalır,  sonra  Çingiz  səyyah

libasında, əlində bir əl çamadanı daxil olur, Bulaqdan su içir.

---