T. C. Pamukkale üNĐversđtesđ tip faküLtesđ
Yüklə 0,66 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
(10, 11). Bizim çalışmamızda da ön blefarit hastalarında gözyaşı kırılma zamanı değerleri ve Schirmer test değerleri düşük olarak bulunmuştur. Gözyaşı fonksiyon testlerindeki bu düşüklük; ön blefarit hastalarında saptanan ikincil kuru göz tablosunu açıklayabileceğini düşünmekteyiz. Bu grup hastalarda; blefarit tedavisine suni gözyaşı tedavisinin ek olarak verilmesinin, hastanın semptomlarını rahatlatacağını ve oküler yüzey ortamında bulunan inflamatuar maddeleri seyreltebileceğini düşünmekteyiz.
Doğru, Bacon, Toda ve arkadaşlarının yaptıkları çalışmalarda allerjik konjonktivitte inflamasyona sekonder goblet hücre kaybı ve metaplazisi geliştiği ve allerjik reaksiyona ikincil oküler yüzey etkilendiği için hastalarda kuru göz benzeri tablo geliştiğini bildirmişlerdir (36, 73, 74).
Bu araştırmacılar allerjik konjonktivitte 54
gözyaşı kırılma zamanı değerlerini düşük saptamalarına karşın, Schirmer test değerlerini irritasyondan ötürü normal değerlere yakın bildirmişlerdir.
Çalışmamızda biz de; allerjik konjonktivit hastalarımızda gözyaşı kırılma zamanı değerlerini düşük Schirmer test değerlerini ise normale yakın olarak saptadık. Özellikle gözyaşı kırılma zamanındaki bu düşüklük; allerjik konjonktivit hastalarında inflamasyona ikincil müsin eksikliği ve buna bağlı olarak bu hastalarda görülen kuru göz tablosunu açıklayabileceğini düşünmekteyiz. Bu grup hastalarda; suni gözyaşı tedavisinin, anti allerjik tedavi yanında ek olarak verilmesinin hastaları rahatlatabileceğini düşünmekteyiz.
Kuru göz, ön blefarit ve allerjik konjonktivit hastalıklarında oküler yüzey bileşenleri değişik derecelerde etkilenmektedir (8, 9, 29-32, 36, 73, 74). Okuler yüzeyin vital boyalar (floresein–lissamin yeşili) kullanılarak boyanmasının derecelendirilmesinin; oküler yüzey hastalıklarının tanısını koymada ve evrelemede önemli bir rolü olduğu bildirilmiştir (68). Aynı zamanda bu derecelendirme; oküler yüzey hastalıklarının karakteristiklerini ve ciddiyetini anlamada, standart bir yöntem olduğu için çalışmalar arasında ortak bir dil oluşturulmasında ve tedavi izleminde de kullanılmaktadır (68).
Vital boyalar ile oküler yüzey boyanma derecesinin ciddiyeti ile gözyaşı üretim düşüklüğü arasında bir ilişki bildirilmiştir (79). Çalışmamızda floresein ile korneal boyanma ve lissamin yeşili ile konjonktival boyanma test sonuçları; sağ ve sol gözler ayrı ayrı Oxford derecelendirme sistemi kullanılarak evrelendirilmiştir.
Kuru göz hastalarında Afonso ve arkadaşlarının ve Schein ve arkadaşlarının yaptıkları çalışmalarda oküler irritasyon şikayeti olan hastalarda kornea ve konjonktiva boyanma testlerinin sonuçları ile oküler yüzey irritasyon semptomları arasında orta derecede ilişki olduğunu bildirmişlerdir (75, 76).
55
Çalışmamızda sağ ve sol gözlerin boyanma dereceleri arasında fark olmadığı ve floresein ile korneal boyanma ve lissamin yeşili ile konjonktival boyanma dereceleri arasında çok iyi derecede bir ilişki olduğu saptanmıştır.
Hastaların sağ gözleri incelendiğinde; floresein ile korneal boyanma derecesi ile batma semptomu arasında iyi derecede bir ilişki, yabancı cisim hissi semptomu arasında iyi derecede bir ilişki, yanma hissi semptomu arasında orta derecede bir ilişki, kızarıklık semptomu arasında zayıf derecede bir ilişki bulduk.
Hastaların sağ gözleri incelendiğinde; lissamin yeşili ile konjonktival boyanma derecesi ile batma semptomu arasında iyi derecede bir ilişki, yabancı cisim hissi semptomu arasında orta derecede bir ilişki, yanma hissi semptomu arasında orta derecede bir ilişki, kızarıklık semptomu arasında zayıf derecede bir ilişki bulduk.
Batma ve yabancı cisim hissi semptomları ile vital boyalar ile oküler yüzey boyanma derecesi arasında anlamlı bir ilişki olduğunu düşünmekteyiz.
Çalışmamızda; hastaların sağ gözleri incelendiğinde; floresein ile korneal boyanma derecesi ile Schirmer test sonuçları arasında çok iyi derecede negatif bir ilişki, gözyaşı kırılma zamanı arasında ise iyi derecede negatif bir ilişki saptadık.
Çalışmamızda; hastaların sağ gözleri incelendiğinde; lissamin yeşili ile konjonktival boyanma derecesi ile Schirmer test sonuçları arasında iyi derecede negatif bir ilişki gözyaşı kırılma zamanı arasında ise iyi derecede negatif bir ilişki saptadık.
Çalışmamızda ulaştığımız sonuçlarımız bize; gözyaşı fonksiyon testleri ile vital boyalar ile kornea ve konjonktiva boyanma derecesi arasında klinik açıdan anlamlı bir ilişki olduğunu göstermektedir.
Çalışmamızda; kornea ve konjonktivanın vital boyalar ile boyanması derecesinin en şiddetli olarak kuru göz grubunda, sonra azalan şiddette sırasıyla ön 56
blefarit, allerjik konjonktivit gruplarında ve en hafif olarak kontrol grubunda olduğu saptanmıştır. Bu sonucun, bu hastalık tablolarındaki inflamasyonun şiddeti ve oküler yüzeye verdiği zarar ile ilişkili olduğunu düşünüyoruz. Bu bulgular bize; oküler yüzeyin bu hastalıklarının inflamatuar zeminde görüldüklerini ve inflamasyonun en ş iddetli olarak kuru göz grubunda görüldüğünü düşündürmektedir. Konjonktival impresyon sitolojisi incelenerek; konjonktival goblet hücre yoğunluğu ve konjonktival goblet hücrelerinin morfolojik özellikleri tespit edilmektedir. Konjonktival goblet
hücrelerinin morfolojik özellikleri değerlendirilerek konjonktiva epitelinin maturasyonu ve eğer varsa oküler yüzeyin inflamasyonu hakkında bilgi edinilmektedir (33).
Klinik araştırmalarda; hasta
izleminde ve tedavi yanıtını gözlemleme için ideal bir yöntem olduğu bildirilmektedir (33).
bildirilmiş ve goblet hücre yoğunluğu; oküler yüzey sağlığının bir göstergesi olarak tanımlanmıştır (30). Oküler yüzey hastalıklarında goblet hücre yoğunluğu düşük tespit edildiği için, suni gözyaşı tedavisinden önce konjonktiva epitel temelli yani konjonktival goblet hücre sayısını arttırıcı bir tedavi yaklaşımının, bu hastalıkların tedavisine katkısının olacağı bildirilmiştir (33).
Çalışmamızda; hem hasta grupları hem de kontrol grubu kıyaslandığında goblet hücre yoğunluğu ile Nelson evreleme sistemi kullanılarak saptadığımız goblet hücre metaplazi skorları arasında çok iyi derecede negatif bir ilişki saptanmıştır.
Moore ve arkadaşlarının kuru göz hastalarında kullanılan tanı testleri ile yaptıkları korelasyon çalışmasında; hasta semptomlarının ciddiyeti ile goblet hücre yoğunluğunun düşüklüğü arasında bir ilişki saptamışlardır (77). Bizde çalışmamızda, tüm hastaların ve kontrol grubunun sağ gözlerini incelediğimizde; goblet hücre yoğunluğu ile batma semptomu arasında iyi derecede bir ilişki, yabancı cisim hissi semptomu arasında orta derecede bir ilişki, yanma semptomu arasında iyi derecede bir ilişki, kızarıklık semptomu arasında orta derecede bir ilişki saptadık. 57
Goblet hücresi Nelson metaplazi skorları ile batma semptomu arasında iyi derecede negatif bir ilişki, yabancı cisim hissi semptomu arasında orta derecede negatif bir ilişki, yanma semptomu arasında iyi derecede negatif bir ilişki, kızarıklık semptomu arasında orta derecede negatif bir ilişki saptadık.
Moore ve arkadaşlarının kuru göz hastalarında kullanılan tanı testleri ile yaptıkları korelasyon çalışmasında; goblet hücre yoğunluğunun düşüklüğü ile gözyaşı kırılma zamanındaki düşüklük arasında bir ilişki saptamışlardır (77). Biz de çalışmamızda, goblet hücre yoğunluğu ile sağ göz gözyaşı kırılma zamanı arasında çok iyi derecede bir ilişki, Schirmer test sonuçları arasında çok iyi derecede bir ilişki saptadık.
Goblet hücre yoğunluğu ile floresein ile korneal boyanma derecesi arasında çok iyi derecede negatif bir ilişki, lissamin yeşili ile konjonktival boyanma derecesi arasında çok iyi derecede negatif bir ilişki saptadık.
Bu sonuçlar ışığında; oküler yüzeyin vital boyalar ile boyanma derecesinin, konjonktival goblet hücre yoğunluğunun ve Nelson metaplazi skorlarının değerlendirilmesinin, oküler yüzeyin sağlığının yansıtılmasında son derece etkili bir yöntem olabileceğini ve oküler yüzeyin inflamasyonunun ciddiyetini çok iyi yansıtabileceği düşüncesindeyiz. Bu nedenle; hastalarda tedavinin izlemi için; vital boyalar ile oküler yüzey boyanması ve konjonktival impresyon sitolojisi testlerinin yapılmasının yararlı olabileceği düşüncesindeyiz.
Ralph’in kuru göz hastalarında yaptığı çalışmada; goblet hücre yoğunluğu kontrol grubu ile karşılaştırıldığında düşük olarak saptanmış ve kuru göz hastalarında saptanan bu düşüklüğün hastalığın ciddiyeti ile paralellik gösterdiği bildirilmiştir (32).
Nelson ve arkadaşlarının yaptıkları çalışmalarda da kuru göz hastalarında goblet hücre yoğunluğu düşük olarak saptanmıştır (30, 31).
Çalışmamızda, goblet hücre yoğunluğu değerleri en düşük olarak kuru göz grubunda, giderek yükselen bir şekilde sırasıyla ön blefarit ve allerjik konjonktivit 58
gruplarında ve en yüksek olarak ise kontrol grubunda saptanmıştır. Goblet hücre yoğunluğu değerleri gruplar arasında kıyaslandığında; kuru göz grubu; ön blefarit, allerjik konjonktivit ve kontrol grupları ile karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir farkın olduğu saptanmıştır. Ön blefarit grubu; allerjik konjonktivit grubu ile karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir farkın olmadığı ve kontrol grubu ile karşılaştırıldığında ise istatistiksel olarak anlamlı bir farkın olduğu saptanmıştır. Allerjik konjonktivit ve kontrol grupları karşılaştırıldığında ise istatistiksel olarak anlamlı bir farkın olduğu saptanmıştır. Goblet hücre yoğunluğundaki bu azalmayı bu hastalıkların patofizyolojisinde yer alan kronik inflamasyonun oküler yüzeye yansıması olabileceğini düşünmekteyiz.
Kunert ve arkadaşlarının kuru göz hastalarında topikal siklosporin kullanımının konjonktival goblet hücre yoğunluğunu arttırdığı ve Moore ve arkadaşlarının kuru göz modelinde de topikal siklosporin kullanımının müsin salınımını arttırdığını bildirmişlerdir (80, 81). Bu yayınlar ve bizim sonuçlarımız; kuru göz hastalığının inflamasyon temelli olduğunu ve bu inflamasyonun oküler yüzeyin her tabakasını özellikle de konjonktival goblet hücrelerini etkileleyerek müsin salınımını bozduğunu ve sonuç olarak da gözyaşının müsin tabakasının etkilediğini göstermektedir.
Blefarit hastalarında konjonktival impresyon sitolojisi çalışmaları daha çok kronik blefarit ve meibomian bez disfonksiyonu olan gruplarda yapılmıştır. Ön blefarit hastalarında, konjonktival impresyon sitolojisi ve goblet hücre yoğunluğu ile ilgili bir çalışma bulunmamaktadır. Nelson ve arkadaşlarının oküler yüzey hastalıklarında goblet hücre yoğunluğu ile ilgili yaptıkları bir çalışmada, alt tipine bakılmaksızın kronik blefarit hastalarında; kontrol grubu ile kıyaslandığında düşük goblet hücre yoğunluğu, kuru göz grubu ile kıyaslandığında ise benzer derecede yoğunluk bildirmişlerdir (30).
Yeh ve arkadaşlarının yaptıkları deneysel fare modeli çalışmasında; meibomian bez bozukluğu olan grupta konjonktival goblet hücre yoğunluğu daha düşük olarak bildirilmiştir (82).
59
Konjonktival goblet hücrelerindeki bu değişikliklerin, klinik uygulamalarda; blefarit hastalarında tabloya eklenen kuru göz benzeri semptomlar olarak karşılaşılmaktadır. Bu nedenle blefarit hastalarına tedavi başlanırken suni gözyaşı başlanmasının; goblet hücre yoğunluğu normalleşene kadar hasta semptomlarını iyileştirmede yararlı olacağını düşünmekteyiz. Goblet hücre yoğunluğundaki bu azalmayı bu hastalığının patofizyolojisinde yer alan kronik inflamasyonun oküler yüzeye yansıması olduğunu düşünmekteyiz.
Ön blefarit hastalığının tedavisinde topikal antiinflamatuar kullanımının goblet hücrelerine etkisi ile ilgili bir çalışma bulunmamaktadır. Perry ve arkadaşlarının arka blefarit tedavisinde topikal siklosporin kullanımı ile ilgili çalışmasında; tedavi ile klinik bulgularda iyileşme sağladığını bildirmiştir (10). Rubin ve arkadaşlarının arka blefarit tedavisinde topikal siklosporin kullanımı ile ilgili yaptıkları benzer bir çalışmada da hasta semptomlarında ve gözyaşı fonksiyon testlerinde iyi sonuçlar elde edildiği bildirilmiştir (11).
Bu yayınlar ve bizim sonuçlarımız; blefarit alt tipine bakılmaksızın blefarit hastalığının inflamasyon temelli olduğunu ve bu inflamasyonun oküler yüzeyin her tabakasını etkileyerek, hastaların hem blefarit semptomlarının ağırlaşmasını hem de ek olarak kuru göz benzeri semptomların ve bulguların ortaya çıkmasını açıklamaktadır.
Allerjik konjonktivit tablolarında; allerjik reaksiyonun derecesi ve ciddiyeti çok değişkendir (12). Bu nedenle allerjik reaksiyonun neden olduğu inflamasyonun; etkileri de oldukça geniş bir yelpazede dağılmaktadır. Allerjik konjonktivit ve oküler yüzey arasındaki ilişki hakkında; literatürde farklı alt tiplerde farklı sonuçlar bildirilmiştir.
Aragona ve arkadaşlarının vernal konjonktivit hastalarında konjonktival impresyon sitolojisi çalışmasında; kontrol grubuna nazaran goblet hücre yoğunluğunda anlamlı bir yükseklik bildirmişlerdir (83). Benzer şekilde Roat ve arkadaşlarının atopik keratokonjonktivit hastalarında konjonktival biopsi
60
çalışmasında kontrol grubuna nazaran goblet hücre yoğunluğunda ve epitelyal mitotik oranda anlamlı bir yükseklik bildirmişlerdir (84).
Hu ve arkadaşlarının vernal konjonktivit ve atopik dermatit tanılı atopik keratokonjonktivit hastalarında yaptıkları konjonktival impresyon sitolojisi çalışmasında ise; kontrol grubuna nazaran, goblet hücre yoğunluğu atopik grupta en düşük, vernal grupta ise kontrol grubuna göre daha düşük olarak bildirmişlerdir (37). Bu çalışmada aynı zamanda goblet hücrelerinin skuamöz metaplazi evreleri de incelenmiş ve atopik ve vernal konjonktivit grubunun kontrol grubuna nazaran daha yüksek skuamöz metaplazi skoru aldığını bildirmişlerdir (37).
Araştırmacılar allerjik konjonktivitlerin bu tiplerindeki konjonktival goblet hücre sonuçlarındaki farklılıkların; atopik dermatit tablosunda inflamasyonun daha ciddi seyretmesine bağlamakta ve bu nedenle atopik dermatit hastalarında gelişen allerjik konjonktivit tablolarının da daha ciddi oküler yüzey problemlerine yol açtığını bildirmektedirler.
Toda ve arkadaşlarının allerjik konjonktivit hastalarında ve deneysel olarak oluşturdukları allerjik konjonktivit modelinde yaptıkları; konjonktival impresyon sitolojisi çalışmasında; kontrol grubu ile kıyaslandığında, goblet hücre yoğunluğunu düşük olarak bildirmişlerdir (74). Benzer şekilde Merayo-Lioves ve arkadaşlarının deneysel allerjik konjonktivit modeli çalışmasında da goblet hücre yoğunluğu düşük olarak bildirilmiştir (85).
Kunert ve arkadaşlarının deneysel allerjik konjonktivit fare modelinde; tekrarlayan allerjen ile karşılaşmadan sonra; goblet hücre yoğunluğunda azalma ve müsin gen ekspresyonunda azalma bildirilmiştir. Allerjen ile karşılaşmanın bitirildiği andan itibaren goblet hücre yoğunluğunda artma ve karşılaşmadan 48 saat sonra kontrol grubu ile kıyasladıklarında istatistiksel olarak goblet hücre yoğunluğunda ve müsin salınımında anlamlı bir fark olmadığını bildirmişlerdir (86).
61
Doğru ve arkadaşlarının allerjik konjonktivit hastalarında topikal olopatadin damla tedavi çalışmasında; antiallerjik tedaviye başlamadan önce yaptıkları konjonktival impresyon sitolojisi örneklerinde; allerjik konjonktivit hastalarında goblet hücre yoğunluğunu kontrol grubu ile kıyasladıklarında daha düşük saptamışlardır. Đmpresyon sitolojisinde goblet hücre skuamöz metaplazi skorlarını değerlendirdiklerinde ise kontrol grubu ile kıyasladıklarında daha yüksek bulduklarını bildirmişlerdir. Aynı zamanda bu çalışmada; antiallerjik tedavi ile goblet hücre yoğunluğunda artış ve skuamöz metaplazi skorlarında düşüş bildirilmişlerdir (36).
kıyasladığında, konjonktival goblet hücre yoğunluğu daha düşük ve goblet hücre metaplazi skorları da daha yüksek saptanmıştır. Oküler yüzeyde allerjik reaksiyonun yol açtığı inflamatuar yanıtın konjonktival goblet hücrelerinde harabiyet, yoğunluğunda azalma ve hücre morfolojisinde metaplaziye yol açtığını düşünmekteyiz.
Konjonktival goblet hücrelerindeki bu değişikliklerin, klinik uygulamalarda; allerjik konjonktivit hastalarında tabloya eklenen kuru göz benzeri semptomlar olarak karşılaşılmaktadır. Bu nedenle allerjik konjonktivit hastalarına anti allerjik tedavi başlanırken suni gözyaşı başlanmasının; goblet hücre yoğunluğu normalleşene kadar hasta semptomlarını iyileştirmede yararlı olacağını ve lokal inflamatuar maddelerin ve allerjenlerin dilüe edilmesinde yararlı olacağını düşünmekteyiz. Goblet hücre yoğunluğundaki bu azalmayı bu hastalığının patofizyolojisinde yer alan kronik inflamasyonun konjonktivaya ve sonuç olarak oküler yüzeye yansıması olduğunu düşünmekteyiz.
Seal ve arkadaşlarının kuru göz hastalarında yaptıkları çalışmada; gözyaşı lizozim, laktoferrin ve sekretuar IgA düzeylerini kontrol grubu ile kıyaslandığında düşük olarak bildirilmiştir (87). Aynı çalışmada lokal koruyucu bu proteinlerin düşük saptanmasına rağmen, kuru göz hastaları ile kontrol grubu arasında konjonktival
62
bakteriyolojik üreme açısından anlamlı bir fark bulunmamış ve bu durum; kuru göz hastalarında lokal bir antibakteriyel aktivite olabileceği ile açıklanmıştır (87).
Albietz ve arkadaşlarının kuru göz ve meibomian bez disfonksiyonu olan hastalarda yaptıkları bir tedavi çalışmasında; verilecek tedavi öncesi hastaların konjonktival bakteriyolojik üreme oranları kontrol grubu ile kıyaslandığında anlamlı olarak yüksek bulunmuştur (88).
Graham ve arkadaşlarının kuru göz hastaları ve kontrol grubu ile PCR yöntemi kullanarak yaptıkları oküler flora çalışmasında; hastalarda konjonktival goblet hücre yoğunluğu azaldıkça; oküler florada üreyen bakteri yoğunluğunun arttığını bildirmişlerdir (89).
Hori ve arkadaşlarının kuru göz hastalarında yaptıkları konjonktival kültür çalışmasında; kontrol grubu ile kıyaslandığında, konjonktival üreme oranları açısından anlamlı bir farklılık saptanmamış ve kuru göz hastalarının konjonktiva florasında en çok S. epidermidis ürediği saptanmıştır (71).
Çalışmamızda kuru göz grubunda % 30 oranında bakteri üremesi ve üreyen bu bakterilerin çoğunun Hori ve arkadaşlarının bildirdiği gibi S. epidermidis türü olduğunu saptadık. Çalışmamızda kuru göz hastaları ile kontrol gurubu arasında konjonktival kültür açısından anlamlı bir fark olduğunu ve kontrol grubunda daha fazla üreme olduğunu saptadık. Bizim sonuçlarımız bu çalışmaların sonuçları ile çelişmektedir. Kuru göz grubumuzda daha az üreme oranının olmasını; Seal ve arkadaşlarının da bildirdiği bu hastalardaki kronik inflamasyona ikincil lokal antibakteriyel etki düşüncesi ile açıklayabileceğimizi düşünmekteyiz. Biz de çalışmamızda; kuru gözde varolan bu lokal inflamasyonun sonucunu goblet hücre yoğunluğunda azalma ve hücre morfolojisinde metaplazi evrelerinde yükseklik olarak gösterdik.
Literatürde blefaritlerin bakteriyolojik çalışmaları daha çok kronik blefarit ve meibomian bez disfonksiyonu olan hasta gruplarında yapılmıştır. Ön blefarit ve 63
konjonktival bakteriyolojik çalışma çok az yapılmıştır. Dougherty ve arkadaşlarının ve Albietz ve arkadaşlarının kronik blefarit hastalarında yaptıkları çalışmalarda, kontrol grubu ile kıyaslandığında, konjonktival üreme oranları daha yüksek saptanmış ve en sıklıkla S. epidermidis bakterisinin ürediğini saptamışlardır (51, 88).
Alagöz ve arkadaşlarının 33 ön blefarit hastası ve 20 kontrol grubu hastası ile yaptıkları konjonktival bakteriyolojik kültür çalışmasında da ön blefarit grubunda % 63, kontrol grubunda ise % 40 oranında bakteriyel üreme tespit edilmiş ve üreyen bakteri türleri arasında en sık S. epidermidis türünün olduğunu bildirmişlerdir. Bu iki grubun arsındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olmadığını bulmuşlardır (55).
Çalışmamızda ön blefarit grubunda % 25 oranında bakteri üremesi ve üreyen bu bakterilerin tümünün çalışmalarda bildirildiği gibi S. epidermidis türü olduğunu saptadık. Ön blefarit hastaları ile kontrol grubu arasında konjonktival kültür açısından anlamlı bir fark olduğunu ve kontrol grubunda daha fazla üreme olduğunu saptadık. Bizim sonuçlarımız bu çalışmalar ile çelişmektedir. Ön blefarit grubunda daha az üreme oranının olmasını; bu hastalardaki kronik inflamasyona ikincil lokal antibakteriyel etkiye bağlıyoruz. Bizde çalışmamızda; ön blefaritte görülen bu lokal inflamasonu, goblet hücre yoğunluğunda azalma ve hücre morfolojisinde metaplazi evrelerinde yükseklik olarak gösterdik.
Gedik ve arkadaşlarının takip ettikleri 12 yaşında vernal konjonktivit tanılı erkek hastalarında, hipopiyon ve infiltre bir kalkan ülser bildirmişlerdir. Yaptıkları korneal bakteriyolojik incelemede S. aureus üremesi saptamışlar. Bu tabloyu araştırmacılar hastanın kronik tablosuna ve tedavide kullanılan immünbaskılayıcılara bağlamaktadırlar (63).
Forte ve arkadaşlarının; 236 kronik allerjik konjonktivit hastasının 472 gözünü incelemeye aldıkları geniş bir serisinde; % 34 oranında konjonktival örneklerinde bakteri üremesi saptanmıştır. Bakteriyel ayrımlandırmada S. epidermidis türünün en sık ürediğini saptamışlardır (90). Çalışmamızda allerjik konjonktivit grubunda % 10 oranında konjonktival örneklerde bakteri üremesi saptanmıştır. Bizim çalışmamızda 64
da üreyen bu bakterilerin tümünün S. epidermidis türü olduğu saptanmıştır. Biz de allerjik konjonktivit hasta grubu ile kontrol grubu arasında konjonktival kültür açısından anlamlı bir fark olduğunu ve kontrol grubunda daha fazla bakteriyel üreme olduğunu saptadık.
Çalışmamızda; allerjik konjonktivit grubunda daha az üreme oranının olmasını; bu hastalardaki kronik inflamasyona ikincil lokal antibakteriyel etki ile açıklayabileceğimizi düşünmekteyiz. Allerjik konjonktivit hastalarında bizim de bulduğumuz ve bildirilen az da olsa konjonktival kültürde üreme varlığı; hastalık tablosuna eklenen enfektif durumların açıklayıcısı olabileceği düşüncesindeyiz.
Albietz ve arkadaşlarının kuru göz ve meibomian bez disfonksiyonu olan hastalarda yaptıkları bir tedavi çalışmasında; kontrol grubunda % 72 oranında bakteriyolojik flora üremesi bildirilmiştir
(88).
Hori ve arkadaşlarının ameliyat öncesi hastalarda yaptıkları bakteriyolojik çalışmada ise % 98 oranında bakteriyolojik flora üremesi bildirilmiştir (91). Alagöz ve arkadaşları yaptıkları ön blefarit kültür çalışmasındaki kontrol grubunda % 40 oranında üreme saptamışlardır (55). Bizim çalışmamızda, Albietz ve arkadaşlarının çalışmasına benzer olarak, normal sağlıklı kontrol grubunda; % 75 oranında üreme saptanmıştır. Bu üç çalışmanın kontrol gruplarındaki farklı oranlarda üreme olmasının; hasta gruplarının farklı olmasından kaynaklanabileceğini düşünmekteyiz. Kontrol grubunda bu oranda üreme saptayıp, hasta gruplarında ise düşük oranlarda üreme saptamamız bize bu üç hasta grubunda da lokal inflamatuar bir etkinin bakteriyel üremeyi baskıladığını düşündürmektedir. Yüklə 0,66 Mb. Dostları ilə paylaş:
|