4.Globallashuv va sekulyarizatsiya jarayonlari.
“Globalizatsiya” — “gloub”
(inglizchadan “globe”, ya’ni yer shari), “global” (“global”, ya’ni butun dunyoga tegishli)
va “globallashuv” (“globalize”, ya’ni butun dunyoga tarqalishi) so‘zlaridan
kelib
chiqqan. “Collins english” lug‘atida (1998) globallashuv moliyaviy va sarmoya kirituvchi
bozorlarga davlatlar va millatlarning o‘zaro bog‘lanmaganliklaridan foydalangan holda
rivojlangan va tartibga solingan aloqalar orqali boshqarish imkoniyatini beradi, deb
ta’kidlanadi. O‘zbekiston davlat jahon tillari universiteti doktoranti A.Nurmatovning
2006 yilda “Hurriyat” gazetasida chop etilgan “Internet globallashuvi” nomli
maqolasida
yozilishicha, “globallashuv jarayonini olimlar “internatsionallashtirish
yoki baynalminallashtirish”, “liberallashtirish yoki erkinlashtirish”, “universallashtirish”
hamda “g‘arblashtirish”, deb talqin qilishadi.
“Internatsionallashtirish” — mamlakatlararo munosabatlar, xalqaro savdoning o‘sishi,
demokratiya va inson huquqlari kabi g‘oyalarni o‘zaro almashinishidir.
“Liberallashtirish” — mamlakatlararo ochiq savdoni chegaralashning man etilishi va
jahon iqtisodiyotini erkinlashtirish.
“Universallashtirish” — bu turfa qarash va tajribalarning yer yuzidagi barcha insonlar
orasida tarqalishi. Iqtisodiy va madaniy aloqalarning o‘sishi milliy madaniyat va
qadriyatlarning uyg‘unlashuviga olib keladi.
Boshqacha
aytganda
, madaniyatlarning
qo‘shilib ketishi natijasida o‘zgacha madaniyat yuzaga keladi”.
Bugungi kunga kelib esa globallashuv antropogen ta’sir natijasida keng quloch yozib
keldi. Uning to‘xtovsiz harakatlanishi uchun quvvat manbai – inson tafakkuri
hisoblanadi. Shuning uchun ham uni antropogen hodisasining
hosilasi deb izohlash
mumkin, ya’ni inson omili bu jarayonda asosiy rol o‘ynaydi. Hozirgi kunda
globallashuvning ijobiy va salbiy tomonlari mavjud deya fikr yuritiladi. Aslida esa
globallashuv alohida hayot tarzi emas, balki bugungi davrning umumiy manzarasidir.
Uning
ichida
yaxshi voqealar ham
, yomon voqealar ham ro‘y beradi. Bunyodkor va
vayronkor g‘oyalar ham globallashuvning botinida mavj uradi, undan tashqarida emas.
Lekin bu hodisalarning sababchilari insonlardir va agar odamzod bo‘lmaganida edi,
hech qanday sivilizatsiya ham,
urushlar ham
, globallashuv ham bo‘lmas edi. Hammasi
– INSON atrofida ro‘y bermoqda.
Globallashuvni to‘xtatib bo‘ladimi, degan savol tug‘ilishi mumkin. Javob esa
quyidagicha: yo‘q. Bu mumkin emas. Uning yo‘lini to‘sish
uchun salkam ikki asr
muqaddam chora ko‘rish lozim edi. Ammo bunday voqea sodir bo‘lganda hozirgi
taraqqiyot,
zamonaviy
qulay
yashash
sharoitlari,
turfa
xil avtomobillaru transport
vositalari
, Internet va telefon,
televizor,
smartfonlar
,
Android mobilniklar, ro‘zg‘orda foydalaniladigan texnika buyumlari ham yaratilmas edi.
Yuqorida ta’kidlanganidek, globallashuvga qandaydir (ijobiy yoki salbiy) oqibatlarni
keltirib chiqaradigan hodisalar oqimi,
xususiy jarayon deb qarash
, mening fikrimcha,
eskirgan nazariyadir. Chunki,ezgu ta’limotlar va buzg‘unchi fikrlar birvarakayiga
globallashuv “qozonida qaynamoqda”. Endi, bu “qozon”dan kim nimani istasa, shuni
“suzib oladi”, xolos. Ya’ni, har bir kishi o‘z dunyoqarashi va tafakkur darajasiga qarab
o‘ziga tegishli deb bilgan narsani oladi.
Biroq globallashuv ichidagi oqimlarni boshqa-boshqa taraflarga burib yuborish mumkin
va buni faqat insonlar o‘z aqlu farosatlari va fikrlash doirasiga ko‘ra bajara oladi.
Birinchi Prezidentimiz Islom Karimov ta’biri
bilan aytganda
, O‘zbekiston erishayotgan,
dunyo tan olayotgan ulkan natijalarning negizida turgan asosiy omil – insondir. Zero,
tarixni
dohiylar emas,
balki ongli va bunyodkor shaxs
, xalq yaratadi.
Xulosa shuki, globallashuv qaysi mamlakat yo mintaqada qay darajada yuz berayotgan
bo‘lsa ham uning bosh omili kishilik jamiyati bo‘lib qolaveradi. Yuksak ma’naviyat
yengilmas kuchga aylangan jamiyatda globalizatsiya faqat ijobiy natijalarni yuzaga
keltiradi,
ma’naviy
tahdidlar
o‘z
vaqtida
bartaraf
etiladi.